Ωδή στο Δυτικό Άνεμο
του Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ
I.
Ω άγριε Δυτικέ Άνεμε, συ πνοή του φθινοπώρου· Εσύ, που απ’ τον αθώρητο ερχομό σου
πέφτουν τα φύλλα νεκρά, σα στοιχειά που σε φυγή τρέπονται απ’ ένα μάγο· Κίτρινα και μαύρα και
ωχρά και ξαναμμένα κόκκινα, σωροί λαβωμένοι. Ω εσύ, που τα στρώνεις στο
σκοτεινό χειμωνιάτικο κρεβάτι τους.
