«Έτσι πολεμούσαμε»

 

«Έτσι πολεμούσαμε»

Ο Αλέξανδρος Δ. Αλεξανδράκης (1913 – 1968) ήταν Έλληνας ζωγράφος.  Καταγόταν από παλιά αστική, και ευκατάστατη οικονομικά, οικογένεια εμπόρων. Στην οδό Ερμού εξακολουθεί και σήμερα να λειτουργεί το ονομαστό κατάστημα της οικογένειας. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τους Σπυρίδωνα Βικάτο, Ουμβέρτο Αργυρό, Νικηφόρο Λύτρα, Γεώργιο Ροϊλό και Γιάννη Κεφαλληνό.

 Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο ζωγράφος, όπως και οι πέντε αδελφοί του, επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε ως δεκανέας του πυροβολικού. Στο μέτωπο πήρε μαζί του και τα στοιχειώδη σύνεργα του ζωγράφου. Θα αποτυπώσει – απεικονίσει, σε σχέδια και αργότερα σε ζωγραφική, σκηνές στις οποίες έλαβε μέρος, που έζησε προσωπικά.

Ο Αλ. Αλεξανδράκης αποτελεί συνέχεια στην αλυσίδα Ελλήνων ζωγράφων, όπως οι Γεώργιος Ροϊλός, Γεώργιος Προκοπίου και Φλωρά-Καραβία, που μας έχουν δώσει έργα που εμπνεύστηκαν από τους πολέμους του 1897, 1912-1913 και 1922. Όμως ο Αλεξανδράκης ζωγράφησε τις καθαρά δικές του (βιωματικές) πολεμικές εμπειρίες, δεν γνώρισε τις σκηνές των μαχών από περιγραφές άλλων.

Από τις δυναμικές απεικονίσεις του σκληρού πολέμου των Ελλήνων στα βουνά της Ηπείρου, ο Αλεξανδράκης έγινε πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό. Χαρακτηρίστηκε ως: «Ὁ ζωγράφος τοῦ ἔπους τοῦ 1940». Περίπου εκατό έργα του (80 σκίτσα  και 22 ελαιογραφίες) από τον πόλεμο δημοσιεύθηκαν το 1968 σε λεύκωμα με τίτλο «Έτσι πολεμούσαμε». Ανατυπώθηκαν σε αφίσες και χρησιμοποιήθηκαν σε πάμπολλες σχολικές γιορτές.

Στον πρόλογο του λευκώματος του γράφει: «Με το βιβλίο τούτο θέλησα να διηγηθώ τον πόλεμο με τον δικό μου τρόπο. Στην Τέχνη μου με απασχόλησαν πολλά. Οι εικόνες, όμως, του μετώπου και της υπεράνθρωπης προσπάθειάς μας στον συντριπτικά άνισο αγώνα, έρχονται και ξανάρχονται στη ζωγραφική μου σαν ανεξόφλητο χρέος».