Η ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ - Θεατρικό Έργο

 

Η  ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ

Θεατρικό Έργο

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

 ΑΛΕΚΟΣ    ΖΑΡΑΣ……………….. Δικηγόρος

ΕΛΙΣΑΒΕΤ (ΜΠΕΤΥ)   ΖΑΡΑ…. Αδελφή του Αλέκου Zάρα

ΓΩΓΩ  και ΝΑΤΑΣΑ …………... Κόρες της Ελισάβετ Zάρα

ΑΝΔΡΕΑΣ   ΣΑΚΑΣ………………. Εκπρόσωπος ξένης  Εταιρείας

ΚΩΣΤΑΣ   ΑΓΑΘΗΣ……………....Πραγματογνώμων Τοπογράφος μηχανικός 

ΧΡΗΣΤΟΣ  ΜΑΡΑΣ……………… Τεχνολόγος, συνεργάτης του K. Αγάθη  

ΚΑΛΛΙΡΡΟΗ   ΔΡΑΚΟΥ……….. Συμβολαιογράφος

ΚΩΣΤΟΥΛΑ   ΜΑΥΡΙΔΟΥ ……. Συνιδιοκτήτρια και  φίλη των Ζάρα

ΑΓΓΕΛΙΚΗ……………………………              >  >                   >  >

ΣΩΤΗΡΗΣ   ΦΩΤΙΟΥ……………  Συνιδιοκτήτης κτήματος

ΜΕΝΕΛΑΟΣ  ΦΟΥΝΤΑΛΙΔΗΣ……  γέρο - βοσκός

 Το έργο (εκτός της 3^ης σκηνής)  διαδραματίζεται  στην  Θεσσαλονίκη το έτος 1980.

 Σκηνή 1^η)  Στο δικηγορικό γραφείο του Αλέκου Ζάρα 

Αλέκος Ζάρας: Κύριε Σακά, Ανδρέα όπως παίρνω το θάρρος να σε λέω, αφού έχομε αποκτήσει οικειότητα τελευταία και η διαφορά  ηλικίας μας το επιτρέπει, σε παρακαλώ εξήγησε μας εδώ, μπροστά στην αδερφή και τις ανιψιές μου, τη προσφορά της εταιρείας σας….. Κάποια σημεία της, ομολογουμένως,  χρειάζονται διευκρινίσεις.

Ανδρέας Σακάς: Ευχαρίστως κύριε Ζάρα, άλλωστε γι’ αυτό ήρθα απόψε στο γραφείο σας. Για  να σας δώσω όλες τις  εξηγήσεις που θα μου ζητήσετε. Είμαι και  εξουσιοδοτημένος  να…… 

Ελισάβετ: (Απότομη) Από την αρχή σας δηλώνω καθαρά, ότι η προσφορά σας μας φαίνεται απαράδεκτα  χαμηλή!

Γωγώ:  Μαμά, σε παρακαλώ!  Άφησε τον άνθρωπο να μιλήσει.

Ανδρ. Σακάς: Δικός σας ασφαλώς είναι ο τελευταίος λόγος….. έτσι αν έχετε  αποφασίσει την απόρριψή της προσφοράς μας, δεν χρειάζεται να συνεχίσω.

Αλ. Ζάρας: Παρακαλώ Ανδρέα, δεν θα σε καλούσαμε εδώ όλοι μαζεμένοι αν ήμασταν αρνητικοί  εξ αρχής…. Μια κουβέντα είπε η αδερφή μου.

Ανδρ. Σακάς: Την προσφορά, σύντομη και σαφή, διαμόρφωσαν άριστοι νομικοί, μηχανικοί και οικονομολόγοι της εταιρείας μας. Την υπογράφει ο σινιόρ Αλμπέρτο. Έχει  - είναι αλήθεια -  δύο ιδιομορφίες.  Η μία είναι τεχνικής και η άλλη οικονομικής φύσεως.

Ελισάβετ:  Πρωτάκουστες!

Ανδρ. Σακάς: Ελπίζω να γίνουν κατανοητές και στη συνέχεια  αποδεκτές. Πρώτα θα μου επιτρέψετε  να αναφερθώ στην ιδιοτυπία της οικονομικής μας προσφοράς. Ξενίζει, όντως, η πληρωμή με μετοχές. Τούτο όμως έχει να κάνει  περισσότερο με το ότι εμείς οι Έλληνες ακόμα  δεν έχουμε βάλει την μετοχή  στη ζωή μας,  όπως  όλος ο άλλος πολιτισμένος κόσμος.

Αλ. Ζάρας: (Διακόπτοντάς τον).  Ανδρέα, μη μακρηγορούμε – συγγνώμη - αλλά  δεν έχω και πολύ διαθέσιμο χρόνο.  Άσε λοιπόν να εξηγήσω εγώ,  κι αν κάνω κάποιο  λάθος με διορθώνεις…….. (Προς την αδελφή και ανιψιές του)…… Η εταιρεία μας προσφέρει τιμή ανά στρέμμα 150.000 δραχμές καταβλητέες κατά την υπογραφή του συμβολαίου. Τα μισά σε μετρητά και τ’ άλλα μισά σε μετοχές της εταιρείας, με την αξία που θα έχουν την ημέρα αυτή στο χρηματιστήριο αξιών του Μιλάνου, όπου είναι εισηγημένες.

Ελισάβετ:  Έτσι το ‘χω καταλάβει κι εγώ, όμως δεν είμαστε ικανοποιημένοι, ούτε από την πληρωμή μας με τόσες πολλές μετοχές, ούτε βέβαια  με την τιμή μονάδας. Άκου 150.000 δρχ. το στρέμμα!

Ανδρ. Σακάς: (Σηκώνεται να φύγει) Τότε δώστε μας γραπτώς - αν θέλετε - μία αρνητική απάντηση, ή όπως  γράφουμε και στην επιστολή, αν δεν ανταποκριθείτε θετικά σε δέκα ημέρες συμπεραίνουμε την απόρριψη της προσφοράς μας, και τελειώνει το θέμα μαζί σας χωρίς άλλο….. Εγώ ήδη απόψε, για να μην χάνω χρόνο, απευθύνομαι στον επόμενο προσφερόμενο, ο οποίος σας διαβεβαιώνω θα με υποδεχθεί ανοίγοντας σαμπάνιες!

Αλ. Ζάρας:  Κρατάει από τον ώμο τον Ανδρέα και τον ξανακαθίζει κάτω……  Έλα τώρα Ανδρέα μη δίνεις σημασία.  Θα τα βρούμε.

Ανδρ. Σακάς:  Δεν υπάρχει πρόβλημα κύριε Ζάρα. Εγώ όπως ξέρετε έκανα τα πάντα για να βγάλω πρώτο, από δεκάδες που μας προσφέρθηκαν, το δικό σας κτήμα. Η τελική κρίση βέβαια έγινε από επιτροπή στο Μιλάνο και τη Ζυρίχη,  αλλά οι εισηγήσεις μου έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο.

Αλ. Ζάρας:  Το  φαντάζομαι!

Ανδρ. Σακάς: Παρόλο που όλοι μου έταξαν λαγούς με πετραχήλια, για να προωθήσω την πώληση των δικών τους.

Αλ. Ζάρας: Κι εμείς δεν θα σε αδικήσουμε για τους κόπους σου. Τα ‘χουμε πει αυτά. Έτσι δεν είναι  Μπετίνα;

Ελισάβετ:  (Ανόρεχτα)  Μμ…

Νατάσσα: Αλήθεια μαμά, αν συμφωνήσουμε στην τιμή, τι μας ενοχλεί από ‘κει και πέρα  να πληρωθούμε και σε μετοχές, αφού θα έχουν την ίδια αξία και στο κάτω - κάτω όποτε θέλουμε τις πουλάμε…. και με κέρδος.

Ανδρ. Σακάς: Σας έχω μιλήσει για την πορεία της μετοχής της μεγάλης μας Ιταλοελβετικής εταιρείας.  Εγώ, αν ήμουν στη  θέση σας, όχι μόνον θα δεχόμουν, αλλά θα επένδυα σε μετοχές και την άλλη μισή αξία που θα μου έδιναν σε μετρητά. Εκατομμύρια  μικροί και μεγάλοι επενδυτές σ’ όλο τον κόσμο επιτυγχάνουν εξαιρετικές αποδόσεις.

Αλ. Ζάρας: Δεν είναι - τόσο - εκεί το πρόβλημα. Περιμέναμε το όλο τίμημα να είναι  μεγαλύτερο. Η τιμή που μας δίνετε είναι πολύ χαμηλή. Πρέπει αυτό Αντρέα να το αναγνωρίσεις….. Δεν ξέρω πως και αν διορθώνεται αυτό.

Νατάσσα:  Κύριε Σακά,  κτήματα στην περιοχή πολύ κατώτερα από το δικό μας, πωλούνται ακόμα και σε πενταπλάσια τιμή το τετραγωνικό μέτρο απ’ αυτήν  που εσείς  προσφέρετε….

Γωγώ:…… Που δεν διαθέτουν ιδιόκτητη αμμώδη παραλία και κατάφυτη περιοχή με νερά και πλατάνια, ούτε πρόκειται να εξυπηρετηθούν με τον αυτοκινητόδρομο που έχει ήδη ξεκινήσει να κατασκευάζεται.

Ελισάβετ: Άσε που δεν βρίσκεις άκρη με τους ελαττωματικούς τίτλους και τους  πολυάριθμους συνιδιοκτήτες…… Αλήθεια είμαι περίεργη, αν και τι προσφορά θα δώσετε στους γείτονες μας τους Βαγεναίους.

Ανδρ. Σακάς: Θα σας απαντήσω. Πρώτα στις δεσποινίδες πρέπει να πω, ότι όλα αυτά τα πλεονεκτήματα του κτήματος σας, ασφαλώς και ελήφθησαν υπ’ όψιν από την  επιτροπή και εγώ προσωπικά στις εκθέσεις μου ιδιαίτερα τα τόνισα, γι’ αυτό άλλωστε είσαστε η πρώτη επιλογή μας……

Τώρα, αν πωλούνται μικροκτήματα 2 ή 5 στρεμμάτων μέχρι και σε  πενταπλάσια τιμή το τετραγωνικό μέτρο, αντιλαμβάνεστε, σε μια έκταση 400 στρεμμάτων, όπως η δική σας, δεν μπορεί να υπάρξει  τόσο μεγάλη τιμή, αλλά κάποια κατώτερη, ανά τετραγωνικό μέτρο….. Ως προς το όμορο με εσάς κτήμα των κληρονόμων Βαγένη, εγώ προσπάθησα να το εξαιρέσω (Κοιτά με νόημα τον Αλέκο) σε συνεννόηση και με τον κύριο Αλέκο……  Έχουμε άλλωστε το ακριβώς όμοιο δικό σας.  Όμως μία δραστήρια συνιδιοκτήτρια, παρακάμπτοντας με, έκανε παρέμβαση απ’ ευθείας στην διοίκηση της εταιρείας….  

Αλ. Ζάρας: Την γνωρίζουμε καλά την δραστήρια αυτή κυρία. Και να σκεφθείς, ότι  έχει μόλις το ¹/₃  του ¹/₄  του ¹/₅, δηλαδή το ¹/₆₀ ανάμεσα σε 22 συνιδιοκτήτες!

Ανδρ. Σακάς: Πρόβλημα ασφαλώς, με το οποίο δεν θα είμαστε ευτυχείς να μπλεχτούμε.  Έλα όμως που πήγε στο Μιλάνο και ζήτησε ακρόαση από τον ίδιο τον πρόεδρο του Ομίλου, που εδρεύει στην Ζυρίχη….. Την παρέπεμψαν βέβαια μέχρι τον πρόεδρο της επιτροπής αξιολόγησης,  τον κύριο Αλμπέρτο.

Ελισάβετ:  Αυτή η γυναίκα  “Διαβολική”  έπρεπε να λέγεται,  όχι Αγγελική.

Ανδρ. Σακάς: Μου ζητήθηκε, μετ’ απ’ αυτό, να μην αγνοήσω και την δική τους προσφορά πώλησης, αφού τα κτήματα σας είναι  - σαν δύο σταγόνες νερού - απολύτως ισάξια. Όμως αυτό που μπερδεύει κάπως τα πράγματα είναι ένας  όρος που τίθεται - τεχνικός και νομικός ταυτόχρονα - τον οποίον εγώ  μέχρις ενός ορίου μπορώ να κρίνω.

Θα χρειαστεί σίγουρα γνωμάτευση εξειδικευμένου μηχανικού, ίσως κάποιου εμπειρογνώμονα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, εκτός κι αν υπάρξει συμφωνία οριοθέτησης των ιδιοκτησιών σας,  ή  κάτι άλλο που δεν γνωρίζω, συνεπώς δεν μπορώ και να σας υποδείξω.

Ελισάβετ: Δεν το καταλαβαίνω αυτό, ή μάλλον εκπλήσσομαι. Δεν είναι απολύτως σαφή τα όρια μας; ……. Πρώτη φορά ακούω ότι πρέπει να συνεννοηθώ με  τους γείτονες μου για τα μεταξύ μας σύνορα.

Νατάσσα:  Τι  έχει προκύψει θείε;

Αλ. Ζάρας: Ένας γρίφος θα τον έλεγα! Με αιφνιδίασε κι εμένα ομολογώ, καθώς διάβαζα χθες την προσφορά της εταιρείας. 

Ανδρ. Σακάς:  Μόνο Ευρωπαίοι μηχανικοί και νομικοί θα μπορούσαν να σκεφθούν  και να θέσουν τέτοιο  ζήτημα.

Αλ. Ζάρας: ….. Κι εμείς νομίζαμε ότι ο φάκελος της  προσφοράς μας είχε καταρτιστεί άψογα.

Ανδρ. Σακάς: Κύριε Ζάρα, εσείς καλύτερα από κάθε άλλον ξέρετε πώς να το ξεπεράσετε…...  Πάντως ένα είναι βέβαιο: Το κτήμα σας είναι πρώτο  - μακράν -  στην αξιολόγηση μας.

Ελισάβετ: Αυτό δα έλειπε, να μην μας το βγάζατε και καλύτερο….. Γι’ αυτό μας ανταμείβετε τόσο χαμηλά;

Ανδρ. Σακάς:  Τόσα χρήματα μαζεμένα δεν θα τα  δώσει κανένας άλλος κυρία Ζάρα.

Αλ. Ζάρας:  Καλά - καλά.  Ηρεμήστε.  Θα το παλέψουμε….  (Κτυπά το τηλέφωνο, το σηκώνει)  Εμπρός;    Η γραμματεύς από το εσωτερικό τηλέφωνο: Κύριε Αλέκο, ήρθαν και περιμένουν στο χώλ οι κύριοι με τους οποίους έχετε κλείσει ραντεβού…..

Αλ. Ζάρας: Τελειώνω σε πέντε λεπτά και μετά θα τους δεχτώ αμέσως.  Πρόσφερέ τους καφέ. (Κλείνει το τηλέφωνο)…….  Λοιπόν Ανδρέα εντάξει. Κράτα το περιθώριο των δέκα ημερών για την απάντηση μας. Εν τω μεταξύ θα δω πως θα αντιμετωπίσω το θέμα με την οριοθέτηση. Έχω ήδη έρθει σε συνεννόηση με ειδικό πραγματογνώμονα.  Να είμαστε όμως σε επαφή.

Ανδρ. Σακάς:  Ο.Κ. Διατηρώ το θέμα ανοικτό, μόνον για σας, τις δέκα ημέρες… Ελπίζω να πάνε όλα καλά….. Προς το παρόν σας χαιρετώ. (Τους χαιρετά με χειραψία)  Καλή σας μέρα......... Φεύγει……

Ελισάβετ:  Σκληρό καρύδι μας προέκυψε τελευταία  ο Σακάς, γι’ αυτό κι’ εγώ  του “μπήκα”. Μην μας θεωρεί  δεδομένους… Πρέπει να προσπαθήσουμε οπωσδήποτε και για μια  καλλίτερη τιμή  Αλέκο!  Ψίχουλα είναι αυτά που μας δίνουν.

Αλ. Ζάρας: Τους το είπα ήδη, όμως…. δεν ξέρω…. δεν έχω πολλές ελπίδες. Αυτοί δεν συνηθίζουν να διαπραγματεύονται αξίες που έχουν προσδιορίσει μετά από ενδελεχείς έρευνες και συσκέψεις οι διεπιστημονικές επιτροπές τους.  Δεν κάνουν παζάρια, όπως  εμείς εδώ.

Ελισάβετ:  Οι  άπληστοι!  Κοψοχρονιά  θέλουν  να μας το  πάρουν το κτήμα.

Νατάσσα: Θείε, δεν σε ανησυχεί που μπαίνουν επί ίσοις όροις μ’ εμάς και οι γείτονες μας, οι Βαγεναίοι, στο παιχνίδι;

Αλ. Ζάρας: Δεν μπορέσαμε να το αποφύγουμε τελικά. Ασφαλώς και δεν είναι  ευχάριστο. 

Ελισάβετ: (Προς τα παιδιά) Αυτοί βέβαια έχουν… (Αναρωτιέται)…. Είχαν; Θα το ξεπεράσουν;  σοβαρό désavantage. Είναι τόσο πολλοί, που μερικοί δεν γνωρίζονται,  είναι τσακωμένοι ακόμα και εχθροί μεταξύ τους…..  Άσε που τουλάχιστον 5-6 από δαύτους είναι σκορπισμένοι σε Δύση και Ανατολή, από την Γερμανία ως την Αυστραλία.

Αλ. Ζάρας: Προσπαθούν να τακτοποιήσουν τους τίτλους ιδιοκτησίας τους και να συγκεντρώσουν πληρεξούσια εκπροσώπησης. Θα δούμε αν θα τα καταφέρουν, γιατί μαθαίνω δεν  συμφωνούν όλοι προς το παρόν….. Κοιτώντας προς την αδερφή του πονηρά…… Σε μικρο-μεριδιούχους πρέπει να δώσουμε κάποια λίγα χρήματα για να “τορπιλίσουμε”  συμφωνία τους…. Πάντως το πρόβλημα που ανέκυψε  με το “Δέλτα” που σχηματίζουν οι δύο βασικοί παραπόταμοι μας, μάλλον είναι  σοβαρό,  διότι έχει να κάνει με τα μεταξύ μας όρια.

Γωγώ:  Πως έχει ακριβώς αυτό το πρόβλημα  θείε;

Αλ. Ζάρας:  Χρειάζεται πρώτα να το ξεδιαλύνουμε! Και μάλιστα επειγόντως....... Παίρνει στο εσωτερικό τηλέφωνο την γραμματέα του: Σύνδεσε με τον κύριο Αγάθη……. Περιμένοντας την σύνδεση……  Θα μας διαφωτίσει ο Κώστας ο  Αγάθης,  με τον οποίον  έχω έρθει  σ’  επαφή  από χθες,  για το ειδικό αυτό θέμα. 

Ελισάβετ:  Τον ξέρεις από παλαιότερες συνεργασίες, έτσι δεν είναι;

Αλ. Ζάρας: Βέβαια! Του αναθέτω όλες τις  πραγματογνωμοσύνες μου. Αυθεντία!…… Για να καταλάβουν τα παιδιά.  Είναι διπλωματούχος Τοπογράφος Μηχανικός της  Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, διδάκτωρ γεωδαισίας και χωροταξίας του πανεπιστημίου της Βασιλείας της Ελβετίας και απόφοιτος Νομικής του πανεπιστημίου της Sorbonne των Παρισίων!

Όπως εγώ αναλαμβάνω μόνον ποινικά, αυτός αναλαμβάνει  αποκλειστικά  υποθέσεις ακινήτων και  κτηματικών περιουσιών. Διεκπεραιώνει και ξεδιαλύνει  δύσκολα θέματα του λεγόμενου “Real Estate”, συνήθως με άριστα αποτελέσματα….    Συνδέεται - μιλά στην γραμμή…… 

Έλα, Κώστα καλημέρα…. Ναι, ο Αλέκος ο Ζάρας είμαι. Τι κάνεις;… Όπως πάντα πνιγμένος στη δουλειά! Είδες το θέμα μου;… Θα προλάβουμε στις δέκα μέρες περιθώριο που έχουμε;…… Πώς; Παράταση;…… Δεν ξέρω αν θα μας δώσουν…… Καταλαβαίνω…… Άντε να συνεννοηθείς με τόσα  άτομα, αν αυτή, η πληρεξούσιά τους, δεν μπορέσει να συγκεντρώσει όλες τις υπογραφές που χρειάζεται!…….. Πότε μπορούμε να έχουμε  μια πρώτη ενημέρωση να δούμε τι κάνουμε;….. Μεθαύριο βράδυ στις 7… Νωρίτερα δεν γίνεται;…. Εντάξει…… Με υποχρεώνεις  που θα έρθεις στο γραφείο μου εσύ…… Σ’ ευχαριστώ…… Γεια χαρά.        Κλείνει το τηλέφωνο……

 Ελισάβετ:  Να φεύγουμε κι εμείς  Αλέκο,  αφού έχεις δουλειά.  Να τηλεφωνηθούμε.  Θα  ‘ρθω κι εγώ με τα κορίτσια μεθαύριο, ν’  ακούσουμε.

Αλ. Ζάρας: Θα περιμένουμε τις δύο μέρες,  γιατί το θέμα απαιτεί μελέτη. Πάλι εγώ θα τον ξανά-ενοχλήσω αύριο. (Βιαστικά – αγχωμένος)….. Μου επιτρέπετε, γιατί έξω με περιμένουν,  για μια - κι αυτή - πολύ βιαστική και μπερδεμένη υπόθεση, δυο ιδιαίτερα δύσκολοι και απαιτητικοί πελάτες.

Ελισάβετ: Καλό κουράγιο! Και πρόσεχε με τα “κάθε καρυδιάς καρύδια” που κάνουν ουρά στο γραφείο σου να υπερασπίσεις…. 

Αλ. Ζάρας:  Μπέτυ,  αναφαίρετο δικαίωμα όλων - καλών ή κακών -  η προσφυγή στην δικαιοσύνη…. Οι μεν απαιτούν το δίκιο τους, οι δε προσπαθούν να ξεφύγουν από την δαγκάνα του νόμου, ή εκλιπαρούν την επιείκεια των δικαστών….. Αλλά μην σας διαφεύγει! Πολλοί απ’ αυτούς  που η κοινωνία κατατάσσει στους “κακούς”  είναι στην ουσία θύματα των αδικιών και της σκληρότητας της ίδιας…..

Ελισάβετ:  Σε χαιρετούμε Αλέκο.  (Φιλά τον αδερφό της)   Φιλιά στην Κατερίνα.

Γωγώ – Νατάσσα:  Γεια σου θείε!  (Τον φιλούν, φεύγουν).

 

Σκηνή 2^η)  Στον ίδιο χώρο,  δύο ημέρες μετά

 Κώστας Αγάθης:  Έτσι έχουν τα πράγματα  κυρία Ελισάβετ και  δεσποινίδες μου! Το “Δέλτα”, δηλαδή ο υγροβιότοπος που σχηματίζει στις εκβολές του ο ποταμός - σύνορό σας με το κτήμα κληρονόμων Βαγένη,  δεν διχοτομείται  κατά τους Ιταλούς νομοτεχνικούς. Δάση, λίμνες, υγροβιότοπους κλπ. τα εκλαμβάνουν ως σύνολα.  Δεν διανοούνται  διαχωριστικά περιφράγματα ή άλλες κατασκευές μέσα σ’ αυτά, πολύ περισσότερο να τοποθετηθούν μελλοντικά, εκεί όπου σήμερα δεν υπάρχουν.

Αλ. Ζάρας:  Σύμφωνα με τους νόμους των χωρών τους…… και εκτιμούν προφανώς  ότι ανάλογες διατάξεις  ισχύουν, ή θα ισχύσουν και στην Ελλάδα μετά  την  υπογραφή της συνθήκης ένταξης μας στην ΕΟΚ,  την  28η Μαΐου πέρυσι. 

Ελισάβετ: Πολύ βιάζεται ο….. “Ακανές” (Σημ: παρατσούκλι του Κ. Καραμανλή, λόγω της Σερραίικης καταγωγής του) να μας κάνει Ευρωπαίους με το στανιό! Είναι σαν να θέλει να μας ρίξει στην θάλασσα χωρίς να ξέρουμε μπάνιο….. Είναι δυνατόν οι Έλληνες ν’ αλλάξουμε με νόμους κι από την μια μέρα στην άλλη, συνήθειες και  νοοτροπίες μας  χρόνων;

Γωγώ: Μαμά, υποχρεωτικά μετά από μια μικρή περίοδο προσαρμογής, θα υιοθετήσουμε τα Ευρωπαϊκά πρότυπα, ευθυγραμμισμένοι σε κοινοτικές ντιρεκτίβες, είτε το θέλουμε είτε όχι…..  Έτσι αποφασίσαμε σαν κράτος…. 

Κώστ. Αγάθης:  Σωστά! Να έρθουμε όμως στα δικά μας….  Πολύ δυνατή είναι η περιβαντολλογική πλευρά του ζητήματος και δεν μας επιτρέπεται να την υποτιμήσουμε…..  Δεν πρόκειται βέβαια για αναγνωρισμένο, δημοσιευμένο σε ΦΕΚ, υγροβιότοπο, όμως παντού στην Ευρώπη ένα τέτοιο τοπίο θα χαρακτηριζόταν ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και θα προστατευόταν από κάθε διαίρεση και ανθρώπινη παρέμβαση για οποιαδήποτε μεταβολή και αλλοίωση….. 

Ελισάβετ: Τι λέτε!  Εμένα….. μου ‘ρχεται να του βάλω φωτιά και να τον κάψω, που λέει ο λόγος,…. αν θέλω! Δικό μου δεν είναι;…. Δεν έχω το δικαίωμα;….. Τέλος πάντων!..... Εγώ ξέρω ότι με τους παλιο-νόμους τους, όλο και περισσότερα εμπόδια βάζουνε κι οι ιδιοκτήτες δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις περιουσίες μας, ούτε οι εταιρείες να κάνουν επενδύσεις και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.

Γωγώ: Νομικά  θείε, αυτός ο υγροβιότοπος ανήκει σ’ εμάς και στους κληρονόμους Βαγένη  εξ  ημισείας,  έτσι δεν είναι;   Αμφισβητείται αυτό; 

Νατάσσα:  Οι τίτλοι, όπως ξέρουμε, ορίζουν ως σύνορο των δύο κτημάτων το μέσον - τον  άξονα -  του  ποταμού. Βέβαια, στα μετέπειτα χρόνια κι από κάποιο σημείο και πέρα, ο ποταμός δεν συνέχισε ένας και ευθύγραμμος όπως ήταν παλιά, αλλά διχάστηκε σε δύο παραποτάμους, δημιουργώντας ένα ισοσκελές σχήμα “Δέλτα”…..

Γωγώ: (Με ρομαντική διάθεση)….. Και ενδιάμεσα η φύση δημιούργησε  πανέμορφο άλσος με ρυάκια και πλατάνια, που κάθε άνοιξη και φθινόπωρο επισκέπτονται χιλιάδες πουλιά, ενδιάμεσο σταθμό για λίγη ξεκούραση στα πολυήμερα μεταναστευτικά ταξίδια τους  από την Αφρική ως την Ρωσία……

Νατάσσα: ….. Δεν είναι  αυτονόητο  ότι και το “Δέλτα” αυτό, πρέπει να μοιραστεί στη μέση;  Ιδεατά έστω, ή προτιμότερο, με πασσάλους. Χωρίς συρμάτινες ή τσιμεντένιες περιφράξεις….. Πως αλλιώς να γίνει; Τι άλλο και οι γείτονες μας μπορεί να θεωρούν σωστό;…… Καταλαβαίνω, εκεί μέσα να μην μας επιτρέψουν να  φτιάξουμε  οικοδομές ή άλλες….

Ελισάβετ: Μα τι λέτε βρε παιδιά! Κοιτάξτε γύρω σας! Πόσες βίλλες, ξενοδοχεία, εστιατόρια κτίζονται σ’ επαφή, ή καταμεσής στα ωραιότερα τοπία  και όχι μόνον δεν καταστρέφεται το περιβάλλον, αλλά συντηρείται και αναδεικνύεται περισσότερο!..... Εξυπνάδες!.... Σ’ εμάς θ’ απαγορεύσουνε;…. Δεν  δικαιούμαστε κι εμείς  - όπως χιλιάδες άλλοι -  να χτίσουμε  ό,τι  μας αναλογεί από τον εκτός σχεδίου  - χαμηλό έτσι κι’ αλλιώς - συντελεστή δόμησης;..... Τηρώντας το επίσης χαμηλό ποσοστό κάλυψης  και τις  υποχρεωτικά μεγάλες πλάγιες αποστάσεις;

Αλ. Ζάρας:  Μα για τι άλλο, παρά για να οικοδομήσει, θ’ αγοράσει  το κτήμα μας ο  οιοσδήποτε;….. Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας….. Κώστα, συγγνώμη που σε διακόπτουμε με γενικότητες.  Συνέχισε  σε παρακαλώ.

Κώστ. Αγάθης: Αυτές τις ημέρες διάβασα την διεθνή βιβλιογραφία και μελέτησα την σχετική Ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία. Μίλησα τηλεφωνικά και  με δυο συναδέλφους μου στο Παρίσι…

Ελισάβετ: … Oh la la!

Κώστ. Αγάθης: Ομολογώ σε τόσα χρόνια δουλειάς δεν συνάντησα ποτέ μου ένα τόσο προκλητικό θέμα! Πείσμωσα και ως πρόκληση το εξέλαβα! Τα συμπεράσματα μου, λοιπόν,  είναι τα ακόλουθα:…  Τα συμβόλαια ορίζουν σαφέστατα ως όριο των ιδιοκτησιών   - και αυτό είναι το ισχυρό στοιχείο και των δύο τίτλων σας -  τον άξονα του ποταμού.  Έναν ποταμό  αναφέρουν και αναγνωρίζουν. Όμως… Γωγώ: ……  Από ένα σημείο και μετά,  έχουμε να κάνουμε με  δύο ποταμούς!

Κώστ. Αγάθης:  Εδώ ακριβώς είναι το επίμαχο σημείο!  Ε  λοιπόν  δεν έχουμε στην περίπτωση μας δύο ποταμούς.  Έχουμε έναν ποταμό! Πάντα ένας είναι ο ποταμός! Έτσι  - υποχρεωτικά -  ο άλλος  είναι, απλά…… παραπόταμος!

Ελισάβετ: Μα και οι δύο είναι το ίδιο ποταμοί, ή παραπόταμοι!  Όσο προσεκτικά και να  τους παρατηρήσεις, είναι αδύνατο να καταλάβεις ποιος είναι μεγαλύτερος.

Κώστ. Αγάθης:  Ακόμα και για μια σταγόνα νερό, κυρία Ελισάβετ, κάποιος είναι  μεγαλύτερος!   Όταν επισημανθεί,  θα χαρακτηρισθεί  - κατά την θεωρία μας -  ως ο “κύριος ποταμός” - the  main stream,  συνεπώς  ο άλλος,  ο μικρότερος,  θέλοντας και μη,  θα περιοριστεί στον ρόλο του  “παραποτάμου”.

Αλ. Ζάρας:  Κατάλαβα!  Αυτός που θα χαρακτηρισθεί  ως ο  “κύριος ποταμός”  θα καθορίσει το όριο των κτημάτων!  Έτσι το δέλτα θα περιέλθει ολόκληρο στο ένα από τα δύο κτήματα…… πάντα,  βέβαια,  κατά την εκδοχή οριοθέτησης  που θέλουν να μας επιβάλλουν οι Ιταλοί! 

Κώστ. Αγάθης: Προσέξτε! Το κτήμα που συνορεύει με τον “παραπόταμο” επεκτείνει την κυριότητα του εντός του δέλτα μέχρι να  συναντήσει τον “κύριο ποταμό”,  γιατί αυτός αποτελεί το σύνορο, όπως είπαμε…. Το κτήμα που συνορεύει με τον “κύριο ποταμό”,  κατά συνεπεία,  χάνει όλο το δέλτα! 

Νατάσσα:  Πολύ  εντυπωσιακό!

Γωγώ: Απρόβλεπτο! Και τέλεια ανατρεπτικό όσων νομίζουμε μέχρι σήμερα!.... Και τι ανισορροπία  δημιουργείται από μια  - τυχόν -  τέτοια διανομή!  (Μικρή σιωπή)

 Νατάσσα: (Με ρομαντική διάθεση)  Έχουμε ακούσει από τον παππού μας, ιστορίες - θρύλους σαν παραμύθι, για τον αγά  Ισκεντέρ  Ραχμή, αυτόν  τον τρομερό  Αρβανίτη πολεμιστή, που έχασε στη διάρκεια αιματηρών γεγονότων όλη την οικογένεια του, γυναίκες και παιδιά που είχε!..... Βετεράνος των πολέμων πια, σαν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και σε ανταπόδοση των υπηρεσιών του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έλαβε από τον Σουλτάνο ένα μεγάλο τσιφλίκι 1.400 τεκτονικών πήχεων, 800 στρεμμάτων δηλαδή........ Όταν ένιωσε να πλησιάζει το τέλος της ζωής του, το μοίρασε ακριβοδίκαια ανάμεσα στους δύο παραγιούς του. Στον προπάππο μας Αναστάσιο Ζάρα και στον Εμμανουήλ Βαγένη. Για χρόνια πολλά και με περισσή αφοσίωση, αυτοί οι δύο τον είχαν υπηρετήσει.

Ελισάβετ: (Σιγά) Κυκλοφορούσε απαίσια φήμη, που γλώσσες δολερές είχαν  διαδώσει, ότι ήταν νόθα παιδιά του από τις φτωχές παραδουλεύτρες μάνες τους.…… Λογική εξήγηση γι’ αυτή την σκανδαλώδη γενναιοδωρία του, αν λάβουμε υπ’ όψιν και  τη πασίγνωστη, ασίγαστη ερωτική βουλιμία του! (Μικρή σιωπή)

Γωγώ: Με άξονα συμμετρίας τον ευθύ μέχρι την εκβολή του -την εποχή εκείνη- ποταμό,  μέτρησε ίσες  αποστάσεις, τόσο από την μία όχθη, όσο κι από την άλλη. Έτσι  σχημάτισε με απόλυτη ακρίβεια, δύο ισομεγέθη και ισάξια κτήματα, που χάρισε δια  κλήρου στους δύο πιστούς κολίγους  του, τον Τάσο και τον Μανώλη.

Νατάσσα: Τώρα, από την άλλη ζωή αυτοί θα μας βλέπουν  να τσακωνόμαστε και να ζητούμε να τα ξαναμοιράσουμε άνισα, άδικα ίσως…..

Ελισάβετ: Παιδιά, ε΄, αφαιρεθήκατε!  Σταματήστε να λέτε ανοησίες και  κοιτάξτε μην οι  Βαγεναίοι μας φάνε το κτήμα!

Κώστ. Αγάθης:  Φαντάζομαι ότι οι Ιταλοί θέλουν  όλο το  Δέλτα να πάει σ’ ένα από τα δύο κτήματα και όχι από μισό στο καθ’ ένα. Κατόπιν, θα επιλέξουν το κτήμα που θα έχει το Δέλτα, αφού όλα τ’ άλλα δεδομένα:  Εμβαδόν,  παραλία κλπ. είναι ακριβώς ισοδύναμα…… Ειδάλλως, αν δηλαδή το Δέλτα μοιράζονταν, θα ήταν  ασύμφορο να  πουλήσει κάποιος πρώτος! Ο άλλος, σε λίγο καιρό και χωρίς την παραμικρή δική του δαπάνη, θα αποκτούσε ένα πολύ αναβαθμισμένης αξίας κτήμα, αφού αυτό θα γειτνίαζε με το υψηλής κατηγορίας  ξενοδοχειακό συγκρότημα, που θα κατασκευαστεί!  Ευκολότατα θα το πουλούσε - μετέπειτα -  σε  τιμή ανώτερη….

Ελισάβετ:  Πανούργο  σχέδιο! 

Κώστ. Αγάθης: Κίνηση  mat κάνουν οι ξένοι! Αγοράζοντας το κτήμα που θ’ αποκτήσει ολόκληρο το Δέλτα, αφήνουν ελαττωματικό, κουτσουρεμένο, αυτό που μένει στους άλλους και δεν θα απειληθούν από κανένα ανταγωνισμό μελλοντικά. Είναι  και νομικά  κατοχυρωμένοι  κατά την ερμηνεία που δίνουν. 

Την αναγόρευση δηλαδή του ενός των παραποτάμων ως “κυρίου ποταμού”, άρα  συνόρου των δύο κτημάτων, κατά τον ρητό αυτό όρο της αφετηρίας των τίτλων, την διαθήκη του Ισκεντέρ  Ραχμή.    

Γωγώ: (Ρομαντικά) Όσο άγριος πολεμιστής  υπήρξε  στα νιάτα του, τόσο αγαθός και μειλίχιος άνθρωπος είχε γίνει στα γεράματα του!  Όσοι τον είχαν γνωρίσει, πάντα κατά τις διηγήσεις του παππού, μαρτυρούσαν ότι σεβόταν την Χριστιανική πίστη, τον δε Αϊ - Γιώργη  ευλαβείτο  ισότιμα με τον ίδιο  τον Προφήτη!

Ελισάβετ:  Ιδιαίτερα τιμούσε  - σύμφωνα με τις ίδιες διηγήσεις -  και τη ρακή  καθώς  και τα χοιρινά λουκάνικα!

Γωγώ: Μένει λοιπόν να καθοριστεί ποιος από τους δύο ποταμούς κατεβάζει την μεγαλύτερη ποσότητα νερού,  για να χαρακτηριστεί  “κύριος”.

Κώστ. Αγάθης: Εύκολο σχετικά! Υπάρχουν όργανα μέτρησης της παροχής, κυβικά διερχόμενου ύδατος σε μονάδα του χρόνου, ανά ώρα ας πούμε. Η μέτρηση θα γίνει από εξειδικευμένους  τεχνικούς,  γραφείων  που παρέχουν εγγυήσεις σύμφωνα με τις  διεθνείς προδιαγραφές.

Ελισάβετ: (Πονηρά) Κάποια κομπίνα θα χωρεί και για να φέρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα…..  Στην Ελλάδα ζούμε!

Κώστ. Αγάθης: Απίθανο! Θα συνταχθεί και θα υπογραφεί λεπτομερές πρωτόκολλο κοινής αποδοχής,  θα υπάρχουν παρατηρητές - μάρτυρες των μετρήσεων και από τις δύο πλευρές και άλλες διασφαλίσεις, ώστε το αποτέλεσμα να είναι κατοχυρωμένο και μάλιστα εκ των προτέρων παραδεκτό, αν όλα γίνουν έτσι βεβαίως!..…. Θα  δοθούν  πιστοποιητικά με κύρος  αδιαμφισβήτητο,  όπως είναι και οι εποπτικοί των γραφείων αυτών οργανισμοί π.χ. η TUV Αυστρίας και άλλοι….. Αυτή είναι η πρακτική παγκοσμίως.

Ελισάβετ:  Μύλος!.....  Μπλέξαμε!....  Και με ποιους  και πως να συνεννοηθείς.

Κώστ. Αγάθης:  Δεν είναι υποχρεωτικό να δεχτείς  τέτοιες διαδικασίες, αν δεν θέλεις να πουλήσεις σ’ αυτούς, συγκεκριμένα…. Δεν υποχρεούσαι να το κάνεις από κανέναν  ελληνικό νόμο, τουλάχιστον κατά τα ισχύοντα μέχρι σήμερα…. Έτσι, όποιος με βάση αυτούς τους όρους, “φαίνεται”  να χάνει το Δέλτα,  μπορεί  να απορρίψει αυτήν την μέθοδο οριοθέτησης, με αποτέλεσμα βέβαια  η όλη συζητούμενη αγοραπωλησία να ματαιωθεί…… Σοβαρό θέμα είναι και ο λιγοστός χρόνος που μας δίνουν, τα ασφυκτικά περιθώρια που θέτουν για τέτοιους “πειραματισμούς”, που ενδεχομένως δώσουν οριακά, ή και αμφισβητήσιμα αποτελέσματα…..

Νατάσσα: Μα, είπατε ότι εύκολα και με απλά όργανα θα μετρήσουμε τις παροχές των νερών….

Κώστ. Αγάθης: Εύκολα, σχετικά! Ξεκινάμε μ’ ένα πείραμα που  πρέπει να διεξαχθεί με τρόπο αδιάβλητο. Δεν αρκεί  απλά να βρούμε τις υδατικές παροχές  μιας τυχαίας ώρας και ημέρας του χρόνου, σε δυο τυχαίες θέσεις των δυο παραποτάμων, να τις συγκρίνουμε και μετά ν’ αναγορεύσουμε τον ποταμό που κατεβάζει την μεγαλύτερες ποσότητες αριθμητικά ως “βασιλιά” και τελειώσαμε….. Για μια σωστή εργασία απαιτούνται εκατοντάδες μετρήσεις που να καλύπτουν τουλάχιστον ένα πλήρες ημερολογιακό έτος,  για να μην σας  πω ότι έπρεπε να διαθέταμε στοιχεία και  προηγούμενων ετών, που βέβαια δεν υπάρχουν….. Και αυτή είναι η λεγόμενη εργασία υπαίθρου. Ακολουθεί η εργασία γραφείου, όπου με μαθηματικό-φυσικές θεωρίες και μέσω προγραμμάτων computers  επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα….

Ελισάβετ:  (Τον διακόπτει)  Χάθηκα μέσα στις περίπλοκες τεχνικές έννοιες!... Écoutez-moi monsieur Agathis!...... Μήπως χάνουμε τον χρόνο μας με όλα αυτά; Καλές οι θεωρίες, αλλά οι αγοραστές πιέζουν, καθώς ξέρετε, απαιτώντας απάντηση μας  “εδώ και τώρα”!..... Ειδάλλως μπορεί να φύγουν.

Κώστ. Αγάθης: Κυρία Ελισάβετ, απευθυνθήκατε σε μένα ως επαΐοντα κι’ εγώ  οφείλω να σας ενημερώσω ως τέτοιος.  Αυτά λέει η επιστήμη!  Αν όμως εσείς τα δύο  μέρη δεν διαφωνείτε, κάλλιστα μπορείτε να διευθετήσετε ο,τιδήποτε με απλή συμφωνία  μεταξύ σας…..  Δικό σας είναι το πρόβλημα, δική σας και η λύση! Θ’ αποφύγετε έτσι χάσιμο χρόνου, μεγάλες δαπάνες και τσακωμούς. Καθίστε σ’ ένα τραπέζι οι ενδιαφερόμενοι, συζητήστε, συμφωνήστε, υπογράψτε ό,τι θέλετε, αν  βέβαια γίνει αποδεκτό από τους αγοραστές,  ή  δεν προσκρούσει στην  νομοθεσία.

Ελισάβετ: Αυτή η δυσνόητη και αμφίσημη νομική σας γλώσσα! Τελικά γίνεται και έτσι και αλλιώς!;….. Όμως κάτι  πρέπει να  κάνουμε, διότι θέλουμε να πουλήσουμε! Το ίδιο και οι άλλοι. 

Αλ. Ζάρας:  (Μετά από σκέψη) Προτείνω και το λέω αμέσως, αφού ο χρόνος μας εξαντλείται: Να στείλουμε μηχανικό  εμπιστοσύνης του Κώστα με  όργανα, να πάρει μετρήσεις παροχών και στους δύο παραποτάμους κρυφά, χωρίς να τον δει κανένας… «Πάει στο διάολο» μερικά λεφτά που θα μας κοστίσει αυτό!.... Θα μάθουμε  όμως έτσι,  που φαίνεται να πηγαίνει το Δέλτα,  κατά την αποδεκτή από τους Ιταλούς μέθοδο. Πριν οι άλλοι πάρουν χαμπάρι!.... Μετά βλέπουμε!  Η αδελφή και οι ανιψιές μου, που τους ανήκει η περιουσία, θ’ αποφασίσουν ό,τι τις συμφέρει.

Ελισάβετ:  Δεν είμαστε ακόμα οριστικά  κατασταλαγμένες….

Αλ. Ζάρας:  Ή  ό,τι   - σε τελευταία ανάλυση -   τις φωτίσει  ο  Θεός!

Κώστ. Αγάθης:  Δύο τεχνικοί υπάρχουν στην Θεσσαλονίκη, που γνωρίζουν πως να χειρίζονται  τα κατάλληλα για το πείραμα όργανα. Έμπειροι, προσεκτικοί, καλοί και οι δύο. Είναι νομίζω και οι μοναδικοί στην Ελλάδα, αφού εδώ, στα βόρεια, είναι συγκεντρωμένο το υδρολογικό δυναμικό της χώρας. Μπορώ - όποτε το αποφασίσετε -  να επικοινωνήσω μαζί τους και, όποιος απ’ αυτούς ευκαιρεί, να πάει  το γρηγορότερο.

Ελισάβετ: Σύμφωνοι κύριε Αγάθη!.... Αποφάσισα ήδη! Στείλτε αύριο κιόλας, τον πιο έμπιστο συνεργάτη σας, ακόμα κι’ αν χρειαστεί να διακόψει άλλη εργασία που κάνει. Εννοείται, όλα πρέπει όλα να γίνουν με  απόλυτη εχεμύθεια. Μετά αποφασίζουμε ανάλογα.  Αν μας συμφέρει προχωράμε “α - λα  Ιταλικά”,  ειδάλλως  το στρίβουμε  “α - λα  Ελληνικά”!

Σκηνή 3^η )  Στο επαρχιακό συμβολαιογραφείο της Καλλιρρόης Δράκου

 Καλλιρρόη Δράκου:  (Στον κ. Σωτ. Φωτίου που υπογράφει και αφήνει την πένα). “Έπεσε” και η τελευταία υπογραφή. Καλορίζικο κύριε Φωτίου και σε καλή μεριά!  (Στην Κ. Μαυρίδου) Ρεκόρ αξεπέραστο! Συμβόλαια, αποδοχές κληρονομιών, πληρεξούσια  κλπ. συνολικά 63 πράξεις!  Δεν πίστευα  ότι θα τελειώναμε ποτέ,  όταν προ μηνών ξεκίνησε η διαδικασία τακτοποίησης τόσων πολλών  κληρονόμων.

Κωστούλα Μαυρίδου:   Κουραστήκαμε, ξοδευτήκαμε,  άξιζε όμως τον κόπο!

Καλ. Δράκου:  (Προς τον Σ. Φωτίου) Σε κάθε περίπτωση ήταν απαραίτητες οι ενέργειες σας αυτές. Μάλιστα έπρεπε να είχαν γίνει από χρόνια. Ευτυχώς που η Κωστούλα και η Αγγελική δεν εφείσθησαν κόπων και εξόδων και σας εξυπηρέτησαν όλους.  Σήκωσαν πολύ μεγάλο βάρος  - εγώ το ξέρω -  για να φέρουν σε αίσιο πέρας την υπόθεση σας.

Σωτήρης Φωτίου:  Ναι, ναι!  Το αναγνωρίζουμε και τις ευχαριστούμε….

Κωστούλα Μαυρίδου: Τον πρόγονο μας Εμμανουήλ Βαγένη να ευγνωμονούμε όλοι,  για  την μεγάλη κληρονομιά που μας άφησε!

Σωτήρης Φωτίου:  Θεός σ/χωρές τον!..... Γιατί όμως το σόι μας να είναι τόσο καρπερό;!  Απέναντι μας έχουμε την Ελισάβετ Ζάρα, μία και ζάπλουτη. Και εμείς, ζωή να ‘χουμε, είμαστε 22.  Εγώ πάλι καλά, έχω μεγάλο ποσοστό, το  1/14^ο.

Κωστούλα: Σωτήρη, στο μικρότερο μερίδιο του κτήματος μας, στο 1/60^ο, έχεις υπολογίσει πόσα λεφτά αντιστοιχούν;….. Υπολογίζω με αξία κτήματος μας τα 150 εκατομμύρια, συντηρητικά θα έλεγα, του αναλογούν δυόμιση εκατομμύρια!.... Μείον: κρατήσεις, φόροι, συμβολαιογραφικά, δικηγόροι, μηχανικοί, πάσης φύσεως άλλα έξοδα, του μένουν καθαρά πάνω από δύο  εκατομμύρια!  Λίγα είναι;

Σωτ. Φωτίου:  Πολλά τα λεφτά σε κάθε περίπτωση κι εμείς, φτωχοί οι περισσότεροι, τα  περιμένουμε πως και πως  για να μπαλώσουμε ένα σωρό ανάγκες.  Όλα τα χρόνια είχε μικρή αξία και ήταν πολύ μπερδεμένο........ Όμως φαίνεται ότι επί τέλους,  ήρθε η ευλογημένη ώρα της αξιοποίησης! Ακόμα κι αν δεν μας το αγοράσουν οι Ιταλοί, βάζουμε έναν μηχανικό, κόβει οικόπεδα με ιδιωτική πολεοδόμηση και ξεκινάμε πωλήσεις…… Προνομιούχα, παραθαλάσσια, με καταπληκτική θέα στο ανοικτό πέλαγος. Τώρα που θα φτιαχτεί κι ο δρόμος;  Θα γίνουν ανάρπαστα από τους Θεσσαλονικιούς,  που κάνουν  «κρα»  ν’  αποκτήσουν  ένα εξοχικό!

Καλ. Δράκου: Το είναι  έργο που θα θέσει τέρμα στην απομόνωση του τόπου μας είναι ο δρόμος. Προδιαγραφών Εθνικής Οδού μάλιστα…. Αστικά κέντρα, νοσοκομείο,  λιμάνι,  αεροδρόμιο και…… τουρίστες,  θα μας  έρθουν κοντά.

Σωτ. Φωτίου:  Να ‘ναι καλά ο Καρμιγάκης,  ο βουλευτής μας,  ο “Μιχαλάκης” μας!  “Δια των αόκνων ενεργειών του”, φαίνεται ότι γίνεται πραγματικότητα, παίρνει σάρκα και οστά, το όνειρο ζωής όλων των συμπατριωτών μας….. Προχθές συνάντησα τον εδώ εκπρόσωπο του, τον κομματάρχη του τον Νεκτάριο……αυτόν τον συνταξιούχο αγροφύλακα… και με διαβεβαίωσε ότι ακόμα και το ίδιο του το κόμμα θ’ απειλήσει με αποχώρηση ο Μιχάλης, αν ο αρμόδιος υπουργός δεν εκταμιεύει εγκαίρως τα αναγκαία κονδύλια! Κατέθεσε μάλιστα και σχετική επερώτηση στην Βουλή…… Τόσο δυναμικό βουλευτή έχουμε!.......... (Με εμπιστευτικό ύφος)........... Μόνον, λέει,  να ‘μαστε πάντα δίπλα του και να μην ακούμε τις σειρήνες της αντιπολίτευσης, ειδικά αυτόν τον χρόνο που -κατά άκρως εμπιστευτικές πληροφορίες του- θα προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές!.... Αυτές – λέει - θα μείνουν στην ιστορία σαν οι κρισιμότερες, από την απελευθέρωση των νέων χωρών μας, τότε με τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους του 12 – 13,  μέχρι και σήμερα….  Ακόμα σημαντικότερες κι’ απ’ αυτές του Νοεμβρίου 1920 με τους Ελευθέριο Βενιζέλο και Δημήτριο Γούναρη….. Συσπείρωση λοιπόν χρειάζεται η παράταξη -υπό τον πανάξιο αρχηγό της- στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διερχόμαστε… Λέει!........ Οι δυο κυρίες υπομειδιούν, μικρή παύση ….. Κυρία Δράκου, χρειάζεστε κάτι άλλο από μένα;

Καλ. Δράκου:  Όχι κύριε Φωτίου. Αύριο το απόγευμα, μπορείτε να περάσετε,  να πάρετε το αντίγραφο σας  για το υποθηκοφυλακείο.  Θα το έχω  έτοιμο.

Κωστούλα:  Σ’ ευχαριστώ Σωτήρη. Τώρα που έχουμε τελειώσει με όλους,  πάντα σε   συνεννόηση και  με την Αγγελική στην Θεσσαλονίκη,  θα σας ενημερώσω  σε λίγες ημέρες, μμ! εβδομάδες ίσως, τι γίνεται με τους Ιταλούς. Καλό βράδυ!..... (Ο Φωτίου χαιρετά και φεύγει)….. Να φεύγω κι εγώ Καλλιρρόη, αρκετά σε κουράσαμε και σήμερα….. Τα λέμε πάλι…..    Ετοιμάζεται να φύγει, όταν στο συμβολαιογραφείο μπαίνει ένας ηλικιωμένος άνδρας, με μαγκούρα, ο Μενέλαος Φουνταλίδης…..

Μενέλαος Φουνταλίδης:  Καλή σας εσπέρα…… Ω! κι εσύ εδώ Κωστούλα; Τι κάνεις παιδί μου;  Πόσο καιρό έχω να σε δω!

Κωστούλα:   Καλησπέρα σας κύριε Μενέλαε.  Μια  χαρά είμαι!  Εσείς,  πως είστε;

Μενέλαος Φ.:  Καλά! (Εμπιστευτικά - δήθεν)……. Όταν αξιωθείς και φθάσεις σε βαθειά γεράματα - όπως εγώ -  δεν δικαιούσαι να διαμαρτύρεσαι και να γκρινιάζεις για τίποτα.  Δόξα τω Θεώ μόνον να λες!

Καλ. Δράκου: Καλησπέρα κύριε Φουνταλίδη. Έτοιμο σας έχω, όμως πρέπει να βγάλω άλλη μία φωτοτυπία που μου ζήτησε ο γιός σας. Καθίστε εδώ……  (Του προσφέρει κάθισμα)….. Θα με περιμένετε λίγα λεπτά να πάω μέσα  στο φωτοτυπικό. Λείπει απόψε η βοηθός μου…. Κωστούλα περίμενε με και συ λίγο, κάτι θέλω να σου πω  ιδιαιτέρως μετά….. Μπαίνει στο διπλανό δωμάτιο και αφήνει μόνους στο γραφείο της την Κωστούλα και τον Μενέλαο…..

Μενέλαος Φ.:……Τα λέμε με τον παππού σου στο χωριό, εμείς τα γεροντάκια και χαίρομαι που μαθαίνω τα ευχάριστα. Ποιος το φανταζότανε!  Εκεί που βόσκαμε   τα πρόβατα μας και απλώναμε τα μελίσσια μας, ξεπληρώνοντας νοίκι στους ιδιοκτήτες λίγους παράδες τον χρόνο, να δούμε να κτίζονται  βίλες  και  ξενοδοχεία!

Κωστούλα:  Εμ!  Ο τουρισμός είναι πια η βαριά βιομηχανία της χώρας μας κύριε Μενέλαε!   Ήλιο και θάλασσα θα πουλάμε στο μέλλον!

Μενέλαος Φ:  Ήλιος και θάλασσα!  Θα “πουλιούνται” από ‘δω και πέρα, σωστά το είπες. Ευτυχώς εγώ πρόλαβα και  τα χάρηκα στη ζωή μου δωρεάν!  Από  παιδί και μέχρι τα τωρινά χρόνια της ανημποριάς μου…… (νοσταλγικά)…. Από τις πρώτες καλοσυνάτες μέρες  της άνοιξης  και μέχρι τα πρωτοβρόχια του φθινόπωρου, δεν παρέλειπα να παίρνω το μπάνιο μου καθημερινά στις όμορφες παραλίες με τα κρουσταλλένια νερά, εποπτεύοντας από βαθειά του πελάγου τα πρόβατα μου, που έβοσκαν ήσυχα στις πλαγιές……  Ήρωας βγαλμένος από βουκολικές διηγήσεις του Βιργίλιου! Τότε η φύση ήταν  ανόθευτη και καθαρή! Τώρα  χάνεται σιγά - σιγά,  ιδιωτικοποιείται και σε λίγο  δεν θα μας διατίθεται ως ελεύθερο,  δημόσιο  αγαθό.   

Κωστούλα:  (Χαμογελαστά)  Κάποιοι θα βρεθούνε να μας την πουλάνε!  Θα είναι παραγωγοί και σκηνοθέτες που θα την κατασκευάζουν μέσα σε κινηματογραφικά εργαστήρια, με  τεχνάσματα  σκηνογράφων….

Μενέλαος Φ: (Χαμογελαστά)  Φθάσαμε, δυστυχώς, κάθε έδαφος, οπουδήποτε ευρισκόμενο, να λογίζεται  οικόπεδο προς ανοικοδόμηση!   

Κωστούλα:   Έτσι είναι,  δεν είναι υπερβολή…..

Μενέλαος Φ:  Θα στο πω καθαρά παιδί μου, μια που το ‘φερε η κουβέντα  και  γιατί εγώ τα λέω έξω από τα δόντια…... Όπου κάνει κουμάντο το κεφάλαιο, δεν υπάρχουν άλλες  αξίες!   Υπέρτατος νόμος, το κυνήγι του κέρδους….  Σε καλό να μας βγει, αλλά  δεν το πιστεύω! Τώρα όλοι περιμένουμε, στην Ε.Ο.Κ. που μπήκαμε, να μας έρχονται ποταμός τα δάνεια και να τρώμε με χρυσά κουτάλια…. Στα δικά μου τα χρόνια μετά τον πόλεμο, έτσι νομίζαμε  κι εμείς, με το λεγόμενο σχέδιο MARSΗALL, σε εφαρμογή του περίφημου δόγματος Τρούμαν….. Τελικά όμως, πάντα συμβαίνει οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί να μένουν - μια ζωή - αγκαλιά με το μαύρο ριζικό τους!…  Ας είναι!  Δεν βρίσκεις άκρη με δαύτα…. Εγώ πάντως, που τόσο συνδέθηκα κι αγάπησα τα κτήματα σας, εύχομαι να τα χαρείτε κι’ εσείς και τα παιδιά σας…..  Σε καλή μεριά τα λεφτά,  αν τα πουλήσετε!

Κωστούλα:  Σας ευχαριστούμε κύριε Μενέλαε. Κι εσείς να έχετε υγεία…. και η οικογένεια σας.

Μενέλαος Φ: …… Α! Τι θυμήθηκα τώρα, που πιάσαμε κουβέντα για τα κτήματα. Στις τόσες όμορφες αναμνήσεις μου,  υπάρχει και μια άσχημη…. Παιδί ήμουν και κόντεψα να μείνω μέσα στη θάλασσα!

Κωστούλα:  ….. Να πνιγείτε,  θέλετε να πείτε…..  Δεν ξέρατε μπάνιο τότε;

Μενέλαος Φ: Από πνευμονία!  Ελαφρά ευτυχώς, που ξεπέρασα….. Ιδρωμένος, είχα  βουτήξει στα νερά, εκεί κοντά στις εκβολές!  Ερχόταν όμως παγωμένο το  νερό από το ποταμάκι και μη στα πολυλογώ, αφού βγήκα έξω κακήν – κακώς, τις επόμενες ημέρες  ψήθηκα στον πυρετό. Κατακαλόκαιρο ήμουν σκεπασμένος με κουβέρτες στο κρεβάτι μου κι’ έτρεμα σαν το ψάρι. Η συγχωρεμένη μάνα μου έκλαιγε, γιατί νόμιζε πως θα μ’ έχανε!..... Μέχρι σήμερα στις ακτινογραφίες θώρακος  είναι αποτυπωμένη η περιπέτεια αυτή της υγείας μου.

Κωστούλα:  Έτσι είναι. Το ξέρουμε! Τα ποταμάκια κατεβάζουν κρύο - μπούζι  νερό από τις πηγές του μοναστηριού τ’  Άϊ Γιώργη……. Όμως  στις πανέμορφες αμμουδερές παραλίες μας, παραδίπλα στις εκβολές,  το μπάνιο είναι  απολαυστικό!

Μενέλαος Φ: Ναι!.... Μα κι εκεί  που χύνονται τα ποτάμια κολυμπάς σε ζεστό νερό θαλάσσης,  φτάνει  να είναι απόγευμα!  Μετά τις 4  οπωσδήποτε, όλες τις εποχές!

Κωστούλα:  Αλήθεια;   Πώς το ξέρετε;

Μενέλαος Φ: Μα γνωρίζω πιθαμή προς πιθαμή όλα τα μέρη, τα “χορτολίβαδα” για μας τους χωριάτες και τουριστικά “φιλέτα” για τους μεσίτες τελευταία….. Λοιπόν, άκου να δεις ένα παράξενο φαινόμενο που συμβαίνει, σαν μικρο-παλίρροια να το πει κανείς, στην παραλία σας……. Με ακρίβεια στις 4 κάθε απόγευμα, τα  νερά των ποταμιών που κατεβαίνουν από το βουνό για να χυθούν στην απεραντοσύνη του πελάγους, χάνουν την κρυάδα και ορμητικότητα τους,  γιατί ένα αντίθετο ρεύμα έρχεται απ’ τ’ ανοικτά της θάλασσας, με ζεστό από τον ήλιο το επιφανειακό του νερό!....  Έτσι, εκεί στις εκβολές, που  τουρτουρίζεις σαν κολυμπάς το πρωί,  το απόγευμα ευχάριστα λούζεσαι, σε  νερά χλιαρά!

Κωστούλα: Μμ.! Ενδιαφέρον! Δεν το γνωρίζαμε. Σαν τα χαμάμ, όπου ζεστό και κρύο νερό εναλλάσσονται στους λουτήρες.  Πρόσθετο προσόν των ιδιοκτησιών μας! Γι’ αυτό θα  μας τα  κάνουν ανάρπαστα! ......... Χαμογελούν.  Ανοίγει η εσωτερική πόρτα και μπαίνει η συμβολαιογράφος…..

Καλ. Δράκου:  Έτοιμα τα χαρτιά σας κύριε Μενέλαε  (Του τα δίνει, τα παίρνει)….. Και συγγνώμη για την καθυστέρηση.

Μενέλαος Φ:  Παρακαλώ  Καλλιρρόη μου. Ίσα - ίσα βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω με την Κωστούλα,  που την ξέρω από μικρό κορίτσι……  Σας οφείλω τίποτα;

Καλ. Δράκου: Όχι κύριε Μενέλαε. Είναι πληρωμένα από τον γιο σας και να του μεταφέρετε τους χαιρετισμούς μου.

Μενέλαος Φ: Ευχαριστώ πολύ. Καληνύχτα σας... Χάρηκα που σε είδα Κωστούλα......... Τον καληνυχτίζουν. Φεύγει…..

Κωστούλα:   Τι ήθελες να μου πεις  Καλλιρρόη;

Καλ. Δράκου:  Άκου, τώρα που μείναμε μόνες. Το πρωί με πήρε στο τηλέφωνο ο Αλέκος.  Ο Αλέκος  ο Ζάρας  ντε!

Κωστούλα: Άντε!  Χμ….. Ο πονηρός! Μας λογάριαζε εκτός παιχνιδιού.  Νόμιζε, ότι αυτός μόνος  μπορούσε να πουλήσει στους Ιταλούς!  Θα έμαθε σίγουρα ότι θα  δώσουν και σε μάς προσφορά, μετά την παρέμβαση της Αγγελικής στο Μιλάνο…..  Του είπες ότι και οι δικοί μας τίτλοι είναι πια τακτοποιημένοι;

Καλ. Δράκου:  Ασφαλώς!  Επίσης και ότι εσύ είσαι εξουσιοδοτημένη απ’ όλους να διαχειριστείς την υπόθεση πώλησης, ή άλλης τυχόν αξιοποίησης του κτήματος κληρονόμων Βαγένη…… Όχι! Δεν μπορώ να πω!....  Ήταν ευγενικός, φιλικός, όπως τον ξέρουμε πάντα.  Φάνηκε ότι επιδίωκε επαφή, κάποια συνεννόηση μαζί σας,  χωρίς να μου το πει καθαρά… Να σου πω την γνώμη μου; Χωρίς καθυστέρηση να μιλήσεις  μαζί του! Αφού οι Ιταλοί δίνουν προσφορά και στους δυό σας, ενδεχομένως τα συμφέροντα σας είναι πλέον κοινά και όχι αντίθετα…. Μη βιαστείτε και μη παρασυρθείτε από  ψιλο-ζήλιες.  Άλλωστε εσύ κι η Αγγελική ήσασταν φίλες με την Ελισάβετ και τον Αλέκο από παιδιά. Εδώ περνούσατε Πάσχα και  καλοκαίρια, όταν ζούσαν οι παππούδες σας, αλλά και στην  Θεσσαλονίκη κάνατε τρελές  παρέες.

Κωστούλα:  Μέχρι και τα νεανικά μας φλερτ μοιραζόμαστε…

Καλ. Δράκου:  Μήπως δεν τα ξέρω;  Αχώριστες  υπήρξατε κάποια εποχή.

Κωστούλα: Σταμάτησαν  κάποτε οι φιλίες και οι κοινωνικές μας σχέσεις. Γάμοι και πολύχρονες αποδημίες μας απομάκρυναν. Υπήρξαν και μικρο-παρεξηγήσεις για να ‘μαι ειλικρινής. Ανόητα γυναικεία πείσματα και εγωισμοί…. Τελευταία προστέθηκαν και τ’ ανταγωνιστικά συμφέροντα….  κι ‘έδεσε το πράμα’.

Καλ. Δράκου: Συγγνώμη για τις υποδείξεις μου, αλλά ξέρεις το ενδιαφέρον που έχω για σας….. Λοιπόν, σαν μεγάλοι πια, σκέρτσα και  αντιζηλίες δεν σας ταιριάζουν. Αστεία πράματα!..... Γιατί να μην τα βρείτε και να θέσετε εσείς τους όρους του παιχνιδιού;  Να αντιπροτείνετε  φερ’ ειπείν στους ξένους,  μία καλύτερη απ’ αυτήν που θα σας δώσουν τιμή και από το μισό σας κτήμα η κάθε μία. Τόσα στρέμματα έχετε!  Να μείνει και κάτι  στα παιδιά σας, που αργότερα θ’ αποκτήσει μεγαλύτερη αξία. Η περιοχή μας αναπτύσσεται ραγδαία.  

Κωστούλα:  Έχεις δίκιο.!  Δύο άνθρωποι, η Ελισάβετ  κι εγώ θ’ αποφασίζουμε από δω και πέρα  και για τα δύο κτήματα μας!

Καλ. Δράκου:  Δείτε το έτσι! Σαν  τα cartel  που φτιάνουν οι μεγάλοι για να επιβάλουν μονοπώλια στους μικρούς. Ασύγκριτα τα  πλεονεκτήματα των δικών σας ακινήτων!  Όλοι οι ανταγωνιστές σας υστερούν.  Οι αγοραστές το βλέπουν αυτό με την πρώτη ματιά.  

Κωστούλα: Ναι! Κι’ εγώ πιστεύω ότι μόνο εμείς “παίζουμε”.  Δεν είναι κορόιδα οι ξένοι ν’ αγοράζουν  κάθε χωράφι - κατιμά,  που κάθε “πικραμένος” πήγε και τους  πρόσφερε….. Αύριο που θα είμαι στην Θεσσαλονίκη θα τηλεφωνήσω για  να συναντηθούμε με την Μπετίνα και τον Αλέκο…  Κάτι μου λέει ότι θα τα πάμε καλά!

 Σκηνή 4^η)  Σε  καφετερία,  στην πλατεία Αριστοτέλους,  δύο ημέρες μετά

 Κωστούλα:  Και τι δεν θυμηθήκαμε απόψε!

Ελισάβετ:  Τα ατίθασα νιάτα μας!

Αλ. Ζάρας: Ανέμελα χρόνια  άγουρης νιότης…..

Αγγελική:  Μετά,  σκορπίσαμε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Κωστούλα:  Πλάκωσαν  δουλειές,  γάμοι, παιδιά, διαζύγια.

Ελισάβετ: Ακόμα τρέχουμε και δεν φτάνουμε…. Καλά να είμαστε  όμως,  γιατί βλέπω να μας ξανάρχονται  όμορφα χρόνια.

Κωστούλα:  Χωρίς  νιάτα αυτή τη φορά…  

Αγγελική:   Διανύουμε την εποχή της “δεύτερης  νιότης” μας!  

Αλ. Ζάρας: Λοιπόν κορίτσια είμαστε σύμφωνοι! Θα βρισκόμαστε σε επικοινωνία εμείς οι τέσσερις και θα σκεφτούμε κι άλλες λύσεις, χωρίς εκβιαστικά διλήμματα απ’ τους….. “μακαρονάδες”!    

Αγγελική: Σήμερα το πρωί, όταν ζήτησα από τον Σακά μικρή παράταση της  προθεσμίας τους, μου απάντησε κοφτά ότι δεν γίνεται! Στη συνέχεια, όταν μπλοφάροντας του είπα ότι ‘σε λίγο το ίδιο θα σου ζητήσει και ο Ζάρας’, κόμπλαρε, μπέρδεψε τα λόγια του και τελικά δέχτηκε….. Μόνο να βιαστούμε, με συμβούλευσε δήθεν φιλικά, ειδάλλως, είπε, κινδυνεύει  η δουλειά να χαθεί οριστικά!

Ελισάβετ:  Ας μην ανησυχεί! Δεν θα καθυστερήσουμε καθόλου….. Χαζές είμαστε; 

Κωστούλα: Θα συμφωνήσουμε μεταξύ μας και  θα τους δώσουμε ό,τι  θέλουμε,  στην τιμή  που  θέλουμε!  

Ελισάβετ: Θα πάρουμε και τα λεφτά και τις μετοχές τους…. και ‘χες’ τους!     (Χαμογελούν)

Αγγελική:  Όταν στο Μιλάνο συνάντησα τον αρμόδιο για το θέμα μας, τον «πολύ» σινιόρ Αλμπέρτο,  κατάλαβα ότι αυτοί θέλουν οπωσδήποτε όλο το «Δέλτα» με τα νερά και τα δέντρα του και το πολύ-πολύ 400 στρέμματα. Τα μισά και  με το ζόρι δηλαδή  από τα 800 που διαθέτουμε συνολικά,  με την παραλία  τους εννοείται.

Κωστούλα: Γιατί δεν μας αγοράζουν και τους δύο; Τι είναι γι’ αυτούς 400  στρέμματα παραπάνω;  Δεν διαθέτουν, κοτζάμ διεθνής εταιρεία, καμιά  500-αριά  εκατομμύρια λιρέτες  ακόμα;  

Αλ. Ζάρας: Δεν είναι γι’ αυτούς πρόβλημα – νομίζω - η έλλειψη χρήματος. Οι τράπεζες – γενικά – παρακαλούν να τους δανείζουν…..  Ή  μέσω  χρηματιστηρίου κάνουν μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και χιλιάδες επενδυτές κάνουν ουρά στα ταμεία για να προεγγραφούν στην απόκτηση νέων μετοχών, καταθέτοντας τις οικονομίες τους.

Κωστούλα:  Τότε ποιος ο λόγος;

Αλ. Ζάρας:  Προφανώς  υπάρχουν άλλοι λόγοι….

Ελισάβετ:   Σαν ποιοι;

Αλ. Ζάρας: Βρε κορίτσια, τόση και μόνον τόση έκταση γης τους χρειάζεται! Υπεραρκετή είναι για εκατοντάδες κλίνες, με όλες τις υπηρεσίες τους.  Πόσους πια τουρίστες να φέρουν σ’ ένα τόπο χωρίς σοβαρές υποδομές, που μέχρι σήμερα μόνο με γαϊδουράκια,  ή με καΐκια προσεγγίζεις;……  Μην τρελαθούμε κιόλας!

Κωστούλα:  Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μεγάλα είναι κι’ αυτών τα ρίσκα, στην επένδυση τους.

Αλ. Ζάρας: Να σας  στο πω κι’ αλλιώς! Αυτοί πάνε στον μανάβη κι αγοράζουν 4 μήλα, ή 4 φέτες καρπούζι τυλιγμένες σε σελοφάν, γιατί τόσα είναι τα μέλη της οικογένειας τους και συ περιμένεις να σου αγοράσουνε περισσότερα στρέμματα απ’ αυτά που τους είναι αναγκαία, σύμφωνα με τις μελέτες τους;

Αγγελική: Υπάρχουν όμως βρε Αλέκο, μεγάλες αναπτυξιακές προοπτικές στην περιοχή μας!  Υπό εκτέλεση βρίσκεται το έργο του αυτοκινητόδρομου, που σπάει την απομόνωση και μας φέρνει κοντά….

Αλ. Ζάρας:  Εξυπνούλα μου, αν δεν γινόταν κι αυτός, δεν θα τους ενδιέφερε ούτε μισό τετραγωνικό μέτρο από τα χωράφια μας!  (Πέφτει ο ενθουσιασμός των γυναικών)…… Κι’ ένας άλλος, σοβαρότερος λόγος. Αν μας ζητούσαν και τα δύο κτήματα, θα μας έκαναν σχεδόν υποχρεωτικά συμμάχους, οπόταν κι  εμείς σαν…

Κωστούλα:  …cartel!

Αλ. Ζάρας:   Μπράβο!....θα αξιώναμε όποια τιμή κατέβαζε το….. cervello μας!

Κωστούλα: (Διστακτικά)  Παρ’ όλ’ αυτά εμείς, άθελα τους βέβαια, συμφωνήσαμε  το  χωριατο-καρτέλ μας!

Αλ. Ζάρας:  Ναι. Και τώρα να το πάω λίγο πιο πέρα. Προτείνω να  προχωρήσουμε σ’ ένα  υποκαρτέλ! 

Όλες οι γυναίκες:  Ένα τι;

Αλ. Ζάρας:  Να δημιουργήσουμε  καρτέλ οι 4 μας,  μέσα στο καρτέλ των 24!

Ελισάβετ: Ο αδερφός μου ξέρει καλά από διαπλοκές!..... Τόσα χρόνια με τον ‘υπόκοσμο’ που μπερδεύεται,  επαγγελματικά εννοώ, έχει μάθει τα κόλπα τους.

Αλ. Ζάρας:  (Αυστηρά)  Μπέτυ,  δεν δαγκώνεις την γλώσσα σου  καλλίτερα;

Ελισάβετ:   Μην κάνεις έτσι…..  Ένα αστείο είπα! 

Αγγελική:  Πολύ καλά το σκέφτηκε ο Αλέκος!  Πρέπει να κτίσουμε μία “εγκάρδια συνεννόηση”, μικρή “entente”, αν θέλετε….. Και εσύ Κωστούλα που είσαι πληρεξούσια των 22 μας, μην αρχίσεις,  πριν οριστικά εμείς οι 4 συμφωνήσουμε στη λύση με τους Ιταλούς,  να συζητάς με τους άλλους 20,  τι γίνεται και τι πρέπει να γίνει και δεν ξέρω τι….. Μπορεί να υπάρξουν κι άλλες ιδέες!....  Κάτι πρέπει να σκεφθούμε και για τα υπόλοιπα στρέμματα, αυτά που θα μας μείνουν…..

Κωστούλα:  Ναι, ασφαλώς.  Χρειάζονται προσεκτικά βήματα και να μην εκτεθούμε!

Αλ. Ζάρας: Οπωσδήποτε! Αν μάλιστα μας δώσουν και κάποιο περιθώριο χρόνου, να κάνουμε επαφές και με άλλες εταιρείες!  Μάλιστα, επειδή θα συναντηθώ  με κυβερνητικό παράγοντα, γνωστό μου, λέω να του ζητήσω σαν αντάλλαγμα, μια που  πολλές φορές κι’ εγώ τον έχω  εξυπηρετήσει στο παρελθόν.….

Κωστούλα: Συγγνώμη Αλέκο! Δεν τους αφήνεις αυτούς έξω καλλίτερα;…. Αυτοί δεν είναι “μπεσαλήδες”!..... Σε μια περίπτωση πριν 3 χρόνια, τότε ήμουν ακόμα παντρεμένη με  τον δεύτερο μου άντρα, κάποιος ‘περιώνυμος’ στον οποίον είχαμε αποταθεί να παρέμβει κάπου, όχι μόνο δεν μας έκανε τη δουλειά, αλλά  μας “τα πήρε και χοντρά”…… Κρίνω ότι στην περίπτωση μας  -και πείτε  μου αν κάνω λάθος-  μπορούμε μόνοι μας να το ‘τρέξουμε’ το θέμα.  Δεν χρειαζόμαστε πολιτικούς  ‘νταβατζήδες’… Εσύ Αλέκο είσαι μέσα στα πράματα, ικανός - ικανότατος, ο πιο κατάλληλος! Στα πλαίσια της “εγκάρδιας συνεννόησης” μας,  θα είσαι  μπροστά.

Αγγελική:  Σύμφωνοι!  Και να προσέξουμε, μην τυχόν κάποια  παρέμβαση τρίτου μας  μπλοκάρει και  φέρει πίσω το θέμα, ή - ό μη γένοιτο - το  ξεστρατίσει τελείως….

Αλ. Ζάρας:  Ωραία!....  Μελετούμε  την όλη  υπόθεση  προσεκτικά,  και τα ξαναλέμε!

Ελισάβετ:  Πάντως εμείς οι γυναίκες βιαζόμαστε!  Μη το ‘κουράσουμε’!....  Θέλουμε το γρηγορότερο τα λεφτουδάκια…..

Αγγελική: Μας περιμένουν αγορές και ξενοδοχεία στην Ευρώπη με θερμαινόμενες πισίνες,  για χαλάρωση και ευεξία….. 

Κωστούλα:  Ά! Δεν το ξέρετε!.... Προχθές το έμαθα κι’ εγώ τυχαία από τον γέρο  Μενέλαο, τον μέχρι πρότινος ενοικιαστή των κτημάτων μας….. Εντυπωσιακό! Μπορείς, λέει,  και στις εκβολές,  ακόμα και  μέσα στα ίδια τα ποτάμια μας,  κάτω από τον βαθύ ίσκιο που δίνουν τα πλατάνια,  να απολαύσεις το μπάνιο σου…

Αγγελική:  Μπρρ! ....  Τρέμω από το κρύο και που το σκέπτομαι….

Κωστούλα: Χλιαρό, ζεστό!  Αλλά μετά τις τέσσερις το απόγευμα οπωσδήποτε, όταν  ένα  παλιρροιακό κυματάκι  σου ‘ρχεται  ανοικτά από το πέλαγος!

Αγγελική: Να μου λείπει καλύτερα!  Προτιμώ τα  SPA των πεντάστερων!

Σκηνή 5^η )  Στο γραφείο του πραγματογνώμονα-μηχανικού

Ελισάβετ: Πέφτω από τα σύννεφα!.... Έτσι εσείς “φτιάχνατε” τις δουλειές σας;....  (Συγχυσμένη)....   Μάλλον λάθος κάναμε που σας εμπιστευθήκαμε….

Κώστας Αγάθης: Κυρία Ζάρα, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω τους όρους υπό τους οποίους διεξήχθη το συγκεκριμένο πείραμα. Συμφωνήσατε σ’ όλες τις παραδοχές που σας είχα θέσει εξ αρχής. Γνωρίζατε ότι είχα περιορισμό να βγάλω πόρισμα σε μία ημέρα με μία λήψη κι εγώ από μόνος μου και για εγκυρότερο αποτέλεσμα πραγματοποίησα δεκάδες λήψεις σε τρεις ημέρες. Άλλωστε το αποτέλεσμα, ξέραμε, θα ήταν ενδεικτικό!… Και παρακαλώ μην κατηγορείτε την δουλειά μου!.....Την επί τόπου εργασία εκτέλεσε, όπως πάντα υποδειγματικά, ο εξαίρετος συνεργάτης μου κύριος Χρήστος Μάρας, ο οποίος κατέφθασε επειγόντως από υδροηλεκτρικό φράγμα  της ΔΕΗ,  όπου εκτελούσε μετρήσεις σε συστοιχίες υδροστροβίλων…

Χρήστος Μάρας:  Μόνον προς χάριν του κυρίου Αγάθη, ο διευθυντής του εργοστασίου μου έδωσε άδεια να λείψω 3 ημέρες. 

Κώστ. Αγάθης: Τα αποτελέσματα επεξεργάσθηκα εφαρμόζοντας τις εγκυρότερες θεωρίες υδραυλικής ροής και τις πλέον αποδεκτές  στατιστικές μεθόδους,  με χρήση πρωτοποριακών  προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Ελισάβετ: Σύμφωνοι, δεν λέω…… απλά, αφού με τόσο επιστημονικό τρόπο αντιμετωπίζετε  όλα τα θέματα,  κάντε κάτι και σε μας, για  να ‘χουμε ένα καλό αποτέλεσμα!   Εσείς μπορείτε!

Κώστ. Αγάθης: Εγώ σ’ αυτό το πόρισμα κατέληξα! Πιστεύω ότι το ίδιο θα ήταν, ακόμα κι’ αν μετρούσα καθημερινά τις παροχές επί χρόνια…. Ειλικρινά, αν δεν σας αρέσει σκίστε το!  Πηγαίνετε αλλού, σε άλλον.  Δεν τρέχει τίποτα….. Ξέρετε, οι δικές μας, οι θετικές επιστήμες, οδηγούν σαν μονόδρομος σε ένα μοναδικό, μη αμφισβητήσιμο, εξαγόμενο, είτε αυτό μας εξυπηρετεί, είτε όχι. Δεν είμαστε πολιτικοί  ή δημοσιογράφοι για να βγάζει  καθ’ ένας μας άλλο διαφορετικό συμπέρασμα για το ίδιο πράγμα.     (Μικρή σιωπή) 

 Χρήστος Μάρας: Όλες οι μετρήσεις στην διάρκεια των τριών ημερών και στα δύο ποτάμια  κατέδειξαν ότι μεγάλο  - κύριος ρους - είναι αυτό που γειτνιάζει στο δικό σας το κτήμα. Επιβεβαιώθηκε και θεωρητικά με την επεξεργασία και  τους μαθηματικούς υπολογισμούς του Κώστα, κατ’ εφαρμογή  Ευρωπαϊκών standards.… Μα γιατί να  παραξενευόμαστε για το αποτέλεσμα;  Εξ αρχής  γνωρίζαμε ότι  ήταν το  ένα από τα δύο  - με ίδιες περίπου πιθανότητες -  ενδεχόμενα να συμβεί.

Κώστ. Αγάθης:  (Παρατηρώντας τα  χαρτιά με τ’ αποτελέσματα)  Όλα ήρθαν οριακά! Αυτό είναι το συγκλονιστικό!  Αν όμως είχα έστω μία  αμφιβολία ότι μπορεί να έχουμε σφάλει,  θα είχα ήδη παραγγείλει επανάληψη του πειράματος…..  Ακούστε,  έτσι δειγματοληπτικά: Πρώτη μέτρηση στις 10³⁰ π.μ.…. Στρέφεται προς τον Χρήστο….  Τότε ξεκινούσες  την δουλειά σου;

Χρ. Μάρας:  Πριν τις 8 το πρωί έφευγα από το ξενοδοχείο Κώστα.  Είχα  διαδρομή μιας και πλέον ώρας και άλλο τόσο στήσιμο, προετοιμασία και έλεγχο των οργάνων μου. Οι μετρήσεις μου διαρκούσαν 6 ώρες. Από τις 10-11 έως τις 4-4³⁰.  Επέστρεφα μετά τις 6-7 το απόγευμα, - ύστερα απ’  την δύση του ήλιου - κατάκοπος…. Ίσα πήγαινα για μπάνιο, φαγητό, ύπνο. Ούτε για 10 λεπτά δεν άνοιξα τρεις μέρες την τηλεόραση να δω τις ειδήσεις και τι γίνονταν στον έξω κόσμο. Τυπικές οι κουβέντες  μου με όλους…… Για το έργο που μου αναθέσατε,  είχα αυστηρές οδηγίες  μυστικότητας και  από τον κύριο Ζάρα, τις οποίες σχολαστικά  τήρησα.

Κώστ. Αγάθης:  Λοιπόν: Ξεκινώντας στις 10³⁰π.μ.^. το 1^ο ποτάμι (στρέφεται προς τον Αλέκο) το δικό σας, παρέχει 5,30 κυβικά….. Το 2^ο ποτάμι, των Βαγεναίων, 3 ώρες αργότερα που ξεκινάνε οι μετρήσεις  σ’ αυτό  παρέχει  5,20 κυβικά.

Ελισάβετ:   Φτου  ατυχία!  Για 0,10 του κυβικού!

Κώστ. Αγάθης: (Κοιτώντας τα χαρτιά)….. Άλλες μετρήσεις στην συνέχεια:  “4,85 προς 4,63”, “5,60 προς 5,47”, “5,30 προς 4,98” και ούτω καθεξής μέχρι τις 4-4³⁰μ.μ. που τελειώνουν τα πειράματα….. Το ίδιο και στις επόμενες δύο ημέρες,  εναλλάσσοντας τις ώρες που λαμβάνονταν τα δείγματα στους δύο παραποτάμους, ώστε να επιτευχθεί πλήρης ομοιομορφία…… Μέσος όρος των μετρήσεων: “5,28, προς 5,11”…..

Συντελεστής “Zendelmayer”: συν (+) 1,07, μεγαλύτερος της μονάδος και εφαρμόζοντας  τον νόμο υδραυλικής ροής των “Giavis – Cerebriak” προκύπτει λόγος της περιόδου του κυματισμού επιφανείας θαλάσσης  προς αυτόν των ποταμίων ρευμάτων ίσος προς  πλην (-) 0,23, μικρότερος του μηδενός, “όπερ έδει δείξαι”!....Μμ.…..Τυπική απόκλιση και άλλοι διάφοροι δείκτες εντός αποδεκτών ορίων!  Περιθώριο στατιστικού λάθους ομοίως!  Γραφικές παραστάσεις: (Τις βλέπει) Μια χαρά είναι!  Όλα λοιπόν και από  θεωρητική άποψη Ο.Κ........ Εδώ μέσα (Εντός φακέλου που δείχνει) έχω και όλα τα φορολογικά παραστατικά: Τριπλότυπα καταθέσεων αμοιβών στην Εθνική τράπεζα, χαρτόσημο, ΦΠΑ, προκαταβλητέος φόρος 20%, τέλος επιτηδεύματος 0,5%., κρατήσεις υπέρ ΤΣΜΕΔΕ, ΕΜΠ,  ΤΠΕΔΕ  και άλλα διάφορα ψιλά.  Θα τα δείτε…..  Δεν έχω κάτι άλλο να σας πω….. (Σπρώχνει προς τον Αλέκο τa χαρτιά)…..  Αυτά!

Ελισάβετ:   Αλέκο δεν μιλάς;

Αλ. Ζάρας: (Προς την αδελφή του) Τι να πω; Σαφής και αναλυτικότατος ήταν ο άνθρωπος. (Προς τον Αγάθη, μετ’ από λίγη σκέψη)….. Αν οι μετρήσεις, Κώστα, γίνονταν άλλη εποχή του έτους,  μήπως  τα αποτελέσματα έδειχναν διαφορετικά;

Κώστ. Αγάθης:  Θα έδειχναν ασφαλώς άλλες ποσότητες ύδατος. Μεγάλες είναι την Άνοιξη και μικρές το Φθινόπωρο, αλλά πάλι ο μεγάλος παραπόταμος θα παρέμενε μεγαλύτερος του μικρότερου. Δεν θα μεταβαλλόταν η σχετική κατάταξη λοιπόν……Μα, τι με ρωτάτε! Σας είπα 365 ημέρες χρειάζομαι για να σας βγάλω  αποτέλεσμα  όπως πρέπει, όπως το θέλω εγώ! Όλα τ’ άλλα τα θεωρώ τυπικά σωστά μεν, συμβατικά δε!   (Κατηφείς ο Αλέκος και η Ελισάβετ)    

Αλ. Ζάρας: (Προς τον Μάρα)  Αντελήφθη - τυχόν -  κανείς άλλος,  ιδιοκτήτης, χωρικός, ή τυχαία περαστικός, τι γυρεύατε εσείς εκεί πέρα;

Χρ. Μάρας: Κανένας νομίζω… Είμαι και ερασιτέχνης ψαροντουφεκάς και παντού, στο ξενοδοχείο, στο εστιατόριο, στους βαρκάρηδες, διότι νοίκιασα και μία βενζινοκίνητη λέμβο για 3 ημέρες να πηγαινοέρχομαι στον τόπο, αυτή μου την ιδιότητα δήλωνα…... Μάλιστα για να είμαι  πειστικός,  αγόραζα από ιχθυοπωλείο  κάθε μέρα 2-3 μεγάλα ψάρια, τα διατρυπούσα ώστε να φαίνονται καμακωμένα και το απογευματάκι που επέστρεφα, τα κρατούσα θριαμβευτικά και τα ‘δινα στον ξενοδόχο να μου τα βάλει στην κατάψυξη, για να τα πάρω φεύγοντας για το  σπίτι μου!

Ελισάβετ:  (Χαμογελώντας)  Φανταστικός ο συνεργάτης σας κύριε Αγάθη!

Χρ. Μάρας: Πρέπει όμως να σας αναφέρω και ένα σημαντικό περιστατικό κι εσείς θα το αξιολογήσετε.

Ελισάβετ:  Ποιο  είναι αυτό;

Χρ. Μάρας: Την ώρα που έφευγα, στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου – τυχαία - συνάντησα κάποιο συνάδελφο, τον Δημήτρη Μηνιωτάκη, τον ξέρει καλά ο κύριος Αγάθης. Μάλιστα, εκείνη την ώρα ξεφόρτωνε από το αυτοκίνητο του όργανα μετρήσεων υδατικών παροχών, σαν τα δικά μου.

Ελισάβετ: (Προς τον Αλέκο) Α, τις άτιμες!  Κι εσύ μου ‘λεγες ότι με τα καρτέλ και  μπούρδες  θα τις αποκοιμίζαμε!  (Προς τον Χρήστο)  Δεν πιστεύω να του είπατε ότι για την ίδια δουλειά ήσασταν  κι εσείς τρεις ημέρες στο ξενοδοχείο;

Χρ. Μάρας:  Όχι βέβαια κυρία Ζάρα!  Εγώ είχα ήδη φορτώσει τα όργανα και τις άλλες αποσκευές μου στο πορτ - μπαγκάζ  και έμεναν τελευταία τα ψάρια, να πάρω από την κατάψυξη. Οπότε έμπρακτα ο  συνάδελφος κατάλαβε, ό,τι και ο ξενοδόχος  ήξερε,  ότι δηλαδή τρεις ημέρες είχα έλθει μόνο για ψάρεμα!

Κώστ. Αγάθης:  Συζήτησες μήπως  με τον Δημήτρη τίποτα  σχετικό με  την αποστολή του, (με νόημα) ή, κατάλαβες αν είχε κι’ αυτός οδηγίες να ‘χει το στόμα του κλειστό;

Χρ. Μάρας:  Ήπιαμε ένα καφεδάκι, αναφερθήκαμε στις δουλειές μας γενικά…

Ελισάβετ:  … και ειδικά;

Χρ. Μάρας: …… στη συγκεκριμένη εργασία που του είχε ανατεθεί! Έντεχνα του την εκμαίευσα!  Σωστά υποψιάζεστε, δεν ήταν άλλη από αυτήν ακριβώς που είχα κάνει κι εγώ  στα ίδια, δεν  υπάρχουν κι’  άλλα,  ποταμάκια.  Του την είχαν  αναθέσει δύο κυρίες.

Ελισάβετ:   (Προς τον Αλέκο)  Τι  σου έλεγα Αλέκο;…..  Σιγανοπαπαδιές!

Αλ. Ζάρας:  Αυτό έγινε προχθές,  άρα σήμερα - αύριο και οι άλλοι θα μάθουν ….

Κώστ. Αγάθης:….. ό,τι ακριβώς τώρα σας λέμε κι εμείς! Το συμπέρασμα του Μηνιωτάκη, πολύ καλός κι’ αυτός στην επιστημονική δουλειά του, θα είναι το ίδιο,  ακόμα κι αν κάποιες λίγες μετρήσεις του δώσουν αντίστροφα αποτελέσματα.

Ελισάβετ:  Να “βράσω” επιστημονική δουλειά που  δεν εξυπηρετεί  τον πελάτη της!..... Μου λέτε, αλήθεια, πως γίνεται και η “επιστήμη” του αδελφού μου   αθωώνει  ακόμα και  “καραμπινάτους” ενόχους;… ενώ η δικιά σας……

Αλ. Ζάρας: ….. Μπετίνα, έχεις ξεπεράσει κάθε όριο!  Συγκρατήσου σε παρακαλώ! 

Ελισάβετ:  Τι με παρακαλείς και με ξε-παρακαλείς Αλέκο;…. Τις  λιρέτες και μετοχές τις τσεπώνουν οι χωριάτες! Σ’ εμάς δεν μένει παρά να πνιγούμε στα νερά του ποταμού μας, που είναι και  (ειρωνικά) “κύριος’…...  Το “κυριλίκι” του έλειπε!......  Μόνο να πέσουμε μετά τις τέσσερις το απόγευμα, που τα νερά του γίνονται ζεστά,  μην τύχει κρυολογήσουμε, συναχωθούμε και φτερνιζόμαστε λίγο πριν τα τινάξουμε, αν κάνουμε το λάθος και  βουτήξουμε  νωρίτερα!

Αλ. Ζάρας:  Απορώ που βρίσκεις το χιούμορ! Πάντως με τα χέρια σταυρωμένα δεν θα μείνουμε.  Κάτι θα κάνουμε.

Κώστ. Αγάθης:  (Σκεπτικός) Χμ!  Κάτι σκέπτομαι!  Κυρία Ελισάβετ, τώρα μόλις είπατε ότι μετά τις  4 το απόγευμα τα νερά του ποταμού από κρύα μετατρέπονται σε ζεστά, αν αντελήφθην σωστά. Αυτό το είπατε τυχαία, ή μετά λόγου γνώσεως;  Έχει πολύ μεγάλη σημασία και…… ενδέχεται ν’ αλλάξει την κατάσταση άρδην!

Ελισάβετ: (Ειρωνικά)  Μήπως θέλετε να μας συνοδεύσετε στο ‘πνίξιμο’ μας;  Έτσι μόνο  θα το διαπιστώσετε!

Αλ. Ζάρας:  Σε συζήτηση τις προάλλες, από την κυρία εκπρόσωπο των Βαγεναίων αναφέρθηκε ότι στις εκβολές των ποταμών μας, όπου το νερό που κατεβαίνει από το βουνό είναι παγωμένο, αίφνης, την συγκεκριμένη εκείνη ώρα ζεσταίνεται από ένα παλιρροϊκό ρεύμα που στέλνει η θάλασσα από τα βαθειά!

Κώστ. Αγάθης:  (Νόημα με τον Χρήστο)  Το ’πιασες  Χρήστο;

Χρ. Μάρας: (Χαμογελαστά) Καμία αμφιβολία Κώστα!.... Και βέβαια έχουμε το φαινόμενο πλημμυρίδας - αμπώτιδος, με ώρα εναλλαγής την 4^η απογευματινή!

Κώστ. Αγάθης: Ακριβώς Χρήστο!..... Λοιπόν, αν επιβεβαιωθεί ότι έτσι έχουν τα πράγματα (χαμογελάει με νόημα) το “Δέλτα” των ποταμών σας Αλέκο και κυρία Ελισάβετ πιθανότατα  -προσέξτε! -  μπορούμε να το κάνουμε να εναλλάσσει ιδιοκτήτη τέσσερες φορές την ημέρα!  Κάθε εξ ώρες! Έτσι τον  μισό χρόνο της ημέρας, του έτους,  της αιωνιότητας, ν’ ανήκει στην μία ιδιοκτησία και…… ενδεχομένως  - ανάλογα με την ένταση του φαινομένου - αλλά ακόμα, και για μία τέτοια οριακότητα αποτελεσμάτων το θεωρώ βέβαιο…… τον άλλο μισό χρόνο,  να περιέρχεται στην όμορη!

Χρ. Μάρας: Μεγαλειώδες το φαινόμενο της παλίρροιας! Συνέβαινε, συμβαίνει και θα συμβαίνει, από την εποχή που δημιουργήθηκε η στεριά και η θάλασσα και μέχρι τη “Δευτέρα Παρουσία”, όπου όλα θα καταστραφούν!..... Με  κανονικότητα, της  εναλλαγής  πλημμυρίδας - αμπώτιδος,  που δεν αποκλίνει ούτε λεπτό της ώρας!

Ελισάβετ: Με ζαλίσατε, μπερδεύτηκα, δεν κατάλαβα πολλά, αλλά φαίνεται, αμυδρά έστω,  ότι από χαμένοι που είμαστε μπορούμε να φέρουμε τον αγώνα τουλάχιστον στην ισοπαλία!.....  Κάτι για μισό-μισό έπιασε τ’ αυτί μου. Μήπως λοιπόν με κάποιο  τερτίπι σας,  απ’ αυτά τα ‘Γαλλικά’ που ξέρετε, μπορεί ν’ αλλάξει και το τελικό αποτέλεσμα μέχρι την πλήρη νίκη μας;

Αλ. Ζάρας: Αν ορθώς εννόησα Κώστα, στις 4 το απόγευμα δημιουργείται και  έρχεται κάποιο επιφανειακό  ρεύμα από την θάλασσα, γι’ αυτό είναι ζεστό,  που…. τι;  προξενεί στα ποτάμια μας;

Κώστ. Αγάθης:  Μειώνει την παροχή  νερού που κατεβάζουν προς την θάλασσα, κοντά στις εκβολές τους βέβαια!  Είναι όμως εκεί επακριβώς, που μας ενδιαφέρει!  Στα σημεία δειγματοληψίας μας!

Αλ. Ζάρας: Μα αυτό το φαινόμενο, θα επισυμβαίνει  ομοιόμορφα και συγχρόνως και στα δύο ποτάμια, αν δεν κάνω λάθος.  Άρα η διαφορά των παροχών τους,  δεν θα αλλάζει. Θα διατηρείται σταθερά. Το μεγαλύτερο ποτάμι διαρκώς θα παραμένει  σχετικά  μεγαλύτερο.

Κώστ. Αγάθης:  Certainement! Και βέβαια έτσι είναι! Μόνον που αυτό καταδεικνύεται, αν οι παροχές των δύο ποταμών καταγράφονταν και συγχρονισμένα, δηλαδή την ίδια ακριβώς  ώρα της ημέρας!  Γι’ αυτό πρέπει να  υπάρχουν δύο συνεργεία να μετρούν και συσχετίζουν τ’ αποτελέσματα ταυτόχρονα!..... Σκάει πονηρό χαμόγελο….. Αν όμως διαθέτουμε ένα μόνο  συνεργείο και μετρήσουμε την παροχή του ενός - οποιουδήποτε ποταμού - από ώρας 10^ης πρωινής και μέχρι της 4^ης απογευματινής, αυτόν θα τον αναδείξουμε  μεγάλο….. 

Χρ. Μάρας:….… αρκεί να μετρήσουμε την παροχή του άλλου μετά τις 4  και βέβαια να κάνουμε το  ηθελημένο σφάλμα  να θεωρήσουμε το πείραμα μας  έγκυρο!

Κώστ. Αγάθης: Αυτό είναι το μυστικό! Να θεωρήσουμε σύγχρονα, συνεπώς συγκρίσιμα τα αποτελέσματα, που θα λάβουμε μ’ αυτόν τον τρόπο!  Πρόκειται για ένα - ούτως ειπείν -  truc.  Όμως θα  ξεγελάσει τους ανυποψίαστους, ή τους  άσχετους  περί των παλιρροϊκών  φαινομένων.

Ελισάβετ:  Αυτοί είναι  “κουτορνίθια”.  Θα το χάψουν πιστεύω!

Αλ. Ζάρας:  Τώρα το κατάλαβα!......  Φοβερό!

Χρ. Μάρας:  Προσοχή χρειάζεται μόνο, διότι όλα είναι και τσίμα - τσίμα.

Ελισάβετ:  (Αυθόρμητα τον φιλά στο μάγουλο)  Κύριε Αγάθη μου, vous êtes un genie! Καλά μου το  έλεγε  ο Αλέκος. Τώρα  το διαπιστώνω και η ίδια! Σας ζητώ συγγνώμη που σας στεναχώρησα προηγουμένως,  με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά μου.

Χρ. Μάρας: Αν σας εξυπηρετεί λοιπόν - υπόθεση κάνω - μπορoύμε να καταστρώσουμε το εξής  σχέδιο: Το συνεργείο  οδηγείται να μετρήσει μεταξύ 10π.μ. και  4μ.μ. την  παροχή του  παραπόταμου των γειτόνων σας.  Μετά την έλευση της πλημμυρίδας, την 4η ώρα δηλαδή, μεταβαίνει στον δικό σας παραπόταμο και μετρά.  Το πόρισμα - κατά 90 % -  θα είναι   ότι  η  παροχή που κατεβάζει ο δικός σας ποταμός  είναι μικρότερη  του άλλου...

Κώστ. Αγάθος:  Μην απορείτε!  Έχουμε να κάνουμε με νόμο της φύσεως.

Ελισάβετ:  Σίγουρα;  Μήπως;  λέω, μήπως  μας διαφεύγει τίποτα και οδηγηθούμε να πέσουμε  σε  καμιά  γκάφα;

Κώστ. Αγάθος:  Ακούστε!  Πιθανότητα αστοχίας ή απροόπτου ασφαλώς και υπάρχει. Την εκτιμούμε μάλιστα  - en gross -  κάπου στο 10%.  Είναι η διαφορά: 100%  μείον  το 90%,  που  ακούσατε από τον  Χρήστο.

Χρ. Μάρας:  Ως γνωστόν, κατά την κβαντική θεωρία, στατιστικοί είναι  ακόμα και οι φυσικοί νόμοι. Κατά πιθανότητα, εγγίζουσα την βεβαιότητα, ασφαλώς.  Όχι όμως  με την απόλυτη  βεβαιότητα του 100%  της Νευτώνειας μηχανικής!

Αλ. Ζάρας: Το σφάλμα μιας μέτρησης είναι σφάλμα που, ας πούμε, δεν ελέγχεται… Τι άλλο απρόοπτο γεγονός  μπορεί να μας συμβεί;

Χρ. Μάρας: Απρόβλεπτο γεγονός μπορεί να είναι ένα ξαφνικό μπουρίνι, μια κακοκαιρία, ή ένα καράβι που θα περάσει ανοικτά και θα σηκώσει απόνερα, κ.ά. Σ’ αυτή την περίπτωση οι παρατηρητές μας πρέπει να απαιτήσουν την διακοπή της εκτέλεσης των πειραμάτων, ώσπου ν’ αποκατασταθεί η ηρεμία. 

Κώστ. Αγάθος: Γι’ αυτό πρέπει να είναι άνθρωποι εμπιστοσύνης, έξυπνοι, προσεκτικοί και  παρόντες συνεχώς στην διαδικασία και με το ρολόι στο χέρι -μην ξεχνάτε-  για τον αυστηρότατο συγχρονισμό της ώρας διεξαγωγής του πειράματος, με αυτόν  της επενεργείας  του φυσικού φαινομένου.  

Χρ. Μάρας:  Αν δεν έχουμε  κάποια ατυχία  - με αυτή  την προϋπόθεση! -   περίτρανα αποδεικνύεται ότι κύριος ρους είναι το ποτάμι των άλλων! Δηλαδή, για να εξηγούμαστε άλλη μια φορά…….  Εμείς θα το κάνουμε να είναι έτσι!

Ελισάβετ:  (Ενθουσιασμένη)  Ζήτω! 

Κώστ. Αγάθης: Στα “σημεία” κερδίζουμε, πάντως κερδίζουμε! Πρέπει όμως να  επιβεβαιώσουμε αυτά που λέμε οπωσδήποτε. Δεν έχει  παρά να πάει ο Χρήστος πάλι για μια ή δυο το πολύ ημέρες αυτή τη φορά…..

Χρ. Μάρας: …… για ψαροντούφεκο!

Κώστ. Αγάθης:..… και μας φέρνει την επιβεβαίωση που μας χρειάζεται…… μαζί με δύστυχα ψάρια  που  θα έχει  καμακώσει  μέσα στα πανέρια των ιχθυοπωλείων!

Ελισάβετ:  Τα φρέσκα θα τα καμακώσουμε ψημένα και  με τα πιρούνια μας  στις ψαροταβέρνες της  Αρετσούς,  μετά την οριστική νίκη μας!  

Χρ. Μάρας: (Διστακτικά) Να αποτολμήσω μια ερώτηση;  Είμαστε βέβαιοι ότι αυτά που σχεδιάζουμε είναι και… πως να το πω….. σύμφωνα με το Νόμο;

Κώστ. Αγάθης:  Πολύ σωστή η απορία σου Χρήστο!  Όμως,  ξέρεις,  δεν υπάρχει και δεν κολλάμε σε καμιά  σχετική  νομοθεσία.  Αναγκαζόμαστε – αποδεχόμαστε και οι δύο πλευρές, να παίξουμε κορώνα-γράμματα το “Δέλτα”, αυτό το “μήλον της έριδος”,  προκειμένου ο τυχερός, ή ο έξυπνος που θα το κερδίσει, να προκριθεί από τους αθλοθέτες στη συνέχεια  ως ο “εκλεκτός”.  (Με νόημα)….…….  Γνωρίζω, από την Ιστορία, ανάλογο προηγούμενο, πραγματικά ανυπολόγιστης αξίας και  σπουδαιότητας!  Κέρδισε νίκη λαμπρά - Εθνικής σημασίας! αυτός ο συνδυασμός παρατηρητικότητας και εξυπνάδας!.......... Σημείωση: Αναφέρεται στο πως το Δέλτα του ποταμού Έβρου κερδήθηκε, το 1923, με ανάλογο τέχνασμα, από την Ελλάδα!  

Αλ. Ζάρας: Στα συμβόλαια το Δέλτα θα δηλωθεί ως κεκτημένο από χρησικτησία. Αυτήν την δυνατότητα την  δίνει ο αστικός κώδικας.

Κώστ. Αγάθης:  (Προς τον Χρήστο μόνο, σιγά)  Τώρα αν το κάθε νόμιμο είναι και ηθικό,  αυτό είναι μια  άλλη συζήτηση!  

Ελισάβετ: (Προς τον Αλέκο, σιγά)  Με τις δύο “γκιόσες” του υποτιθέμενου  καρτέλ  μας, τι κάνουμε;  Αν βέβαια αποδειχτεί ότι μπορούμε να φέρουμε κατά  πως  θέλουμε τα πράγματα;

Αλ. Ζάρας:  (Σκέπτεται.. Προς την αδελφή του, σιγά, αργά) Μμ.. λέμε ότι το σκεφτήκαμε καλλίτερα και δεν μας επιτρέπει η συνείδηση μας να διαπράττουμε ατιμίες,…… ότι εντιμότερο είναι να γίνει αντικειμενικά - με αρμόδιους τεχνικούς και μάρτυρες η μέτρηση των παροχών -  κι όποιος ήθελε ευνοηθεί από την τύχη “χαλάλι του”,  ας πάρει το δέλτα και τα λεφτά των Ιταλών,  εμείς - δόξα τω Θεώ - δεν έχουμε  ανάγκη,….. σιγά και τα λεφτά που μας δίνουν …… 

Ελισάβετ:…. και άλλα παρόμοια θα τους ξεφουρνίσουμε… Ό,τι κατεβάσει η γκλάβα μας εκείνη την ώρα! 

Αλ. Ζάρας: Και αυτές βέβαια θα δεχθούν την αναμέτρηση δήθεν συγκαταβατικά, ενδόμυχα υπολογίζοντας ότι αυτές θ’ αναδειχθούν νικήτριες και ότι εμείς “θα την πατήσουμε”…..

Ελισάβετ:  Έτσι! 

Αλ. Ζάρας:  (Προς όλους)  Λοιπόν:  Θα συντάξω πρωτόκολλο, όπου θα κανονίζονται συγκεκριμένες ώρες μετρήσεων ξεκινώντας από το δικό τους παραπόταμο το πρωί μετά τις 10 - 11.

Ελισάβετ:  (Ειρωνικά)  Ευγενικά τους παραχωρούμε την προτεραιότητα!

Αλ. Ζάρας:  Η μετάβαση  στον δικό μας θα καθορίζεται στις 4 το απόγευμα ακριβώς.

Χρ. Μάρας:  Ούτε πιο νωρίς,  γιατί δεν θα μας έχει έρθει το κύμα,  αλλά και ούτε πιο αργά, λόγω του προχωρημένου της ώρας.

Κώστ. Αγάθης:   Αλλοίμονο μας,  αν  υποψιαστούν την “βαγαποντιά” μας!

Ελισάβετ:  Δεν  θα τους πάει ο νους! 

Αλ. Ζάρας:  Πάντως  δεν χάνει τίποτα και όποιος δεν πουλήσει!...... αν το δεις σε βάθος χρόνου…. Σε λίγο καιρό οι τιμές των κτημάτων στην περιοχή θα απογειωθούν και χαράς τον που θα  βρεθεί εκεί να έχει περιουσίες….

Κώστ. Αγάθης:  Ας το ελπίσουμε!

Αλ. Ζάρας:  Όλα θα πάνε κατ’ ευχήν!

Ελισάβετ:  (Φιλά τον αδερφό της ενθουσιασμένη)  Αδελφούλη μου είσαι ο πιο γλυκός του κόσμου!…. Μα κι εγώ δεν θα σου  φανώ αγνώμων, αν μου τα φτιάξεις όλα καλά…. Θα πάψω να θυμάμαι όλες εκείνες τις “μπαγαποντιές” που μου ‘χεις κάνει στο μοίρασμα της πατρικής μας περιουσίας!  (Κόκαλο ο Αλέκος!)

Σκηνή 6^η)   Στο δικηγορικό γραφείο του Αλέκου Ζάρα

Ελισάβετ: Πάντα ήσουν δραστήριος και γκαφατζής, όμως αυτό είναι ανήκουστο!  Να πέσουμε οι ίδιοι μέσα στη λούμπα που σκάψαμε για τους άλλους!.... Δεν μπορώ να το χωνέψω!

Αλ. Ζάρας:  Έλεος πια!  Μια απρόβλεπτη ατυχία ήταν!.....  Εγώ, καλά την είχα στήσει τη δουλειά. Το πρωτόκολλο που συνέταξα, άψογο. Οι επαφές, οι συνεννοήσεις μου,  όλα τέλεια…… Ποιός όμως αλήθεια  μπορούσε να προβλέψει ότι τα  ξημερώματα της ίδιας ημέρας  η Πολιτεία θα άλλαζε την ώρα και  θα περνούσαμε στο θερινό ωράριο…  Έπρεπε να ήμουν ο μάντης Κάλχας; 

Ελισάβετ:  Ρεζίλι των σκυλιών γίναμε!..... Όσοι το μάθουν, θα γελάσουν κι’ απ’ τ’ αφτιά.

Αλ. Ζάρας: Υποχρεωθήκαμε να βάλουμε μία ώρα μπροστά τα ρολόγια μας….. κι έτσι όλοι οι προγραμματισμοί μας….. πήγαν περίπατο!

Ελισάβετ: Δικαιολογίες! “Άσσο στο μανίκι” είχαμε και όταν έπρεπε δεν τον βγάλαμε……  Στράφι  πήγε η πατέντα μας….. από την επιπολαιότητα σου! 

Αλ. Ζάρας:  Ο οποιοσδήποτε θα την πάταγε,  Μπετίνα!  Που να το φανταζόμουνα… ο  έρμος….. όταν έγραφα με  ακρίβεια λεπτού τις ώρες λήψης των μετρήσεων, που οι τεχνικοί  εφάρμοσαν με ακρίβεια, ότι αυτές θα ήταν μία ώρα πίσω, ως από την αλλαγή της ώρας…. 

Ελισάβετ:  Βλέπεις, η φύση  δεν ξέρει  από συμβάσεις και ανθρώπινες πονηριές. Ίσως μας εκδικείται κι’ όλας! 

Αλ. Ζάρας: Η παλίρροια ήρθε στο ραντεβού της στο λεπτό, όπως πάντα, αλλά εμάς, δεν μας συνάντησε. Εμείς  είχαμε πάει και φύγει νωρίτερα μία ώρα, βάσει της “Κανονιστικής διάταξης νόμου των συναρμόδιων  υπουργείων   Εσωτερικών και  Βιομηχανίας  περί  εξοικονόμησης ενεργείας”!

Ελισάβετ: Αλέκο, δεν ωφελεί να κλαψουρίζεις – δήθεν… Επαγγελματία της υποκριτικής τέχνης,  μεγάλε  ηθοποιέ!… Εγώ  καταστράφηκα!

Αλ. Ζάρας: Αυτό μην το ξαναπείς, αφού και συ κατά βάθος  ξέρεις, πως δεν είναι έτσι.  Με αναγκάζεις να σου θυμίσω πως έχει η υπόθεση από την αρχή…… Την πώληση του κτήματος,  όπως ένα σωρό άλλα πράγματα στην ζωή σου, σαν παιγνίδι ρουλέτας στο  καζίνο αντιμετώπισες, αφού η γνώμη σου - έτσι κι’ αλλιώς και για όλα τα θέματα -  γυρίζει σαν  ανεμόμυλος.

Ελισάβετ:  Αλέκο σταμάτα!

Αλ. Ζάρας:  Καθόλου δεν με βοήθησες, στον τιτάνιο αγώνα που έδινα!  Άλλαζες γνώμη κάθε 6 ώρες, σαν την παλίρροια!..... Στην αρχή το “έπαιζες” αδιάφορη, αναποφάσιστη, αμφιταλαντευόμενη. Μετά αρνητική, νόμιζες ότι ο χρόνος θα δούλευε για σένα και ότι σύντομα θα βρέξει υπεραξίες…… Ύστερα….. μπλα–μπλα….ο Ανδρέας σε τούμπαρε! Προτιμότερο ήταν, σκέφτηκες, να τσεπώσεις  μαζεμένα τα “μπικικίνια”, στο “εδώ και τώρα”,  παρά να περιμένεις στην “άλλη ζωή”  ο βραχόκηπος σου  να “τσιμπήσει” ένα τίμημα της  προκοπής.

Ελισάβετ:  Αλέκο, σταμάτα σου λέω!

Αλ. Ζάρας:  Τελευταία  σ’ έπεισε ότι οι μετοχές της εταιρείας του έχουν τρελές  αποδόσεις. Βέβαια!  (Ειρωνικά).  Αυτές μόνο ανεβαίνουν, ενώ όλες οι άλλες έχουν τα σκαμπανεβάσματα, που πολλούς δυστυχείς, εξαρτημένους από το πάθος του χρηματιστηριακού τζόγου, οδηγούν  μέχρι και  την  αυτοκτονία.  

Ελισάβετ: Δεν θα σ’ ακούω άλλο!……. Να δω και πως θα πληρώσουμε τα έξοδα που έχουμε δημιουργήσει!

Αλ. Ζάρας:  Δεν σου λείπουν λεφτά και περιουσίες.  Τα έχεις και με ουρά!

Ελισάβετ:   Εσύ θα μου τα πληρώσεις…… “χασοδίκη”! 

Αλ. Ζάρας:  Εγώ φταίω; Ε; Πασχίζω με κάθε τρόπο - νόμιμο και παράνομο - να σε βοηθήσω,  βρήκα και τον μπελά μου.  Ε λοιπόν,  άει παράτα με!  Από ‘δω και πέρα  βγάλε τα  πέρα μόνη σου με τα θηρία,  αφού εμένα με  θεωρείς ανίκανο!

Ελισάβετ: (Τον αγκαλιάζει). Συγχώρεσε με αδελφούλη μου! Μη μ’ εγκαταλείπεις. Χίλια συγγνώμη σου ζητώ. Ξέρεις τα φρικτά ελαττώματα του χαρακτήρα μου, αυτά που μ’ έχουν κάνει αντιπαθητική σε όλους. Δεν έχω κι’  εκτός από σένα, άλλο στήριγμα στη ζωή!  (Μικρή σιωπή)

Αλ. Ζάρας:  Έλα!  Μην μου στεναχωριέσαι ευαίσθητο μου πλάσμα. Εμείς φταίμε! Σε παραχαϊδέψαμε όταν ήσουν μικρή και σε κακομάθαμε…. Όλα θα φτιάξουν, δεν έγινε κάτι ανεπανόρθωτο.   

Ελισάβετ:  (Συνέρχεται)  Τώρα,  τι κάνουμε;

Αλ. Ζάρας:  Θα  δούμε! Σε κάθε περίπτωση συνεχίζουμε.  Μια  μάχη χάθηκε, αν χάθηκε κι’ αυτή, όχι ο πόλεμος. Πέραν, σου επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά,  κανένα αποτέλεσμα τέτοιων  “εξεζητημένων μετρήσεων” δεν μας δεσμεύει,  διότι η  Ελληνική νομοθεσία έχει εφαρμογή εδώ και όχι οι ορέξεις των ξένων.

Ελισάβετ:  Αναρωτιέμαι τελικά,  μήπως  κάθε εμπόδιο είναι και σε καλό!

Αλ. Ζάρας: Μπορεί να βγει και σε καλό. Έκανα ήδη μια σκέψη μετά από ένα τηλεφώνημα που έλαβα λίγο πριν, που μου ‘ρθες  εξαγριωμένη, έτσι  δεν πρόλαβα  και να στο πω.

Ελισάβετ:  Από ποιόν;

Αλ. Ζάρας: Μα, από την  Κωστούλα και την Αγγελική, σαν  έμαθαν κι αυτές από την εταιρεία τα καθέκαστα. Μου ζήτησαν  να συναντηθούμε επειγόντως,  πριν γίνει οποιαδήποτε διαρροή και μαθευτεί κι’ από άλλους.  Ήδη είναι καθ’ οδόν προς το γραφείο μου.  Όπου να ‘ναι  καταφθάνουν.

Ελισάβετ:   Φαίνεται ότι το καρτέλ του καρτέλ λειτουργεί ακόμα.

Αλ. Ζάρας:  Με  προβληματίζει που από το τηλέφωνο μου φάνηκαν συγκρατημένες..... Σαν να μην χαίρονταν για την εξέλιξη, ενώ λογικά,  αν μη τι άλλο, έπρεπε να την ήξεραν και να την περίμεναν. Τι άραγε να  ’χουν κι αυτές στο μυαλό τους.  Ένας θεός ξέρει.  Μέχρι χθες  - έτσι όπως το είχαμε μεθοδεύσει -   σκεφτόμουν την οδυνηρή τους  έκπληξη από το αποτέλεσμα των μετρήσεων….

Ελισάβετ:  … που σαν boomerang  κτύπησε κατακέφαλα εμάς!

Αλ. Ζάρας: Δεν μου λες;  Οι ανιψιές μου, που στείλαμε μάρτυρες κατά τις μετρήσεις, ξέρουν τ’ αποτελέσματα;  Το λέω μη τυχόν τους ξεφύγουν κουβέντες σε τρίτους.

Ελισάβετ:  Χα!  Ωραίους μάρτυρες στείλαμε!  Εγώ τις κόρες μου και η Αγγελική και η Κωστούλα τους γιους τους! Ούτε που ασχολήθηκαν καθόλου με την δουλειά που τους αναθέσαμε.  Τα παιδιά μας  ταιριάξανε  από την πρώτη ώρα….. Φοβερή χημεία!..... Αμέσως γίνανε φίλοι κατά ζευγάρια, το ‘ριξαν στις εκδρομές, ξενύχταγαν σε  χοροπηδάδικα… τα γνωστά  σκυλάδικα της επαρχίας, που συναντάς και στο τελευταίο χωριουδάκι… και ξύπναγαν το απόγευμα. Και βέβαια ούτε που ρώτησαν κανέναν,  κατά που πέφτουν τα κτήματα των γονιών τους!

Αλ. Ζάρας: Ανέκαθεν οι νέοι δίνανε τα σωστά μαθήματα στους μεγαλύτερους! Ειλικρινά στο λέω: τέτοιες συμπεριφορές  νεολαίας - αξιοθαύμαστες και αξιομίμητες - με γεμίζουν αισιοδοξία για το μέλλον της φυλής μας και της ανθρωπότητας ολόκληρης.  (Κτυπά το κουδούνι του εσωτ. τηλεφώνου και ακούει τι του ανακοινώνει η γραμματέας)….  Ήρθανε!    Ψυχραιμία….  Όχι ηττοπάθεια.

Ελισάβετ:  Μην τους δείξουμε ότι διαφωνούμε και μαλώνουμε μεταξύ μας,  που δεν ισχύει.

Αλ. Ζάρας:  Όπου και εάν χρειαστεί, θα μπλοφάρω. Να παίξουμε και λίγο θέατρο! ......... Ανοίγει η πόρτα, μπαίνουν η Αγγελική και η Κωστούλα. Συγκρατημένες, χωρίς εγκαρδιότητα, χαιρετιούνται χωρίς ασπασμούς. Τους προσφέρεται και κάθονται σε πολυθρόνες……. Τι να σας προσφέρω κορίτσια;

Αγγελική:  Τίποτα,  ευχαριστούμε.

Κωστούλα:  Έχουμε πάρει απ’ όλα.

Ελισάβετ:  Καλορίζικα και σε καλή μεριά τα χρήματα!  Ένας θα ‘ταν ο τυχερός. Έτυχε να είσαστε  σεις.

Κωστούλα:  Μπέτυ, δεν το βλέπουμε έτσι, ούτε αισθανόμαστε όμορφα να υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι στην υπόθεση μας.

Αγγελική:  Και δεν  βάζουμε την πλευρά μας,  ειδικά εμάς τις δύο, στους  νικητές της μονομαχίας.

Αλ. Ζάρας: (Υποκριτικά) Να κάνω την αυτοκριτική μου. Δεν ενήργησα καλά. Απέτυχα! Δεν ξέρω. Βιάστηκα, πιέστηκα, πανικοβλήθηκα από τους Ιταλούς και  υπαναχώρησα… Mea culpa! Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για ό,τι έχει προκύψει.

Αγγελική: Έλα τώρα Αλέκο. Άσε τις υποκρισίες! Δεν βρίσκεσαι σε ακροατήριο δικαστηρίου. Προφασίστηκες αστείες δικαιολογίες. Δήθεν καθαρές λύσεις, διαφάνεια, μην εκτεθούμε, εντιμότητα και κουραφέξαλα….. Ενώ είχαμε κατακτήσει θαυμαστή “εγκάρδια συνεννόηση” οι τέσσερις μας, τι καταφέραμε; Να κάνουμε πλούσιους είκοσι χωριάτες και εσείς να μένετε με το κτήμα σας αποκομμένο από το  δέλτα με τα νερά και τα πλατάνια.

Κωστούλα: Όσο για μένα και την Αγγελική, ρε παιδιά, κάτι θα έπρεπε να είχατε σκεφτεί για να μην συναθροιστούμε στους 20 αραχτούς τυχεράκηδες. Σας προσφέραμε υπηρεσίες και δυνατότητες που δεν αξιοποιήσατε εσείς, που είχατε το πάνω χέρι στην υπόθεση.

Αλ. Ζάρας:  Κορίτσια, δεν έχει γίνει ακόμα κάτι  μη αναστρέψιμο. Μπορούμε με βάση την εμπειρία που αποκτήσαμε,  να ξαναδούμε το όλο θέμα από την αρχή.

Αγγελική: Ας μιλήσουμε ανοιχτά! Χωρίς υπονοούμενα και παρασκηνιακές ενέργειες. Δίχως πισώπλατα μαχαιρώματα. Προτείνω να φτιαχτεί αμέσως νέο αποτέλεσμα μετρήσεων,  που να δίνει το δέλτα…

Αλ. Ζάρας: Μα αφού αυτό που λες - τεχνικά - δεν είναι εφικτό.  Αποδείχτηκε  άλλωστε  προχθές…… Ούτε “λαδώνονται” οι διεθνείς εταιρείες πιστοποιήσεων.

 Αγγελική:  (Αποφασιστικά)  Αλέκο, αλλού αυτά!  Είπαμε, όχι πια κτυπήματα κάτω από την μέση. Καταλαβαινόμαστε!  Δεν έχετε μόνοι εσείς, το μονοπώλιο της γνώσης και της εξυπνάδας. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.  Ξέρουμε πια, μάθαμε  έκπληκτοι κι’ εμείς, όπως έγινε και με σας, ότι…..

Κωστούλα: (Σαν μαγεμένη)… Το μοναδικό δέλτα των ποταμιών μας, το σμαράγδι μας με την ζαφειρένια του στέψη, αυτό το ασύγκριτο πλουμίδι της φύσης, δεν χαμπαριάζει από ιδιοκτησίες, ούτε αναγνωρίζει νόμους ανθρώπων!  Αντιστέκεται πεισματικά σε κάθε προσπάθεια υποδούλωσης μέσω  μαθηματικών  τύπων και εξισώσεων υδραυλικής ροής.  Ατίθασο, ανυπότακτο, σαν όλα τα στοιχειά της φύσης!  Καμάρι όλων των ουράνιων σωμάτων που αυτά,  μόνον αυτά,  το αγαπάνε και το  εξουσιάζουν. Οι  ήλιοι και οι πλανήτες  που κάθε ημέρα και νύχτα, στην αέναη κι αδιάλειπτη πορεία τους στο στερέωμα, καταυγάζουν με τις χρυσές ή ασημένιες ακτίνες τους.  Και το φεγγάρι,  ω!  αυτή η υπέροχη ναζιάρα  σελήνη!  Μάνα του;  Ερωμένη  του;  που του στέλνει τα ζεστά από το πέλαγος και τα δροσερά από το βουνό φιλιά της, εναλλάξ κάθε έξι ώρες και δώδεκα λεπτά τις  365,25, -365,242μ  αν θέλετε-   ημέρες του χρόνου,  εις τον αιώνα….

Αγγελική:…… Κωστούλα μου, φαίνεται σ’ έχει παρασύρει μια μεγάλη “ποιητική” παλίρροια!......  Επέτρεψε μου όμως, να ολοκληρώσω  την “πεζή” εισήγηση μου.….. Λοιπόν,  αφού αποκτήσετε εσείς, κατά τα τερτίπια που ξέρετε, το “Δέλτα”, το πουλάτε στους Ιταλούς, παίρνετε τα λεφτά και αφήνετε τους άλλους να νοικιάζουν τις “προνομιούχες θαμνώδεις εκτάσεις τους” στον γέρο Μενέλαο Φουνταλίδη για να βόσκει εκεί τα κατσικο-πρόβατα και τα μελίσσια του!..... Τώρα: Εγώ κι η Κωστούλα, που έχουμε τόσο τρέξει και ξοδευτεί  για την υπόθεση και ενώ τα ξέρουμε όλα……

Κωστούλα: ..… κι όταν λέμε όλα, όλα, όπως διαπιστώσατε ιδίοις ωσίν!

Αγγελική:…..θα κάνουμε τα στραβά μάτια,  δεν  νομίζετε  ότι πρέπει,  κάτι τι  τέλος πάντων  να πάρουμε από ‘σας  που θα “πήξετε”  στο χρήμα;

Ελισάβετ: ………   Δηλαδή για  πόσα  μιλάμε,  για να ‘χουμε καλό ρώτημα;

Κωστούλα:   Το συζητάμε... Μμ.…..Τι θα λέγατε για 5 εκατομμύρια;

Αλ. Ζάρας:  (Διστακτικά)   Και οι δύο σας,  προφανώς.

Αγγελική:   Η κάθε μια μας  τσιγκούναρε!

Ελισάβετ:  Πολλά είναι! Θα ‘ναι και μαύρα κι αφορολόγητα!..... Σας μείνει  ατόφιο  και το μερίδιο σας από το κτήμα Βαγένη και μετά από λίγα χρόνια θα το  μοσχοπουλήσετε.

Αγγελική: Εσείς θα τσεπώσετε  εξήντα, που εν πολλοίς θα οφείλεται σε μας τις δυο  και το  σκέπτεστε  να μας  δώσετε και στις δύο δέκα;….. Και λίγα είναι!  Μόνον 10  ψωρο-εκατομμύρια  σας ζητάμε.

Κωστούλα: Πολύ λογικό  ποσόν είναι! Για σκεφτείτε το λίγο! Δηλαδή ο  Σακάς,  τι σας έχει  προσφέρει  πιο πολύ  και θα  ενθυλακώσει…… δεν ξέρω κι’ εγώ πόσα!

Αλ. Ζάρας: Έχουμε κι άλλα, πολλά, έξοδα: Πραγματογνωμοσύνες, μηχανικοί, λαδώματα, συμβολαιογραφικά, φόροι, κρατήσεις και  τέλη πάσης φύσεως. Ακόμα κι εγώ  πρέπει να πληρωθώ. Τι κι αν είναι της  αδερφής μου. Τόση δουλειά έκανα!

Ελισάβετ:  Τελικά  - ρε παιδιά -  εμένα τι θα μου μείνει; Μπορεί κανείς να μου πει;........ Μικρή παύση.  Αμηχανία.

Αλ. Ζάρας: Πολύ φοβάμαι ότι οι  υπέρογκες δαπάνες και  εξωφρενικές απαιτήσεις όλων, σε συνδυασμό με την σχεδόν εξευτελιστική τιμή εξαγοράς, κάνουν το εγχείρημα της πώλησης  ασύμφορο για μας……   Ή  έστω ήκιστα δελεαστικό!

Ελισάβετ: Έχει δίκιο ο αδελφός μου!......... Ντρίν, κουδούνι εσωτερικού τηλεφώνου.  Ακούει και μετά η  γραμματέας τον συνδέει με εξωτερική γραμμή.

Αλ. Ζάρας:  (Τηλεφωνώντας).  Έλα Ανδρέα, καλημέρα.  (Κλείνοντας με την παλάμη του το ακουστικό, λέει προς τις κυρίες): Είναι ο Σακάς……. (Στο τηλέφωνο:) Πώς; εξαιρετικά επείγον;..… Δεν λέγεται από τηλεφώνου;… Εντάξει εδώ είμαι… Έλα τώρα … Είναι εδώ και η κυρία Μαυρίδου. Τα λέμε.  (Κλείνει το τηλέφωνο)  Ανήσυχος, όπως πάντα αυτός ο άνθρωπος.  Διαρκώς αγχωμένο θα τον  έλεγα.  Βρίσκεται πολύ κοντά και σε τρία λεπτά,  λέει,  θα μας κουβαληθεί εδώ.

Ελισάβετ:  Τι θα του πούμε;

Αλ. Ζάρας:  Μα δεν ξέρουμε τι θέλει… Τώρα πια έτσι που έχουν έρθει τα πράγματα, βλέποντας και κάνοντας…  Θα επιφυλαχτούμε.

Αγγελική:   Μήπως εμείς πρέπει να φύγουμε,  για να μιλήσετε ελεύθερα;

Αλ. Ζάρας:  Όχι, ίσα-ίσα.  Θέλει, για τον ίδιο επείγοντα λόγο και την Κωστούλα,  που είναι η γενική πληρεξούσια των άλλων.

Κωστούλα:  Παιδιά: Σας  οφείλουμε  μια εξήγηση  πριν έρθει ο Σακάς. Αυτά που σας είπαμε μην τα πάρετε στραβά. Κατά κανένα τρόπο δεν θέλαμε να σας εκβιάσουμε. Προς Θεού! Μιλήσαμε ελεύθερα  λόγω της μεταξύ μας εμπιστοσύνης και  φιλίας…… Αν γίνεται! Αν δεν γίνεται,  αφήστε το και κάντε  ό, τι νομίζετε.

Αγγελική:  Μπετίνα, Αλέκο, αληθινά μην προβληματίζεσθε.  Δεν μας  “πολυκόφτει”.  Το πληρεξούσιο προς την Κωστούλα είναι γενικό και αορίστου χρόνου. Μπορεί να ξανανταμώσουν αύριο οι δρόμοι μας, αν κάτι  καλύτερο προκύψει και μας χρειαστείτε. 

Ελισάβετ:  Δεν θέλω να τα χαλάσουμε. Και να το ξαναδούμε το θέμα…. Τώρα είμαι περίεργη  τι να μας θέλει  ο Σακάς.  Μ’ έχει κουράσει αυτός ο άνθρωπος. ( Ντριν….)

Αλέκος:  (Απαντά στο εσωτ. τηλέφωνο)  Να περάσει........ Ανοίγει η πόρτα του γραφείου,  μπαίνει  ο Ανδρέας Σακάς…

Ανδρέας Σακάς:  Καλημέρα σε όλους. Συγγνώμη για την απρόσκλητη  παρουσία μου εδώ,  αλλά από το Μιλάνο έχω οδηγίες για κατεπείγουσα δράση. Ευτυχώς βρίσκω εδώ και την κυρία Μαυρίδου,  γιατί ακριβώς  ό,τι πω, αφορά το ίδιο και τις δύο πλευρές.

Αλ. Ζάρας: Τι συμβαίνει, Ανδρέα,  μας ανησυχείς.  Πάρε, πρώτα,  ένα κάθισμα.

Ανδρέας: (Κάθεται) Δεν είναι έτσι όπως θα δείτε. Κομίζω  νέες και βελτιωμένες  προτάσεις. Όμως θεωρώ απαραίτητο προηγουμένως, να σας διηγηθώ εν τάχει  τι ακριβώς προηγήθηκε και μάλιστα  προκάλεσε ως ώριμο φρούτο  τις σημερινές ραγδαίες εξελίξεις.

Ελισάβετ:  Μας πεθαίνετε στην αγωνία κύριε Σακά.

Ανδρέας: Μπαίνω αμέσως στο “ψητό”!...... Προχθές μεσημέρι στο γραφείο μου δέχτηκα μία απρόσμενη επίσκεψη τριών ατόμων, με παρουσιαστικό χωρικών. Δύο άνδρες και μία γυναίκα ήτανε, μου δήλωσαν ότι είναι συνιδιοκτήτες στο κτήμα κληρονόμων Βαγένη  και…

Κωστούλα:   Πώς  αγνόησαν εμένα;  Εγώ τους εκπροσωπώ όλους.  Απαξάπαντας!

Ανδρέας: Κι εγώ αυτό τους είπα από την πρώτη στιγμή, μα κι αυτοί μου το επιβεβαίωσαν. Ότι δηλαδή καθόλου δεν αναιρούν την εξουσιοδότηση που σας έχουν δώσει. Απλά, η δική τους παρέμβαση οφειλόταν αποκλειστικά σε προσωπικούς τους λόγους. Κάτι  ήθελαν να μου πουν κατ’ ιδίαν.

Αγγελική:  Γίνεσθε πιο σαφής  παρακαλώ;

Ανδρέας: Ήθελαν, όπως είπαν,  εκφράζοντας και πολλούς άλλους  συνιδιοκτήτες -  συγχωριανούς τους, να με παρακαλέσουν να προτιμήσουμε το δικό τους κτήμα έναντι αυτού της κυρίας Ζάρα,  κάνοντας έκκληση στα φιλάνθρωπα αισθήματα μας, καθότι αυτοί είναι πολλοί και φτωχοί άνθρωποι με πάμπολλες ανάγκες.

Αγγελική: Τους είπατε ότι οι επιχειρηματικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται με γνώμονα κοινωνικά κριτήρια;

Ανδρέας: Με γέμισαν δώρα: τυριά, κρασιά, μέλια, κρέατα, όλα παραγωγής τους και με διαβεβαίωσαν πως αν συντελέσω να ευοδωθεί η υπόθεση τους, όσο ζω δεν θα ξαναγοράσω τυρί, κρασί, μέλι, κρέας…

Ελισάβετ:  Τι απερίγραπτη  φαυλότης!

Αγγελική:  Οποία  ανηθικότης!

Κωστούλα:  O tempora, o mores!

Ανδρέας: Μην ανησυχείτε! Εγώ είμαι υπεράνω αυτών των μικροτήτων! Πέταξαν όμως κάτι υπονοούμενα που με προβλημάτισαν. Δεν ξέρω αν ήταν χωριάτικες αφέλειες ή εσκεμμένα απειλές.

Αλ. Ζάρας:   Όπως;

Ανδρέας: Πως, αν δεν αγοράσουμε το κτήμα τους, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να φτιάξουν μία κτηνοτροφική μονάδα στο κτήμα αυτό και να ποτίζουν τα γουρούνια  και τα γελάδια τους από το ποταμάκι!

Αγγελική:  Βρε τους αισχρούς εκβιαστές!

Ανδρέας: Και άλλα ασύνδετα, άσχετα  πράγματα που δεν κατενόησα. Όπως φέρ’ ειπείν για κάποιους ύποπτους τύπους που παρήλαυναν στο ξενοδοχείο τελευταία…… τοπογράφοι; φωτογράφοι; ψαροντουφεκάδες - δήθεν - που αγόραζαν από την αγορά ψάρια για να τα βάλουν στην κατάψυξη και άλλα τέτοια, ακατανόητα μεν για μένα γι’ αυτούς όμως πονηρά και ύποπτα, που έλεγαν μεταξύ τους με μισόλογα. Κρυφογελούσαν, κλείνοντας  το ένα τους μάτι με νοήματα, που μόνον αυτοί ήξεραν.

Ελισάβετ:  (Σιγά) Μας πήρανε χαμπάρι! Σε λίγο θα  μας πάρουν και με τις πέτρες.

Αγγελική: Εσείς, μεγάλη διεθνής εταιρεία, ασφαλώς, δεν λαμβάνετε υπ’ όψιν χωριάτικες κουτοπονηριές και ανεύθυνα λόγια…

Ανδρέας: Κυρία Αγγελική, όλοι ξέρουμε πολύ καλά, ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε δημιουργήσει ακόμα θεσμούς. Δεν υπάρχει εθνικό χωροταξικό σχέδιο και δεν καθορίζονται δεσμευτικές χρήσεις γης. Και βέβαια μπορεί στην χώρα μας, δίπλα σε ξενοδοχεία, να εγκατασταθούν οχλούσες γεωργικές εκμεταλλεύσεις και κτηνοτροφικές μονάδες, βιοτεχνίες με ακάθαρτα απόβλητα, ή  κι’ εγώ δεν ξέρω τι…..  Διόλου απίθανο!  Νόμιμα είτε  παράνομα  - αδιάφορο πολλές φορές -  και άντε μετά,  τρέχα να τις ξηλώνεις!......... Οι ξένοι επενδυτές τα ξέρουν αυτά, γι’ αυτό και οι δοσοληψίες τους στην Ελλάδα είναι σε χαμηλό επίπεδο. Πασίγνωστο είναι ότι  διαφθορά και  γραφειοκρατία στραγγαλίζουν κάθε σωστή επιχειρηματική πρωτοβουλία στην χώρα μας….. Διαχρονικές Ελληνικές παθογένειες.

Κωστούλα:  Μας έκανες την καρδιά περιβόλι!

Αλ. Ζάρας: Κινδύνους ενέχουν οι μακροπρόθεσμες και σωστές επενδύσεις, ενώ οι αρπαχτές  των κομπιναδόρων……

Ανδρέας: Ενημέρωσα, ως είχα καθήκον, μετά ταύτα τους “πάνω από μένα” και αυτοί  αφού διαβουλεύτηκαν, σήμερα το πρωί μου τηλεφώνησαν, συγκεκριμένα ο κύριος Αλμπέρτο ο υπεύθυνος της επένδυσης, και μου  διαμήνυσε να σας μεταφέρω τα εξής οριστικά και αμετάκλητα, που δεν επιδέχονται καμία αλλαγή, συζήτηση ή καθυστέρηση. Απαντάτε  στο πακέτο των προτάσεων τους  μ’ ένα Ναι  ή ένα Όχι  και μέσα σε  προθεσμία 48  ωρών!

Αλ. Ζάρας: Συνηθισμένοι οι Ιταλοί στα τελεσίγραφα!..... Έτσι φέρθηκαν και στον  εθνικό κυβερνήτη  Γιάννη  Μεταξά,  την 28^η  Οκτωβρίου του 1940!

Κωστούλα:   Ας ακούσουμε λοιπόν το τελεσίγραφο!

Ανδρέας:  Μη  δραματοποιείτε  την κατάσταση! Πολύ σωστές και λογικές είναι οι προτάσεις τους  και  σας συμφέρουν,  καθώς, ευθύς θα διαπιστώσετε.

Ελισάβετ:  (Σιγά)  Την ψυχή σου βγάζει αυτός ο τύπος,  μέχρι να σου πει τι θέλει!

Ανδρέας: Λοιπόν: κρεμάστε  - καθώς λέγουν -  τ’ αυτιά σας, στο καρφί της προσοχής!  Πρώτον: οι Ιταλοί, στην ίδια τιμή  τετραγωνικού μέτρου που γνωρίζετε, αγοράζουν και τα δύο κτήματα σας.  Κανείς  σας δεν μένει εκτός, κανένας παραπονεμένος.

Οι τρεις γυναίκες:    (Χαρούμενες)  Γιούπι!

Ανδρέας:  Όλη η γη με τα παραρτήματα της, ποτάμια, δέντρα, παραλίες, κλπ. περιέρχεται στην εταιρεία.  Έτσι,  το μεταξύ σας  σύνορο  -επίμαχο  σήμερα- καθίσταται πλέον εντελώς  αδιάφορο…… Δεύτερον: Επειδή, μετά την απόφαση για αγορά αμφοτέρων των κτημάτων η δαπάνη αγοράς  διπλασιάζεται και ταμειακά σήμερα η εταιρεία δεν διαθέτει μετρητοίς τα επιπλέον εκατοντάδες  εκατομμύρια Ιταλικές λιρέτες, η επιπρόσθετη αυτή  δαπάνη θα σας καταβληθεί καθ’ ολοκληρίαν σε μετοχές της ιδίας.

Αλ. Ζάρας:  Δηλαδή σε απλά Ελληνικά, κάθε δικαιούχος θα πληρωθεί  σε μετρητά  ¼  και σε μετοχές   ¾ ,…….  ή κάνω λάθος;

Ανδρέας:  Ακριβώς! Δεν κάνετε κανένα λάθος…. Μα, γιατί σας απασχολεί και κολλάτε εκεί; Ράλι τιμών κάνουν οι μετοχές κάθε μέρα στα διεθνή χρηματιστήρια κι’ εμείς στην Ελλάδα δεν παίρνουμε χαμπάρι….. Τρίτο και τελευταίο: Η συμφωνία κλείνει, εάν ανταποκριθείτε εντός 48 ωρών από της ανακοινώσεως της, από σήμερα δηλαδή, και τα οριστικά συμβόλαια υπογραφούν εντός του επόμενου δεκαπενθημέρου, εφ’ όσον βεβαίως κανένα νομικό ή άλλο πρόβλημα, δεν εμφανιστεί στους τίτλους….  Παρακαλούμε να λάβετε υπ’ όψιν σας στα σοβαρά: Οι Ιταλοί δεν ανέχονται καμία άλλη καθυστέρηση στα επενδυτικά τους σχέδια. Η υπόθεση παρατράβηξε γι’ αυτούς, ανάλογα με το μέγεθος και την σπουδαιότητα που τις δίνουν. Αρκετά  - λένε -  με τους Έλληνες…..  Έχει κι’ αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια!

Αλ. Ζάρας: (ψιθυρίζει)  Πρεσβευτά Γκράτσι!  Μετά από 40 χρόνια, ο σινιόρ Αλμπέρτo σε ξεπέρασε….. Κοιμήσου  τον βαθύ σου ύπνο  Ιωάννη  Μεταξά!

Σκηνή 7^η)  Στο δικηγορικό γραφείο του Αλ.  Ζάρα,  μετ’ από λίγες ‘βδομάδες

Αλέκος Ζάρας: Η  ώρα η καλή  λοιπόν και καλορίζικοι οι γάμοι σας κορίτσια!  Θα τους χαρακτήριζα, σαφώς,  ως  τα παράπλευρα οφέλη της πώλησης!

Γωγώ:  Έχουμε αποφασίσει να τους τελέσουμε την ίδια μέρα και οι δύο αδελφές,  στο μοναστήρι του Άϊ-Γιώργη του θαυματουργού. Tι ρομαντικά που θα είναι! Στο εκκλησάκι που σοφοί τεχνίτες έκτισαν κρεμασμένο στη χαράδρα των βουνών, μέσα στα δένδρα και τις πηγές, απ’ όπου πηγάζει κι’ ο ποταμός που καταλήγει στα… στα….. πρώην  κτήματα μας.

Νατάσσα: Μέσα στην μαγευτική φύση! Εκεί, άλλωστε, πλέχτηκαν  τα τρυφερά μας ειδύλλια με τους καλούς μας, την ώρα που οι τοπογράφοι  μέτραγαν τις ροές των ποταμών.

Γωγώ: Τι ιστορικό μοναστήρι που έχουμε! Κτισμένο πάνω στα ερείπια -και  με τα ίδια υλικά- πανάρχαιων βωμών, ιερών και ναών. Του Ποσειδώνα, του Ηρακλή, της Ίσιδας. Πρόσφατα, κατά την διάρκεια εργασιών ανακατασκευής του δαπέδου της τραπεζαρίας,  ήρθε στο φως  μαρμάρινη πλάκα,  χαραγμένη μ’ ένα  πανέμορφο ύμνο  προς τον Ορφέα.

Νατάσσα:  Στο σκευοφυλάκιο και στη βιβλιοθήκη πλήθος τα βαρύτιμα κειμήλια και αφιερώματα χρονολογούμενα από την εποχή της Μακεδονικής Δυναστείας.  Δεκάδες σταυροί διακοσμημένοι με πολύτιμους λίθους. Έξι απ’ αυτούς φέρουν τεμάχια από Τίμιο Ξύλο! Εικόνα της Παναγίας, αυθεντική του Ευαγγελιστή Λουκά! Δερματόδετα βιβλία, πάπυροι και περγαμηνές, χρυσοποίκιλτα άμφια, αργυρά δισκοπότηρα….

Γωγώ:..… και τα άγια μυροβόλα λείψανα της Οσίας Γλυκερίας της Χρυσοβαλάντου και του νεομάρτυρος Τύρωνος του Ονησίμου!   

Ελισάβετ:  Άιντε - άιντε!  Κι’ εμείς, οι δόλιες μάνες σας, σας είχαμε στείλει για να  προασπίσετε τα συμφέροντα των γαιο-ιδιοκτησιών μας…... Βαθειά νυχτωμένες που ήμασταν!

Αλέκος:  Μια χαρά ήρθαν τα πράγματα!  Κι’ όλα έγιναν στο πιτς - φυτίλι.  Πουλήσαμε μάνι-μάνι στους Ιταλούς. Αρραβωνιάσαμε και  τις τσούπρες μας στο πι και φι… Μ’ ένα σμπάρο, δυό  τρυγόνια…… Συμπεθεριάσαμε και με την Αγγλική και την Κωστούλα. Μόνο τις κορφές του Ολύμπου με του  Κισσάβου δεν σμίξαμε!.....  Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει σε όλους μας!   

Γωγώ: Δώσαμε  αμοιβαία, αιώνιους όρκους αγάπης, πίστης κι αφοσίωσης, βάζοντας  τη δεξιά μας  παλάμη πάνω από την θαυματουργή εικόνα του καβαλάρη, σ’ άσπρο άλογο, αγίου.

Ελισάβετ: Τα παλιά χρόνια στην εικόνα αυτή ορκιζόντουσαν για την αθωότητα τους,  όσοι κατηγορούνταν για  ζωοκλοπή….  Χριστιανοί και μουσουλμάνοι.

Αλέκος: Περιδεείς, οδηγούντο από τους κατηγόρους τους μπροστά στο εικόνισμα και αλλοίμονο τους, αν δίσταζαν να βάλουν το χέρι τους επάνω του!

Νατάσσα:  Υποθέτω κάποιοι από τους ενόχους, δεν θα είχαν αντίρρηση να ορκισθούν ψευδώς.  Μια αμαρτία  παραπάνω θα ‘ταν γι’ αυτούς, στις πολλές που θα είχαν…..

Αλέκος: Χμ... Κάποιοι  ίσως.  Ξέρεις όμως και πόσοι  δείλιασαν; Πόσοι αρνήθηκαν να ορκισθούν; Πόσα χέρια έμειναν μετέωρα για ώρα πολύ, πάνω από το εικόνισμα;…..  Στους καιρούς εκείνους το αμάρτημα της ψευδομαρτυρίας ήταν μεγαλύτερο της  ζωοκλοπής! Πίστευαν ότι ο Θεός, που  ελέγχει κάθε σκέψη και πράξη των ανθρώπων, θα τους τιμωρήσει στην άλλη ζωή, για την αληθινή ύπαρξη της οποίας δεν υπήρχε από κανέναν η παραμικρή  αμφιβολία!

Νατάσσα:  Ήπιαμε  νερό  από την  πηγούλα του παρεκκλησίου της “Παναγίας των Βράχων”, μέσα στην σπηλιά με τους πανέμορφους σταλακτίτες και σταλαγμίτες,  που αν  συνδυαστεί  με προσευχές, νηστείες και - οπωσδήποτε αυτό- γενναιόδωρα τάματα στους μοναχούς, κάνει τις γυναίκες να γεννήσουν αρσενικά παιδιά!

Ελισάβετ:  Θα το δούμε, σε  9 - 10 μήνες, στο χρόνο….. Ίσως!

Αλέκος:  Τα τάματα όμως θα κάνουν πλούσιους τους παπάδες σίγουρα…. και σε μηδέν χρόνο!

Γωγώ: Εντυπωσιακή  η πύλη εισόδου με τις ανάγλυφες διακοσμήσεις του λιθοξόου μοναχού  Ιωαννίκιου. Επιγραφή της μας πληροφορεί ότι….. “Ανηγέρθη ορισμώ της κραταιάς και αγίας ημών δεσποίνης κυράς Άννης της Παλαιολογίνης τω ,ς ω΄ξ΄γ΄  Ινδικτιώνος Θ΄”…..

Νατάσσα: Χρονολογικό σύστημα Κωνσταντινουπόλεως, σημαίνει 6863 έτη από κτήσεως κόσμου!

Αλέκος: Μακαριστέ Ιωαννίκιε! Το 1355 δεν θα μπορούσες να ξέρεις ότι οι σταλακτίτες του σπηλαίου όπου μόναζες είχαν δημιουργηθεί εκατομμύρια χρόνια πριν από το 6863 - έτος κτίσεως του κόσμου,  όπως νόμιζες!

Γωγώ:  Γέμισε ικανοποίηση  το στήθος μας  σαν είδαμε στην μαρμάρινη πινακίδα των ευεργετών και δωρητών της μονής χαραγμένα τα ονόματα του προπάππου μας Ζάρα Αναστασίου και του προπάππου των αρραβωνιαστικών μας Βαγένη Εμμανουήλ……

Νατάσσα:  Αλλά και αυτό του αγά “Ραχμή Αλεξάνδρου”!.... Στα Ελληνικά ήταν γραμμένο  το  όνομα του, Ισκεντέρ….  Παράξενο  δεν είναι για έναν αρνησίθρησκο;

Αλέκος:   Όχι αναγκαστικά!..... Προσκυνητής και ευεργέτης της μονής  ήταν κι’ αυτός,  όπως ξέρετε.

Ελισάβετ:  Στα νιάτα του εξώμοσε, αν και γιος παπά, μετά από ένα βίαιο περιστατικό. Εκδιώχτηκε από την πατρίδα του το Αργυρόκαστρο της Βορείου Ηπείρου. Στο τέλος των περιπλανήσεων του, όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα και οριστικά στα μέρη μας, ήταν πια ένας απόλυτα ανεξίθρησκος και πράος άνθρωπος….. Υποδειγματικά  - έλεγαν -  νήστευε τόσο στη Σαρακοστή,  όσο και στο Μπαϊράμι  ο… ο… ίσως  προ-προ-πάππους και  των  τεσσάρων σας!

Νατάσσα:  (Έντρομη) Μην μας το θυμίζετε αυτό!  Δεν αντέχεται ούτε σαν σκέψη….. Μας βασανίζει να υπάρχει έστω και σαν μια μικρή πιθανότητα….. Μας  πλημμυρίζει  τρόμο και  μας γεμίζει  αναστολές  στις εκδηλώσεις της αγάπης μας!

Γωγώ:  (Έντρομη)  Μαμά, Θείε, διαβεβαιώστε μας….. έστω ψεύτικα…..  ότι οι αυτές οι φήμες είναι ανυπόστατες και δεν θα διαπράξουμε….. σαν τον τραγικό Οιδίποδα….. το  φρικτό της αιμομιξίας  αμάρτημα!

Αλέκος: Μην ανησυχείτε! Ακόμα κι αληθινές να είναι οι διαδόσεις, έχουν μεσολαβήσει από τότε, πέντε γενιές. (Ειρωνικά)……..  Άλλωστε και τα  παιδιά του Αδάμ και της Εύας, όσα επέζησαν από τις αναμεταξύ τους δολοφονίες, αναγκαίως, αλλά μεταξύ τους παντρεύτηκαν!...... Το ίδιο ασφαλώς έγινε αργότερα και κατά τον κατακλυσμό, εκεί  ψηλά στο όρος Αραράτ, μέσα  στην κιβωτό, αφού  μόνη επί του πλανήτη μας διασώθηκε μία οικογένεια, αυτή  του  ευσεβούς Νώε! 

Ελισάβετ:  (Ειρωνικά) Το πιο καθησυχαστικό για μένα είναι ότι θεωρώ απίθανο τόσα χρόνια, μέσα σε τόσες οικογένειες, να μην έχουν γίνει συζυγικές “παρασπονδίες”, με  αρνητικές επιπτώσεις στη  συνέχιση του δεσμού αίματος…….. Ειδικά αν δεχτούμε ότι   - εκτός από το μεγάλο κτήμα -   όλοι μας έχουμε κληρονομήσει και το εξ ίσου μεγάλο ερωτικό ταπεραμέντο του Ισκεντέρ Ραχμή! 

Αλέκος:   Πολύ-πολύ σωστό!....  Κανένα πρόβλημα, λοιπόν, από τους προγόνους!

Ελισάβετ: Την ευχή τους μόνο να έχετε και ο Θεός να τους συγχωρήσει για τις αμαρτίες τους…… Κάποια μέρα πρέπει  να τους κάνουμε  ένα μνημόσυνο….. Και το μοναστήρι. Δικαιούται κι’ αυτό μια δωρεά….. Τόσα λεφτά πήραμε! 

Νατάσσα:  Δυνατή η συγκίνηση μας που γνωρίσαμε τον τόπο καταγωγής μας, και για τους τέσσερις! Τον αγνοούσαμε τόσα χρόνια….. Αποφασίσαμε, σε κάθε ευκαιρία πλέον  να τον επισκεπτόμαστε….  Μάλιστα, με  χρήματα απ’ αυτά της πώλησης, λέγαμε, να αγοράζαμε ‘κει κάποιο εξοχικό……  Κρίμα που από τόσα στρέμματα δεν κρατήσαμε ούτε ένα, για να κτίζαμε εκεί δυο σπιτάκια.

Ελισάβετ: Να δω που θα πρωτο-δώσουμε τα λεφτά! Προέκυψαν και  δύο γάμοι μαζεμένοι  μπροστά μας. Είναι και βιαστικοί, αρχίζω να συνειδητοποιώ, μετά την επίσκεψη σας στο σπήλαιο με το θαυματουργό για την  αρρενογονία  νερό…. Κι’ εγώ νόμιζα  ότι δεν θα χρειαστούμε τα μετρητά σύντομα…..

Αλέκος: Στο είπα! Μην  παίρνεις όλο το μερίδιο σου σε μετοχές, έτσι κι’ αλλιώς το 75%, το υποχρεωτικό για όλους, ήταν υπεραρκετό….. Πάρε – ευλογημένη - το υπόλοιπο σου 25%  σε μετρητά και βάλτο σε κατάθεση ταμιευτηρίου, είτε απλή είτε προθεσμιακή, όπως κάνει όλος ο κόσμος!

Ελισάβετ: Τα επιτόκια των τραπεζών είναι πολύ χαμηλά, αν συγκριθούν με τις υπερ-αποδόσεις των χρηματιστηρίων! Ο Σακάς λαμβάνει ολόκληρο το μισθό του σε μετοχές. Ακόμα, όσα λεφτά πήρε πέρσι η αδελφή του από ένα χωράφι που πούλησε, την έπεισε να τα τοποθετήσει σε μετοχές, αντί για  διαμέρισμα - προίκα της κόρης της…… Είναι όμως και αυτές καθ’ αυτές οι μετοχές, τα σώματα τους δηλαδή,  πίνακες ζωγραφικής, έργα τέχνης! Είναι οι Ιταλοί απίθανοι καλλιτέχνες. Δεν παίζονται….

Αλέκος: ….. Όποτε χρειαστείς μετρητά, ρευστοποίησε όσες μετοχές είναι αναγκαίο.

Ελισάβετ: Το έχουν κάνει ήδη οι περισσότεροι από τους άλλους, απ’ τις πρώτες κιόλας  ημέρες, δίνοντας μια μικρή προμήθεια στον Σακά. Είχαν οι άνθρωποι  ένα σωρό πιεστικές ανάγκες, δεν τους έπαιρνε να κρατήσουν ούτε  μία μετοχή….. Μου έλεγαν οι συμπεθέρες μου, ότι τουλάχιστον άλλοι 2 - 3 γάμοι προετοιμάζονται, 3 - 4 νέα καταστήματα ανακοινώθηκε ότι ανοίγουν σύντομα, ενώ πραγματοποιήθηκαν, ή συμφωνήθηκαν  αγοραπωλησίες ακινήτων και αυτοκινήτων. Μαγαζιά,  καφενεία και ταβέρνες;  Κάνουν χρυσές δουλειές!......   Όλα,  αμέσως μόλις έπεσε το  χρήμα!

Αλέκος: Χαίρομαι!  Αυτός είναι  ο προορισμός του χρήματος. Να αλλάζει χέρια και να κινεί την οικονομία.

Γωγώ:  Α!  Ξεχάσαμε να σας  πούμε!  Κατά την επίσκεψη μας στο χωριό, γνωρίσαμε   τυχαία κι ένα συμπαθητικό γεροντάκι με την γκλίτσα του, που σας έστειλε τους χαιρετισμούς του.  Τον … πως τον λένε… ξέχασα… Τον βοσκό μας…

Ελισάβετ: Μενέλαο Φουνταλίδη, βρε παιδιά! Είναι δυνατόν να μην το γνωρίζατε, σαν όνομα τουλάχιστον; Από την εποχή του συγχωρεμένου παππού σας τον είχαμε ενοικιαστή στο κτήμα κι ο άνθρωπος μας έστελνε ανελλιπώς μαζί με τα μισθώματα του και φρέσκο γάλα, γιαούρτι, τυρί και μέλι….. Αλλά τι σας  λέω! Εσείς καλά - καλά δεν ξέρατε το ίδιο το κτήμα, τον ενοικιαστή του θα ξέρατε;  Τέλος πάντων! Τώρα πια δεν έχει σημασία……. Που και πως  έγινε η γνωριμία;

Νατάσσα: Στο κεντρικό καφενείο του χωριού, απομεσήμερο. Αγουροξυπνημένοι πίναμε διπλή φραπεδιά, μπας κι’ έρθουμε στα συγκαλά μας από κάτι σφηνάκια - μπόμπες που είχαμε κατεβάσει τη νύχτα στην discotheque. Την ίδια ώρα  παραδίπλα, μια παρέα ηλικιωμένων με σκαμμένα από τις ρυτίδες πρόσωπα, απολάμβανε ραχατλίδικα τον βαρύ γλυκό - σε χοντρό φλιτζάνι και με πολλές φουσκάλες -  τούρκικο καφέ τους, ρουφώντας τον ηδονικά με ηχηρές τερψιλαρύγγιες  κατεβασιές.

Γωγώ: Σχολίαζαν την επικαιρότητα, βασικά το δικό μας θέμα. Αυτό, καταλαβαίναμε,  συζητούσαν όλοι παντού.

Αλέκος:  Λογικό!  Και πολλούς ενδιαφέρει και μεγάλο νέο είναι για ένα μικρό μέρος.

Ελισάβετ:  Και τι σχόλια πήρε τ’ αυτί σας,  πριν βέβαια σας αναγνωρίσουν;  Αυτά έχουν αξία.

Γωγώ: Πολύ διαβασμένος άνθρωπος πρέπει να ‘ναι ο κυρ’ Μενέλαος. Και σου μιλάει γλυκά, υποβλητικά, σε καθηλώνει…. 

Ελισάβετ: Ε όχι και πολύ  διαβασμένος! Ένα χούι έχει ο άνθρωπος. Θα σας το πω,  για να μη “μασάτε”. Την “Αυγή” διαβάζει κάθε μέρα, αποστηθίζει το μάθημα του και μετά με “ξύλινη γλώσσα” το παπαγαλίζει σε μερικά απελέκητα κούτσουρα συγχωριανούς του στο καφενείο! 

Νατάσσα:  Έπρεπε να ήσουν εκεί μαμά. Θυμόσοφος!  Όλοι  κρέμονταν απ’ τα χείλη του και ένευαν συναινετικά  σ’ αυτά που έλεγε.

Ελισάβετ:  Τι θυμοσοφίες  έλεγε λοιπόν  και ακούγανε όλοι “ξεροί”;

Γωγώ:…… “Ότι όσοι κληρονομούν ή τυχαία και άκοπα αποκτούν μια περιουσία, συνήθως δεν την πονάνε και δεν την υπερασπίζονται, τουλάχιστον όσο εκείνοι που την έχουν κερδίσει  με τον τίμιο  ιδρώτα της εργασίας  τους……

Νατάσσα:….. και γι’ αυτό συχνά και εύκολα την χάνουν από επιτήδειους λωποδύτες”. …… Σίγουρα σ’ εμάς θ’ αναφερότανε!

Ελισάβετ:  Βρε τον απαίσιο, που να φάει τη γλώσσα του! Αυτή ‘ναι η  ανταμοιβή που για ένα κομμάτι ψωμί όλα τα χρόνια νοίκιαζε τα κτήματα μας;…. Σπούδασε και πάντρεψε τα παιδιά του πάνω στην δική μας περιουσία….. Αλλά τι περιμένεις από  έναν  ΕΔΑ-τζή…… 

Αλέκος: (Ειρωνικά) Τι μας λες!..... Θα μόλυνε, χωρίς αμφιβολία, με το μικρόβιο του μπολσεβικισμού και  το κτήμα μας… Και συ ένα ευχέλαιο δεν έκανες ποτέ!.....Πάντως τα  λεφτά και τ’ άλλα δώρα του,  που την μια σου φαίνονταν λίγα και την άλλη άφθονα - ανάλογα με την στριμάδα σου της στιγμής -  δεν θυμάμαι να  τα  θεωρούσαμε  ποτέ μαγαρισμένα και  να μην τα πιάνουμε  στα χέρια μας….

Ελισάβετ:  Αλέκο…. Μια ανησυχία, ένα κακό προαίσθημα με διακατέχει αυτές τις ημέρες…… Δεν ξέρω τι μ’ έπιασε τώρα και πάλι τα “πήρα στο κρανίο»……. Πάντως, αυτός ο άνθρωπος  εκπέμπει κάποια ενέργεια…. Απ’ αυτόν ξεκίνησε και το θέμα με την παλίρροια…. Ντριν…. Χτυπά το τηλέφωνο, ο Αλέκος επικοινωνεί με τη γραμματέα του κι ευθύς κατσουφιάζει…..  

Αλέκος:  Πάλι αυτός ο Σακάς!  Έρχεται επειγόντως να με βρει.  Θα με διακόψει,  της είπε,  ακόμα κι’ αν έχω άλλες συνεργασίες…… Δεν μ’ αρέσει αυτό.

Γωγώ:  Μαμά, θείε, εμείς μπορούμε να φύγουμε;

Νατάσσα: Έχουμε δώσει ραντεβού με τ’ αγόρια μας. Λέμε για κάνα σινεμαδάκι! Το “Ολύμπιον”  προβάλει την τελευταία ταινία του Φρανσουά  Τρυφώ.

Γωγώ:  Είναι  “Το τελευταίο μετρό”.  Με τους Κατρίν Ντενέβ και Ζεράρ Ντεπαρτιέ.

Νατάσσα:  Φίλοι μας που το είδαν,  τους άρεσε πολύ.

Ελισάβετ:  Εντάξει  κορίτσια και  φρόνιμα, έ!...  Να ‘ρθείτε  στο σπίτι νωρίς.

Αλέκος:  Καλή διασκέδαση και να μου  φιλήσετε  τους αρραβωνιαστικούς σας.

Γωγώ:  Έννοια  σας  κι’ αυτό θα το κάναμε έτσι κι’ αλλιώς!

Γωγώ & Νατάσσα:  (Χαριτωμένα)   Bye  mammy!   Βye-bye  uncle!........ Φεύγουν τα κορίτσια βιαστικά, αφού φιλούν τη μαμά και τον θείο τους….

Ελισάβετ: Τι να θέλει πάλι αυτός!  Τα “commission” του  τα έχει πάρει και με το παραπάνω.  Μέχρι κι’ από την αδελφή του ευσχήμως τσίμπησε ένα ποσόν, για να λαδώσει -δήθεν- με τη σειρά του χρηματιστές  προς απόκτηση  “προνομιούχων”  μετοχών.

Αλέκος: Τι ‘τύπος’, αλήθεια!  Βροχή του έρχονται τα πριμ από την εταιρία για μεσιτικά…..  Δεν λέει όχι και σε λαδώματα…...

Ελισάβετ:  Αυγά, τυριά, μέλια,  κρασιά  από τους  χωριάτες.

Αλέκος:…… Προμήθεια για ν’ αλλάξει τις μετοχές σε ρευστό και  άλλη προμήθεια για  να  μετατρέψει  το  ζεστό  χρήμα  σε  άψυχα  χαρτιά…... Όπως “εξυπηρέτησε” κι’ εσένα…..... Ανοίγει ξαφνικά η πόρτα, μπαίνει μέσα φουριόζος ο Ανδρέας, πίσω η γραμματέας  προσπαθεί κάπως να τον συγκρατήσει….

Ανδρ. Σακάς:  Χανόμαστε,  αλλοίμονο μας!

Αλέκος:  Τι συμβαίνει  Ανδρέα;  Ηρέμησε……. Κάθισε σε παρακαλώ.

Ανδρ. Σακάς:  (Κάθεται. Το χέρι του στο μέτωπο)  Καταστρεφόμαστε  κύριε Αλέκο!  Χαμένοι οι κόποι μας. Και την αδελφή  σας… δεν θα μπορέσω  να ξαναντικρίσω…  

Ελισάβετ:  Για εξηγήσου μας  καθαρά και χωρίς περιστροφές.

Ανδρ. Σακάς: Χρηματιστηριακό κραχ στο Μιλάνο κυρία Ζάρα!.... Κατέρρευσε η αξία των μετοχών μας!....  Όποιοι,  όσα  έχουμε σε μετοχές …. τα  χάσαμε!

Ελισάβετ:  Μα είναι δυνατόν;  Από την μια μέρα στην άλλη; 

Αλέκος: Ψυχραιμία!  Μία πάνω - μία κάτω είναι όλα τα χρηματιστήρια του κόσμου από τα  παιχνίδια των  κερδοσκόπων….. Εδώ  η  ίδια  η  γη  μας  άλλαζε χέρια τέσσερες φορές την ημέρα…..

Ανδρ. Σακάς: Δυστυχώς κύριε Ζάρα φαίνεται ότι στην τωρινή χρηματιστηριακή παλίρροια της μετοχής μας, έχουμε  μόνο  πλημμυρίδα…… Μακάρι να βγω ψεύτης,  αλλά δεν προβλέπω να υπάρξει αμπώτιδα!

Ελισάβετ:  Δηλαδή σήμερα,  σε  ποια  τιμή εξαργυρώνονται  οι μετοχές μας;

Ανδρ. Σακάς:  Στις 250 λιρέτες η μετοχή,  έκλεισε χθες η συνεδρίαση.

Ελισάβετ:  Θα αστειεύεσαι! Μόλις πριν δύο εβδομάδες, οι συμπεθέρες μου, με την μεσολάβηση σου, το θυμάσαι, εξαργύρωσαν προς 1850. Ήταν μάλιστα πολύ ευχαριστημένες, αφού προ μηνός στα συμβόλαια, η τιμή της μετοχής είχε καθορισθεί στα 1810. Είχε κερδίσει 40  λιρέτες σε 15 ημέρες! 

Ανδρ. Σακάς:  Στη τελευταία ‘βδομάδα όμως σημείωσε απανωτά  limit down  και έτσι κατέληξε στο σημερινό απερίγραπτο χάλι…… Έχει χάσει  το 85% της αξίας της!

Αλέκος:  Ας μην πανικοβληθούμε!.... Τι λένε στο Μιλάνο;   Επικοινωνείς, υποθέτω,  με τον Αλμπέρτο τακτικά.

Ανδρ. Σακάς: Εδώ και πέντε - έξι  μέρες είχαν  τα τηλέφωνα τους κατεβασμένα. Έτσι  προχθές παρακάλεσα κάποιο φίλο, να περάσει απ’ τα γραφεία τους, να μάθει  τι  ‘στην ευχή’  συμβαίνει εκεί.

Ελισάβετ:  Λοιπόν;  Τι σου διεμήνυσε;

Ανδρ. Σακάς: Τραγωδία ανείπωτη!..... Λουκέτο στην πόρτα, κάποιοι απολυμένοι υπάλληλοι στο πεζοδρόμιο να συζητάνε σκυθρωποί, κι’  ένα  αγγελτήριο  κηδείας,  κολλημένο σε μια κεντρική κολώνα.

Ελισάβετ:  Αγγελτήριο κηδείας;….. Τίνος;

Ανδρ. Σακάς: Του σινιόρ  Αλμπέρτο!..... Ο ακέραιος και ευσυνείδητος αυτός άνθρωπος….. και τον χαρακτηρίζω έτσι διότι τον είχα γνωρίσει καλά στις συνεργασίες μας,  δεν άντεξε!  Έδωσε μόνος του, τέλος στη ζωή του!....  Απάνθρωπα καθήκοντα και ρόλοι απατεώνα και “λαμόγιου”, που του ανέθετε η διοίκηση της εταιρείας εξακολουθητικά τον τελευταίο καιρό και αντίθετα στον ευαίσθητο χαρακτήρα του, τον εξόντωσαν….. κυριολεκτικά!          Μικρή σιωπή

Αλέκος: Τελικά, στην εταιρεία τι κατάσταση επικρατεί τούτες τις κρίσιμες ώρες;

Ανδρ. Σακάς: Φαίνεται,  η  παλιά  παραδοσιακή επιχείρηση, όπως την ήξεραν  πέντε γενιές Ευρωπαίων και τις είχαν εμπιστευτεί τις οικονομίες τους, είναι πια παρελθόν……. Τον τελευταίο καιρό την πλειοψηφία στη  διοίκηση είχαν αποκτήσει Αμερικανοί και Ασιάτες κεφαλαιούχοι. Ριψοκίνδυνοι, ακόρεστοι για κέρδη. Αυτοί αποφάσισαν αιφνιδιαστικά και με βίαιο τρόπο….

Αλέκος:  Αμ, τέτοιες κινήσεις δεν προαναγγέλλονται!  Επέρχονται σαν κεραυνός!

Ανδρ. Σακάς:…. την ριζική μετατροπή παλιάς εταιρίας. Αντάλλαξαν  όπως - όπως όσες μετοχές της παλιάς εταιρείας είχαν στο συρτάρι τους, και τις θεωρούσαν βαρίδια,  με  μετρητά  και  γη……  Κι’ εμείς αλλοίμονο!  Πέσαμε στην περίπτωση!        

Αλέκος: Πιαστήκαμε στα δίκτυα  μιας καλοστημένης παγίδας Ανδρέα…… Μιας κομπίνας  ολκής, καθώς φαίνεται,  που μάζεψε  “σκούπα”  τα λεφτά και τη γη μας.

Ανδρ. Σακάς:  Τι να σας πω κι’ εγώ,…. ο τελευταίος τροχός της άμαξας;….  Έχετε δίκιο!  

Αλέκος: Τι να μας πεις κι’ εσύ!..... Πως να εξηγηθεί πως ιδρώτας και αίμα ανθρώπων γίνονται χρήμα, χαρτιά και τελικά αέρας κοπανιστός!.... Πως ελπίδες και όνειρα καταλήγουν στάχτη και εφιάλτες, πως οι υλικές αξίες ταπεινώνουν  και διαφθείρουν τις ηθικές  και πνευματικές!

Ελισάβετ: Δεν μας εξηγείς Ανδρέα, κάτι πιο πρακτικό;….. Πως και γιατί έξυπνοι και μορφωμένοι άνθρωποι, με πολλά προσόντα για να ασκούν χρήσιμα και δημιουργικά επαγγέλματα, γίνονται παράσιτα της κοινωνίας και τυφλά πειθήνια όργανα σκοτεινών κύκλων αδίστακτων απατεώνων;......... Ο Ανδρέας ιδροκοπά……

Ανδρ. Σακάς: …… Μετέφεραν την έδρα της εταιρείας από τη Ζυρίχη, σ’ ένα άγνωστο  μικρό νησάκι της Καραϊβικής…. Δεν Το ‘χει  ούτε ο χάρτης, δεν το βρίσκεις ούτε σε εγκυκλοπαίδεια.  Ένα μόρφωμα, μια “δημοκρατία μπανανίας”, που διοικείται από στρατιωτικά ανδρείκελα….. Θ’ αλλάξουν, λένε, και το αντικείμενο, τον σκοπό της εταιρείας, με στροφή προς κατασκευή, λειτουργία και εκμετάλλευση  καζίνων.

Αλέκος: Παλάτια  διαφθοράς και  ακολασίας… Τζόγος, μίζες, εκβιασμοί, φόνοι, όπλα, σεξ, ναρκωτικά και αλκοόλ. Όλος ο ποινικός κώδικας!..... Για την ανερχόμενη νεόπλουτη τάξη, το διεθνές jet set, μέσα σε φορολογικούς παράδεισους,….. αντί των παραδοσιακών  οικογενειακών ξενοδοχείων της Ιταλικής Ριβιέρας, της Γαλλικής Cοte d’ azur και της ισπανικής Costa del sol, της φθίνουσας, παρηκμασμένης και γερασμένης  Ευρωπαϊκής  αριστοκρατίας….

Ανδρ. Σακάς:  Οι συντηρητικοί επενδυτές πανικοβλήθηκαν, όταν αντιληφθήκαν τις διαθέσεις των νέων ιδιοκτητών, κυρίως αυτής να απαλλαγούν από  τις ίδιες μετοχές, αγοράζοντας ακόμα και αμφιβόλου αξίας  οικόπεδα  σε  εξεζητημένες  θέσεις…..

Ελισάβετ: Το πιάσαμε το υπονοούμενο!...... Όπως είναι τα  δικά  μας άγονα   χωράφια σ’ αυτήν την  υπανάπτυχτη  χώρα των Βαλκανίων, όπου η τύχη όρισε να γεννηθούμε…  Ας μας  γυρίσουν λοιπόν πίσω  (με τρεμουλιαστή φωνή)  την γη μας, που αυτοί δεν εκτιμούν, γιατί εμείς την….  αγαπάμε (λυγμός)…  κι’ εμείς τους επιστρέφουμε  αμέσως  τα κουρελόχαρτα τους!

Αλέκος:  Αργά πλέον αδελφούλα!... Πολύ αργά να σώσουμε τη γη μας…. Μας την διαγούμισαν.  (Μικρή σιωπή)

Ανδρ. Σακάς: Χιλιάδες επενδυτές, που χρόνια πολλά κράταγαν τις μετοχές τους “λίρα χρυσή Αγγλίας”, στριμωχτήκαν σε γκισέ για να τις ανταλλάξουν…..

Αλέκος: ……Κι έτσι η κατάρρευση ήρθε αναπόφευκτα, μέσα σε λίγες ημέρες!

Ελισάβετ:  Μπορεί μετά από ένα τέτοιο χαμό, η  εταιρεία να μην έχει χρεοκοπήσει;

Αλέκος: Δεν το κατάλαβες Μπετίνα μου!....... Οι χιλιάδες απλοί μέτοχοι, ο κοσμάκης πτώχευσε!  Αντίθετα, οι λίγοι διοικούντες την εταιρία  πλούτισαν,  αφού στο σωστό χρόνο, στο timing που λένε, πούλησαν τις μετοχές του χαρτοφυλακίου τους όταν ακόμα ήταν υπερτιμημένες, παρα-φουσκωμένες.  Απέκτησαν μετρητά, ή “χρυσή γη” που αγόραζαν κοψοχρονιά από άμυαλους.

Ελισάβετ: Υπήρξαμε αφελείς και ευκολόπιστοι. Τι τα θες!... Όμως, αφού η εταιρία, οι μεγάλο καρχαρίες της όπως λες,  μ’ αυτές τις κινήσεις τους έχουν πλουτίσει, δεν θα ενδιαφερθούν να βρουν τρόπους να ξανασηκώσουν την  μετοχή τους, ώστε να επανέλθουμε κάποια φορά, από σπόντα έστω,  στα ίσια μας κι’ εμείς; 

Αλέκος:  Δεν νοιάζεται κανένας  για τους χιλιάδες ανώνυμους μετόχους που χάνουν τις οικονομίες τους Μπετίνα…..  Άλλωστε αυτοί  αποτελούν την λεία τους.

Ελισάβετ:  Τα τόσα  ακίνητα και άλλα πάγια στοιχεία τους, τι θα γίνουν;

Αλέκος: Το πιθανότερο, τα βγάζουν στο σφυρί εικονικά, απαξιωμένα και υποτιμημένα, για να τα ξαναγοράσουν ευθύς οι ίδιοι, μέσω “θυγατρικών εταιρειών” τους, τσάμπα. Αγοράζουν φτηνά και μεταπουλούν ακριβά, όταν τεχνητά και με πληρωμένα δημοσιεύματα, αλλάζουν κατά πως τους συμφέρει εκάστοτε  την ψυχολογία του κόσμου…… Είναι η μέθοδος τους.

Ελισάβετ:  (Στενοχωρημένη, μετά από μικρή σιωπή)……. Η επόμενη μέρα τελικά;

Αλέκος: Πιθανό σενάριο: Τοποθετούν τα λεφτά που άρπαξαν σε επιθετικά funds και στρέφονται προς άλλες κερδοσκοπικές κομπίνες. Όμως θα προικίσουν και με λίγα κεφαλαιάκια την νέα-διάδοχο εταιρεία τους και με τυμπανοκρουσίες, θα προσκαλέσουν το διεθνές επενδυτικό κοινό να την δυναμώσει περαιτέρω……Θα την παρουσιάσουν και θα τη διαφημίσουν δυναμική, ρωμαλέα, πρωτοπόρο, με εκπληκτικά σχέδια και προοπτικές! Θα εκθέσουν εντυπωσιακές μακέτες των υπό κατασκευήν projects και άλλα παρόμοια  και  πάλι  θα πήξουν με ζεστό, φρέσκο  χρήμα…… Αθεράπευτη είναι η ευήθεια εκατομμυρίων μικρο-επενδυτών. Ακόρεστη και η κερδο-λαγνεία   χιλιάδων  μεγαλο-κερδοσκόπων….. διεθνώς.  

Ελισάβετ:  (Ειρωνικά)….. Και βέβαια ο Ανδρέας θα επανδρώσει την νέα αυτή  εταιρία!  Θ’ αποτελέσει λαμπρό της στέλεχος,  αφού θα διαθέτει και αξιόλογη  προϋπηρεσία!

Ανδρ. Σακάς:…… Δεν θα προλάβω κυρία Ζάρα….. Με κυνηγά να με  σκοτώσει η αδελφή μου,  που έχασε  εξ αιτίας μου  όλα της  τα λεφτά!

Ελισάβετ:  Δεν θα προλάβει να το κάνει η αδελφή σου…..τυχοδιώκτη!...... Κινούμενη απειλητικά προς τον Ανδρέα……. Εδώ  αμέσως,  τώρα,  θα το κάνω εγώ!    

Αλέκος: (Μειδιώντας πικρά, ειρωνικά)…. Σε κάθε περίπτωση θα  μας μείνουν τα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας  χαρτιά - σώματα των μετοχών. Δεν έχουμε και λίγα στο συρτάρι  μας. Χαμένα δεν θα πάνε. Θα τα αξιοποιήσουμε δεόντως………Γνωρίζω μια εξαιρετική διακοσμήτρια με λαμπρές σπουδές στην Βαρκελώνη. Μπορεί μας δώσει καταπληκτικές ιδέες,  πως να επενδύσουμε μ’ αυτά τους τοίχους των σπιτιών μας.  Θα αποτελέσουν μια θαυμάσια ταπετσαρία!                            

Τ Ε Λ Ο Σ    Ε Ρ Γ Ο Υ