Αισχύλος
“Ύμνος προς τον Δία”
O ποιητής Αισχύλος (Ελευσίνα 525 – Γέλα Σικελίας, 456), στην
τραγωδία «Αγαμέμνων» της τριλογίας του “Ορέστεια” (458 π.Χ.), παραθέτει περίφημο
ύμνο προς τον Δία. Είναι η “μεγαλειωδέστερη από όλες τις ελληνικές προσευχές”, κατά τον, από τους διασημότερους κλασσικούς φιλολόγους της εποχής μας, Albin Lesky (1896-1981).
(Albin Lesky: “Η τραγική ποίηση των αρχαίων Ελλήνων”, τομ. Α΄, σελ. 189)
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ
ΕΠΙΡΡΟΕΣ
στο ποίημα “Ερωτόκριτος”
του Β. Κορνάρου
«Ντροπή στο
Έθνος που ακόμα δεν κατάλαβε, ύστερα από πέντε αιώνων περπάτημα, πως, ο ποιητής
του Ερωτόκριτου, αυτός είναι ο μέγας του Ελληνικού Έθνους και αθάνατος ποιητής»!
Κ. Παλαμάς, Γράμματα τ. Β΄ (1907)
Η αξία του ποιήματος “Ερωτόκριτος” του Βιτσέντζου Κορνάρου, η λογοτεχνική αλλά και η
λαογραφική, η διδακτική κ.ά., είναι πολύ
μεγάλη. Το έργο έχει μελετηθεί και επαινεθεί από τους πιο έγκριτους Έλληνες και
ξένους φιλόλογους.
Ο “Ερωτόκριτος” είναι έργο γραμμένο στα τέλη του 16ου αι., σε γλώσσα “γνησιωτάτη δημοτική” /στο ιδίωμα της Ανατολικής Κρήτης. Τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1713 στη Βενετία. Είναι ένα ποίημα ερωτικό - ιπποτικό, 10.010 στίχων. Η Ιλιάδα αποτελείται από 15.693 στίχους, η Οδύσσεια από 12.110.
