Οι ηλικίες του α(ν)θρώπου

 

Οι ηλικίες του α(ν)θρώπου

Στα 16  μεγαλώνει και το κόσμο καμαρώνει.

Στα 20  είναι γλεντιστής και καλός τραγουδιστής.

Στα 25  ανθεί και δένει,

Στα 30  κατασταίνει και το σπίτι ανασταίνει.

Στα 40  παλληκάρι και στη δύναμη λιοντάρι.

Στα 50  για βουλή, αν έχει κεφαλή καλή.

Στα 60  σέρνεται και ορνιθοτυφλιάζεται.

Στα 70  καμπουρώνει και βεργάλι ανεμαζώνει.

Στα 80  δε(ν) φελά (δεν είναι ωφέλιμος), μόνο το ψωμί χαλά.

Στα 90  τη ζωή (ν)του, τη βαριούνται κι οι δικοί (ν)του……

…… Θε(έ) μου πάρε(ν)τονε και γοργο-ξεβγάλο(ν)τονε,

να μη φτάσει τα 100,  γιατί δε βαστούμε μπλιό (πιά)!

 Υ.Γ.  

Είχα, Απρίλης 2004 στο Χαλάνδρι, μια τυχαία και σύντομη γνωριμία με κάποιον κ. Κώστα Ψωμανδρουλάκη. Ευγενής,  θυμόσοφος, από το Ρέθυμνο Κρήτης. Τότε, σ΄ ένα χαρτί μου  έγραψε και μου έδωσε το πιο πάνω λαϊκό ποίημα (του;).

Στο ίδιο χαρτί, μου έγραψε και το πιο κάτω ποιηματάκι:

«Λέμε πως είμαστε καλά, μα μόνο από συνήθεια,

γιατί όλοι έχουμε καημό και πόνο μεσ’ στα στήθεια».