ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ

 

ΕΠΤΑ  ΕΠΙ  ΘΗΒΑΣ

ΕΠΤΑ  ΕΠΙ  ΘΗΒΑΣ 

             Στα χρόνια της Μυκηναϊκής ακμής, πριν ακόμα από τον Τρωικό πόλεμο, πραγματοποιήθηκε η θρυλική εκστρατεία των “ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ”. Συγκλονιστικά την περιέγραψε, στο ομώνυμο θεατρικό του έργο ο Αισχύλος, καθώς και άλλοι ποιητές της αρχαιότητας. Οι επτά  βασιλείς που εξεστράτευσαν  και παρατάχθηκαν  με τον στρατό τους,  καθένας απέναντι σε μία από τις επτά πύλες της οχύρωσης της Θήβας, ήσαν: Τυδέας,   Καπανέας,   Ετέοκλος,  Ιππομέδων,  Παρθενοπαίος,  Αμφιάραος  και  Πολυνείκης  (ο εκδιωχθείς από τον αδελφό του Ετεοκλή συμβασιλέας της Θήβας).  Γενικός αρχηγός της εκστρατείας, χρηματοδότης και οργανωτής  των  “επτά” ήταν  ο Άδραστος, βασιλιάς του Άργους.

 

              Η Θήβα άντεξε την σκληρή πολιορκία, αλλά με αιματηρές απώλειες. Πανωλεθρία όμως έπληξε τους εισβολείς. Έξω από τα τείχη της “επτάπυλης Θήβας” άφησαν την τελευταία πνοή τους και οι επτά βασιλίσκοι, που εξεστράτευσαν εναντίον της.  Νεκρός έπεσε στην μονομαχία με τον αδελφό του και ο Ετεοκλής, ενώ η μάνα τους, η Ιοκάστη, αυτοκτόνησε πάνω στα άψυχα κορμιά των αλληλοσκοτωμένων παιδιών της. Και άλλες  πολλές συμφορές.... Η Ισμήνη κατεσφάγη από τον Τυδέα (αυτός που μετέπειτα κανιβάλισε  επί του Μελανίππου),  η Αντιγόνη θάφτηκε ζωντανή από τον Κρέοντα του οποίου οι δυο γιοί, Μενοικέας και Αίμων είχαν κι’ αυτοί τραγικό τέλος…. Θηριωδίες απερίγραπτες! Μόνος διασωθείς από τους “επτά” που εξεστράτευσαν, ο διοργανωτής της εκστρατείας τους  Άδραστος,  χάρις στο άφθαστο άλογο του, τον θεϊκό ίππο Αρ(ε)ίονα…..  

ΕΠΙΓΟΝΟΙ  ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ  

              Δέκα χρόνια αργότερα, οι γιοί των “επτά”, οι ΕΠΙΓΟΝΟΙ,  συγκεντρώνουν πλήθος πολεμιστών από πολλά μέρη της Ελλάδος και εκστρατεύουν εναντίον της Θήβας, για να  εκδικηθούν τον οικτρό χαμό των γονιών τους. Στην πόλη του Κάδμου, μετά την μεσοβασιλεία του Κρέοντα, βασίλευε ο γιός του Ετεοκλή, ο Λαοδάμαντας. Διοργανωτής ξανά ο, από την πρώτη εκστρατεία μόνος διασωθείς,  βασιλιάς Άδραστος.

              Η ιστορία επιχειρείται να επαναληφθεί, βέβαια, με άλλους πια πρωταγωνιστές! Τώρα έχουμε:  Τον γιό του Πολυνείκη Θέρσανδρο, που πλαισιώνουν τα πρωτοπαλίκαρα: Διομήδης, γιός του Τυδέα,  Σθένελος, γιός του Καπανέα,  Μέδων, γιός του Ετέοκλου, Πολύδωρος, γιός του Ιππομέδοντα,  Πρόμαχος, γιός του Παρθενοπαίου,  Αλκμαίων και Αμφίλοχος, γιοί του Αμφιάραου, ο Ευρύαλος, γιός του Μηκιστέα. Γενικό αρχηγό ο Άδραστος διορίζει τον γιό του, τον Αιγιαλέα……. Όποιος πληρώνει πάντα έχει και τον πρώτο λόγο.

              Συμπόσια, όρκοι πολεμιστών, θυσίες, οιωνοσκοπίες όλα καθώς πρέπει. Μια βαρυσήμαντη προφητεία από το πνεύμα (φάντασμα) του μάντη  ήρωα Αμφιάραου τους  έρχεται καθ’ οδόν:  Η εκστρατεία θα έχει αίσιο τέλος,  οι πολεμιστές αυτή τη φορά θα μπουν νικητές στην Θήβα..… την οποία παντελώς θα καταστρέψουν και μόνος νεκρός από τους επιδρομείς νεαρούς πρίγκιπες θα είναι ο Αιγιαλέας, ο γιός του Άδραστου, του  μόνου διασωθέντος από  την προ δεκαετίας εκστρατεία των πατεράδων τους! ……. Η “συμμετρία” στοιχείο της μυθοπλασίας.  

             

Το δυστύχημα είναι ότι όχι μόνον στον μύθο, αλλά και  στην (προ)ιστορία ανάλογα συνέβησαν τότε.  Η Θήβα όντως καταστράφηκε και επί αιώνες είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη της Ελλάδας. Στον γενικό ξεσηκωμό των Πανελλήνων να εκδικηθούν τους Τρώες για την αρπαγή της Ελένης, δεν υπάρχει Θήβα για να συμμετάσχει. Χιλιάδες άνθρωποι σφαγιάστηκαν ανηλεώς, δύο  γένη ηρώων  ξεκληρίστηκαν από τις δύο μητροπόλεις της Ελλάδας των Μύθων και της Ιστορίας (Άργος - Θήβα)…. Η χαρά των επικών ποιητών και τροβαδούρων, η έμπνευση χιλιάδων καλλιτεχνών, θα μου πείτε! Τέλος πάντων, αυτή ήταν η θέληση των αθανάτων Θεών. Αυτοί  αποφασίζουν για την μοίρα των βροτών.