ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ

 

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ   ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ

ΔΙΗΓΗΜΑ

1)             Στα μέσα του μήνα Ιουλίου του 2012 και σε μια ορεινή τοποθεσία της Πελοποννήσου, στο εσπερινό κάλεσμα ενός μικρού κοπαδιού αιγοπροβάτων, διαπιστώθηκε ότι πέντε προβατίνες δεν είχαν επιστρέψει στο μαντρί. Οι ποιμένες τους, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, αναστατώθηκαν, διότι συμβαίνει μεν πολλές φορές, μερικά ζωντανά να ξεμένουν και να χάνονται, όμως, την αυριανή -κατά κανόνα- ανευρίσκονται και επανεντάσσονται στο κοπάδι…. Ωστόσο, αυτή τη φορά δεν συνέβη έτσι. Οι προβατίνες (και δεν ήσαν λίγες, ήσαν σχετικά πολλές: πέντε) δεν βρέθηκαν όσο και αν αναζητήθηκαν και εξακολουθεί να αγνοείται η τύχη τους μετά από τέσσερις ημέρες, προς μεγάλη θλίψη των αφεντικών τους, αλλά και των άλλων προβάτων του ποιμνίου…… και μη σας φανεί παράξενο αυτό!

                 Οι βοσκοί γνωρίζουν εξ όψεως, πέραν ασφαλώς του διακριτικού σκουλαρικιού τους (το “ενώτιο” των αιγοπροβάτων), σχεδόν ένα – ένα τα αιγοπρόβατα τους, ακόμα κι’ αν αυτά είναι εκατοντάδες! Μάλιστα τους δίνουν (ευφάνταστες) ονομασίες, που έχουν να κάνουν (κυρίως) με τα χρώματα τους, αλλά και  άλλα  χαρακτηριστικά τους, όπως:

Α) για τα πρόβατα: “Ασπρούλα ή χιώνα ή μπέλιτσο”, “Λάγια ή μουτζουρό (Μαύρο)”, “Κανέλλα ή σίβο (Καφετί)”, “Πέστρα ή Σπιθουρό (Παρδαλή / Ασπρόμαυρη)”, “Τσούλα (με κοντά αυτιά)”, “Mαυρομάτα”, κ. ά.

Β) για τα γίδια: “Χιόνα”,  “Καρβούνο ή Κόρμπα ή Βάκρα (Μαύρη)”, “Πέστρα ή Μπάρτζο ή Μπετσίνι (Παρδαλή / Ασπρόμαυρη)” “Γκιόσα (μαύρη με άσπρα μάγουλα)”, “Μπούτσικα (μαύρη με καφετιά μάγουλα)”, “Γρίβα (γκρίζα)”, “Κάλμπενη (κοκκινωπή)”, “Ρούσα ή Λιόπρη (καφετί)”, “Ζουλάπη (πονηρή)” κ.ά.

                   Οι βοσκοί, τους βγάζουν και τραγουδάκια…… «Η κόρμπα (γίδα) είναι στο μαλλί, η ρούσα είναι στο γάλα και η πέστρα με την παλιβή είναι στην ομορφάδα»!

                   Αλλά και τα πρόβατα ενός κοπαδιού γνωρίζονται μεταξύ τους και η απώλεια κάποιου απ’ αυτά λυπεί τα υπόλοιπα, μάλιστα αυτό είναι φανερό στον οποιονδήποτε ξέρει από κοπάδια και είναι παρατηρητικός.  Άλλωστε, τα περισσότερα  πρόβατα “συγγενεύουν” κατά το αίμα ….. είναι “αδέλφια, παιδιά, μανάδες, σύζυγοι,  φίλοι”. Και ο πόνος τους εκφράζεται με λυπημένα βελάσματα, απροθυμία να τρέξουν, να χοροπηδήσουν, να παίξουν, ακόμα και να φάνε το  χορτάρι τους…...

           Οι ποιμένες τους, ο κυρ’ Θανάσης και η κυρά Παναγιώτα (πιο πολύ κυρά-Θανάσαινα αποκαλείται) - δεν είναι τίποτα μεγαλο-τσελιγκάδες, 36 είναι όλα κι’ όλα τα πρόβατα τους (παλαιότερα είχαν περισσότερα) - με θλίψη βλέπουν τα ζώα  τους να αδυνατίζουν, να χλομιάζουν και παρατηρούν ότι η παραγωγή γάλακτος, μετά το πιο πάνω συμβάν, έχει μειωθεί αισθητά. Φοβούνται ακόμα (και ως από την πολυχρόνια εμπειρία τους με ζώα) ότι αργότερα θα διαπιστώσουν και μείωση της γεννητικότητας τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του κοπαδιού…… Άνθρωποι και ζώα έχουν περιπέσει σε “κατάθλιψη”. Οι πρώτοι, επιπρόσθετα, διότι απειλούνται και με οικονομική ζημία.

 2)            Ανεβαίνοντας με το “Grand Cherokee” μου να περάσω ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο στο εξοχικό μας, αυτό στο βουνό,  τους συνάντησα, λίγο πριν φθάσω στο σπίτι μου, καθισμένους σ’ ένα βραχάκι, κάτω από μια βελανιδιά στην άκρη του δρόμου.  Σταμάτησα για λίγο τα 470 ατίθασα άλογα της μηχανής μου (στην πραγματικότητα το κοπάδι τους, μου είχε φράξει τον δρόμο) και βγήκα έξω από τ’ αμάξι, για να ξεμουδιάσω και “κομμάτι” από τη συνεχή οδήγηση τριών ωρών.

                 Είχαμε καιρό να ιδωθούμε με τους ανθρώπους αυτούς! Εγκάρδια χαιρετηθήκαμε και μετά τις πρώτες κουβέντες  με ρώτησαν, μια μάλλον συνηθισμένη ερώτηση από χωρικούς, που ζουν απομονωμένοι από τον κόσμο και τις εξελίξεις, όταν συναντούν μορφωμένο και κοσμοπολίτη άνθρωπο: “Τι νέα φέρνω από την πρωτεύουσα και πως βλέπω τα πράγματα”……

                        ……. ιδιαίτερα αυτή την εποχή, που η χώρα διέρχεται δεινή οικονομική κρίση (στην ουσία είναι χρεωκοπημένη), και μια ξένη τριμερής επιτροπή, “τρόικα” λεγόμενη, που συγκροτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εποπτεύει να τηρούνται τα αυστηρά μέτρα λιτότητας κ.ά. που  έχουν επιβληθεί, ενώ παραδοσιακά κόμματα καταρρέουν κάτω από το βάρος της διαφθοράς και των  βαρέων ευθυνών τους. Παράλληλα το αριστερό κόμμα «ΣΥΡΙΖΑ» ανεβαίνει ραγδαία, από 4,60 % που έλαβε στις εκλογές του 2009, στις πρόσφατες (6 Μαΐου 2012) εκτοξεύτηκε στο 16,78 % και ήρθε δεύτερο κόμμα, μόλις κατά 2,07 εκατοστιαίες μονάδες υπολειπόμενο του πρώτου κόμματος (της ΝΔ που έλαβε 18,85%).  Πιθανότατα θα ανέλθει ακόμα και θα κυριαρχήσει στη τρέχουσα δεκαετία….     

                   Έχει, αναμφίβολα, και κάποια “κουτοπονηριά” η περιέργεια τους αυτή, γιατί ξέρω πως, ό,τι πω, το βράδυ, στο καφενείο, θα τροφοδοτήσει “κουτσομπολιό”. Έτσι, πάντα απαντώ αόριστα, ή με υπεκφυγές, σε τέτοιου είδους “ψαρέματα”. Καθόλου σοφό, λοιπόν,  να ανοίγεσαι σε τέτοιου είδους συζητήσεις με πρόσωπα που ελάχιστα γνωρίζεις και έχουν διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο και νοοτροπία, από την δική σου. Η δική τους πληροφόρηση για “τα πράγματα”, οι γνώσεις και η κουλτούρα τους κατ’ επέκταση, βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην τηλεόραση. Οι λίγοι πιο “ενημερωμένοι” διαβάζουν φτηνές φυλλάδες, (παρά/) εκκλησιαστικές, πολιτικές, life style, ή άλλα έντυπα, που διάφοροι  “απίθανοι τύποι” διαφημίζουν κάθε βράδυ από περιθωριακά κανάλια της τηλεόρασης και πουλάνε “με το κιλό”……

              ….. Όπως τόμους ετερόκλητων βιβλίων με θέματα: Προφητείες, θαύματα, προσευχές, βίους αγίων και γερόντων αναχωρητών (Παίσιος, Παπουλάκος, πάτερ Γυμνάσιος κ. ά), τέρατα, εξωγήινους κλπ.  Επίσης προσφέρουν εικονίσματα, σταυρουδάκια, διάφορες συνταγές θαυματουργών βότανων, «νερά του Καματερού», «φραπελιές» κ.ά.  όλα αυτά για 2-3 δεκάδες ευρώ…..

             Τέλος πάντων, αφού γρήγορα ξεπέρασα αυτή τη “στημένη κακοτοπιά” και πράγμα -αληθινά παράξενο- δεν μου έκαναν καμία ερώτηση “δικηγορικής φύσεως” (συνήθως θέλουν, “έτσι στο πόδι”, να τους λύνω οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί σχετικό με τις φιλονικίες – αντιδικίες τους, τις κτηματικές τους διαφορές, τις μεταβιβάσεις ακινήτων τους, κ.ά.)…

              ….. Ευτυχώς και που τότε (2012) δεν υπήρχε…. ο κορονοϊός!, που υπάρχει την εποχή της δημοσίευσης του διηγήματός μου,..... γιατί θα άρχιζαν να με ‘ρωτούν πιεστικά…. «Αν ο ιός υπάρχει πραγματικά, αν ωφελούν τα εμβόλια κλπ.»….. και δεν θα ξέμπλεκα εύκολα!    

                   …….. η κουβέντα μας ήρθε στο δικό τους “καυτό” θέμα, ήταν τέταρτη ημέρα μετά που είχε συμβεί, δηλ. στην απώλεια των 5 προβάτων τους, ιστορία -την πιο πάνω- την οποίαν μου διηγηθήκαν, καταστενοχωρημένοι:

             Μελαγχόλησα κι’ εγώ μαζί τους!  Τους ήξερα χαμογελαστούς και πρόσχαρους, τώρα τους έβλεπα σκυθρωπούς και περίλυπους. Πλάι στις γκλίτσες τους, σιωπηλή και η φλογέρα του κυρ’ Θανάση, παρατημένη δίπλα στο χώμα…..

               Αυτή -κομψοτέχνημα αληθινό, του την είχε χαρίσει ο παππούς του-  καθημερινά τους συντροφεύει στις ερημιές που περιπλανώνται. Όταν την πιάνει να παίξει, τα βουνά και τα ρουμάνια αντιλαλούν γλυκόσυρτους σκοπούς.

 3)          - Τι νομίζετε κύριε Θανάση, κυρία Γιώτα, συνέβη στα πρόβατα που χάσατε; Σας τα έκλεψαν; Και ποιοι;  Μπερδεύτηκαν σε άλλες αγέλες ζώων;  Σας  τα έφαγαν άγρια θηρία;

              - Τίποτα απ’ αυτά κύριε Γιάννη! - με διέκοψε η κυρά Θανάσαινα - δεν έλαχε στα πρόβατα μας! Κλέφτες υπάρχουνε πολλοί, “δικοί” μας, αλλά και μέσα στα εκατομμύρια “λαθρομετανάστες” που έχουν κατακλίσει την χώρα μας….  (με αγανάκτηση, αλλά σιγά)……. “ξέφραγο αμπέλι” που μας την κατάντησαν οι πολιτικοί μας, “φωτιά να τους κάψει και τους 300”........  Όμως, κανένα κλεφτρόνι δεν συμφέρει ν’ ανέβει πάνω στο βουνό για να σουφρώσει μόνο πέντε προβάτες. Ούτε τα έξοδα της βενζίνης που θα καταναλώσει, δεν θα βγάλει πουλώντας τις. Ούτε μπορεί να τις δώσει να τις φάει κανένας, ακόμα κι αν είναι “Αλβανός” (sic!), τόσο σκληρό που είναι το κρέας τους......  Όσο να μπερδεύτηκαν μέσα σε άλλα κοπάδια, κι αυτό αποκλείεται, γιατί από μόνα τους τα ζώα κάθε κοπαδιού και τα σκυλιά που το φυλάνε, αποβάλλουν - και μάλιστα βίαια - κάθε ξένο πρόβατο που θα  παρεισφρήσει…

              -  Τα έφαγαν λοιπόν τα άγρια ζώα του δάσους! αποφάνθηκα, παριστάνοντας τον τρομαγμένο.

              -  Μα δεν υπάρχουν πια άγρια θηρία από το “αυλάκι και κάτω” κύριε Γιάννη, μου απάντησε ο κυρ’ Θανάσης. Το τελευταίο λιοντάρι της Πελοποννήσου, αυτό της Νεμέας, το σκότωσε, πιο σωστά το έπνιξε με τα χέρια του γυμνά, ο γιός του Δία και της Αλκμήνης.  Ήταν ο πρώτος άθλος, από τους δώδεκα που ανέθεσε ο βασιλιάς των Μυκηνών, Τίρυνθας και Μιδέας  Ευρυσθέας, στον παμμέγιστο ήρωα της φυλής μας, τον ημίθεο Ηρακλή.

                 Ο Ευρυσθεύς και ο Ηρακλής ήσαν εξαδέλφια (κατά πολλές και διάφορες εκδοχές) από τον Πέλοπα και από τον Περσέα…..

- Ο Ευρυσθέας, ήταν γιος του Σθένελου και της Νικίππης, εγγονός του Περσέα (ο  Σθένελος ήταν γιός του Περσέα, του γιού του Δία και της Δανάης). Η Νικίππη ήταν θυγατέρα του Πέλοπα (ο Πέλοψ ήταν γιος του Ταντάλου και της Διώνης, θυγατέρας του Άτλαντος, και εγγονός του Δία).  

- Η μητέρα του Ηρακλή Αλκμήνη, ανιψιά και σύζυγος του Αμφιτρύωνα, εφέρετο κόρη του Ηλεκτρίωνα (ο Ηλεκτρύων ήταν γιος του  Περσέα και της Ανδρομέδας, αδελφός του Σθένελου κ. ά.) και της Αναξώς, κόρης του Αλκαίου (γιου του Περσέα και της Ανδρομέδας κι’ αυτός) και της Αστυδάμειας (η οποία ήταν κόρη του Πέλοπα) ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή της Λυσιδίκης, κόρης κι αυτής του Πέλοπα……..

                 Όσο για λύκους, τσακάλια και άλλα σαρκοβόρα ζώα που μέχρι την διάνοιξη του ισθμού της Κορίνθου, αλλά ακόμα και στα χρόνια των γονιών μου, περιφέρονταν πάνω στα όρη, αυτά εξοντώθηκαν κατά τας εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις εις τα χρόνια του συμμοριτοπόλεμου.

                - (Τον διορθώνει η γυναίκα του)  Με συγχωρείς Θανάση μ’!..... Τσακάλια υπάρχουν στο Μοριά, στη περιοχή μας εδώ δεν έχουμε, ακόμα τουλάχιστον!  Και για θυμήσου……. Τους τελευταίους λύκους στη περιοχή μας τους σκοτώσαμε, αρκετά χρόνια αργότερα εμείς,….. (σκέφτεται)…. επί “Επαναστάσεως” ήτανε! (Εννοεί κατά την 7ετία  του καθεστώτος των συνταγματαρχών της 21^ης Απριλίου του 1967)…. Δεν θυμάσαι τις παγίδες που βάζαμε επί χρόνια;

                - Μια οικογένεια λύκων είχε απομείνει, τελευταία, που την κυνηγούσε τότε ολόκληρο το χωριό και τα γύρω. Ένα ζευγάρι ήταν - όλο κι’ όλο - με δυο μικρά λυκόπουλα…. (Απευθύνεται προς εμένα)…. Οι λύκοι της Πελοπόννησος, κύριε Γιάννη, είχαν σκοτωθεί παλαιότερα, όπως σας είπα. Από τότε που οι φαντάροι του στρατηγού Θρασύβουλου Τσακαλώτου εκκαθάριζαν έναν - έναν τους αντάρτες, που ηττημένοι και καταδιωκόμενοι κρύβονταν στα σπήλαια των βουνών.  Αρχηγός των ενόπλων  δυνάμεων και σύμπαντος του μαχομένου έθνους, ήταν τότε, ο αείμνηστος Βασιλεύς Παύλος ο Α΄! 

                  ……. Αν ήμουν ακόμα ο  παλιός - μαχητικός “Ρηγάς”* που υπήρξα στα νιάτα μου, θα συμπλήρωνα: “….. υπό την επικυριαρχία των Αμερικανών, μέσω των πρεσβευτών τους στην Αθήνα και του στρατηγού τους Van Fleet, κατ’ εφαρμογήν του “δόγματος Τρούμαν”…… Όμως   συγκρατήθηκα, γιατί τώρα, στην ωριμότητα μου, είμαι πλέον ένας νουνεχής φιλελεύθερος κεντρώος!  Με πρόλαβε και η κυρά Γιώτα, έμπλεη εθνικής υπερηφάνειας….

                   -  Είχεν ο άναξ ακαταπόνητη συμπαραστάτισσα την άνασσα Φρειδερίκη!

                     Φρειδερίκη Λουΐζα Θηρεσία Βικτωρία Μαργαρίτα Σοφία Όλγα Καικιλία Ελισάβετ Χριστίνα….. Πριγκίπισσα του Αννοβέρου, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, Δούκισσα στο Μπράουνσβαϊγκ - Λούνενμπουργκ και Βασίλισσα της Ελλάδος!   

              - (Κυρ Θανάσης….) Νέοι ήμασταν τότε, αλλά δεν έχουμε λησμονήσει τα γεγονότα της μακρινής αυτής εποχής.  Άλλωστε οι γονείς, οι θείοι και άλλοι πολλοί συγχωριανοί μας, ως Χ-ίτες, ΜΑΥ-δες και ΤΕΑ-τζίδες*, συνεπικουρούσαν τον Εθνικό Στρατό, αφού διέθεταν άριστη γνώση του εδάφους των επιχειρήσεων. Από αυτούς έχουμε ακούσει τις σχετικές ιστορίες.

              - (Κυρά Παναγιώτα…..)   Ήξεραν καλά τον ανταρτοπόλεμο, αφού είχαν υπηρετήσει και στα Τάγματα Ασφαλείας, παρόλο που στη περιοχή μας, όπως στον Μωριά ολόκληρο, κυριαρχούσε το ΕΑΜ…..

              -  (Κυρ Θανάσης, την διακόπτει).  Οι αξιωματικοί των Ταγματασφαλιτών πολύ εμπιστευτικά -εννοείται- έλεγαν στους διστακτικούς να στρατολογήσουν, ότι οι Γερμανοί δεν θα ηττηθούν τελικά, όπως είχε αρχίσει να διαφαίνεται ήδη από τα μέσα του ’43, γιατί σύντομα θα συμμαχήσουν με  τους Εγγλέζους, για να αντιμετωπιστεί ο μεγαλύτερος εχθρός και των δύο, η Ρωσία!  Τα ίδια περίπου “μουρμούριζαν” και πολλοί από τους λεγόμενους αστούς πολιτικούς…..

              - (Συνεχίζει η κυρά Παναγιώτα…..)  Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν μοιράσει τον κόσμο, κι’ εμείς, που δεν γνωρίζαμε τα “παιχνίδια” τους, σκοτωνόμαστε αναμεταξύ μας!.......  Πάντως, ακόμα κι’ οι φτωχοί, δεν θέλαμε οι μπολσεβίκοι να μας πάρουν τα σπίτια, τα χωράφια και τα μαντριά…… Να μας “κολεκτιβοποιήσουν”!

               -  (Κυρ Θανάσης, θέλοντας να σταματήσει τη πολιτική συζήτηση).  Ας τ’ αφήσουμε αυτά!.... Δεν βγαίνει άκρη!

               - (Κυρά Παναγιώτα…..)  Να σας πούμε και κάτι άλλο! (Στρέφεται προς εμένα)….. Τελευταία, κύριε Γιάννη, κάτι νεαροί “μουσάτοι – μαλλιάτοι”,  που λέγονται… (απαξιωτικά:)  “οικολόγοι”…  Πανάθεμα τους!.... Θα τους έχετε και στην Αθήνα... (αναψοκοκκινίζει προς στιγμή)  θέλουν - λένε-  να αναβιώσουν την άγρια ζωή, την βιοποικιλότητα και τέτοιες μπούρδες με το “συμπάθιο”.  Φέρνουν και απελευθερώνουν καταμεσής της φύσης άγρια ζώα, από τσακάλια, που είναι ζήτημα χρόνου να τα δούμε και κατά ‘μας, μέχρι αλεπούδες, γεράκια,  φίδια και χελώνες, που μαζεύουν από ζωολογικούς κήπους, εκτροφεία, τσίρκα και δεν ξέρω από που αλλού…… Αμ δε!....  Δεν τους γίνεται το χατίρι!  Με λίγες  φόλες που  ρίχνουμε δεν….

              -  (Την διακόπτει πάλι ο άντρας της)  Δεν μας φτάνουν τα αγριογούρουνα που με τις οπλές και τις μουσούδες τους καταστρέφουν κήπους και χωράφια, κι οι αλεπούδες που αποδεκατίζουν τα κοτέτσια μας…. 

 4)              Προσεγγίζει και μας προσπερνά, ένα αγροτικό ημι-φορτηγάκι, που σταματά λίγο παραπέρα, στην άκρη του δρόμου. Οι βοσκοί αναγνωρίζουν τον οδηγό και σπεύδουν να του μιλήσουν, από το παράθυρο της καμπίνας του αυτοκινήτου του. Δεν βλέπω το πρόσωπο του οδηγού, δεν ακούω την σύντομη συνομιλία που έχουν. Σε λίγα λεπτά το αυτοκίνητο φεύγει και το ζεύγος επανέρχεται σε μένα, που στο μεταξύ ρέμβαζα κοιτώντας τις βουνοκορφές…… (Να ‘μαι ειλικρινής βρήκα ευκαιρία να κατουρήσω πίσω από πυκνούς θάμνους).  

              - Ο μαστρο -Τάσος ήτανε. Σαν επίτροποι στην εκκλησία που είμαστε κι οι δυο μας, έπρεπε να τον συνεννοηθώ για το πανηγύρι του Αϊ - Λιά που ετοιμάζουμε…. 

              - (Κυρά Θανάσαινα, παραπονιάρικα)  Τόσα χρόνια δεν μας καταδεχθήκατε μια φορά, να ερχόσαστε  στο πανηγύρι μας!  Είναι και θαυματουργός ο άγιος μας!  Το ‘69 η εικόνα του είχε δακρύσει και μετά από μια ‘βδομάδα πέθανε ο πατέρας μου!

              - (Κυρ’ Θανάσης, αντιλαμβανόμενος τις αφελείς κουβέντες της γυναίκας του)  Τον ήθελα και για κάτι άλλο, γιατί είναι, ο  από  πλευράς του  Δήμου, ο υπεύθυνος για το χωριό μας….

              -  Α!  τον αχαΐρευτο!  Τζάμπα τον βγάλαμε! Τίποτα δεν κάνει για μας. Μόνο την ανιψιά του φρόντισε να διορίσει εργάτρια καθαριότητας στο Δήμο, από την άλλη μέρα που βγήκε….  Και άλλα, που δεν λέγονται…

              -  Παίρνει και το μισθό του αντιδημάρχου…

              -  (Με στόμφο»)  ”Κοκορευόταν” ότι είναι κολλητός του Αντιπεριφεριάρχη και ό,τι -δήθεν-  του ζητούσε, θα γινόταν αμέσως.  Και ο Αντιπεριφεριάρχης, πέρσι που είχε έρθει περιοδεία κατά τα μέρη μας, ούτε που θυμήθηκε τ’ όνομα του, αφού δυο φορές όλες κι’ όλες στη ζωή του τον είχε συναντήσει στο παρελθόν, κι αυτές ήταν ανάμεσα σε άλλους…

              - Εμείς φταίμε! Ας μην του δίναμε τις δεκαοκτώ ψήφους της οικογένειας μας “μονοκούκι”…. Αλλά που να ξέραμε ότι κι’ αυτός θα μας βγει σαν όλους τους άλλους!

              - Παρατήρησα, είπα, ότι στην καρότσα του είχε μια κλούβα με σκυλιά και κάτι μακρουλό, σκεπασμένο με λινάτσα, στην πλάτη του καθίσματος.  Κυνηγετική καραμπίνα θα την έλεγα…  Από πού -αλήθεια- έρχονταν και τι είχε πάει να κάνει….

              - Να εκπαιδεύσει τα σκυλιά στο δάσος….. υποτίθεται! Δεν έχουμε κυνηγετική περίοδο, όμως στην πραγματικότητα αυτός κυνηγά όλες τις ημέρες του χρόνου…. Βαράει ό,τι βρει, όπου το βρει… Το ψυγείο του σπιτιού του είναι πάντα γεμάτο λαγούς και πέρδικες!

              - Μα καλά, διαμαρτύρομαι, κανείς δεν του κάνει μια παρατήρηση;  Να τον  πιάσουν και να του βάλουν αυστηρό πρόστιμο…… να του αφαιρέσουν  την άδεια οπλοφορίας τουλάχιστον!

              - Τι το ψάχνεις;  Πολλοί είμαστε σαν κι’ αυτόν….. Δεν γίνεται τίποτα! 

 5)              Μόνος βρισκόμουν στην εκδρομή μου αυτή στο βουνό,  θέλοντας να “χαλαρώσω” από το βάρος και τις ευθύνες της απαιτητικής δουλειάς μου. Η γυναίκα μου δεν ήθελε να έρθει μαζί αυτή τη φορά, διότι Παρασκευή – Σάββατο είχε να κάνει ένα σωρό δουλειές, όπως:  Να πάει στο κομμωτήριο, στο μασάζ, στην αισθητικό της, το σκύλο της στον κτηνίατρο (για εμβόλιο), να αγοράσει καινούργια γυαλιά ηλίου και τσάντα, νέες κουρτίνες παραθύρων για το εξοχικό μας στη Κύθνο (η γειτνίαση του με τη θάλασσα και ο ήλιος είχαν φθείρει κάπως τους χρωματισμούς των παλιών) κ.ά. παρόμοια. Την δε Κυριακή είχε υποσχεθεί να επισκεφθεί την αδελφή της, που με την οικογένεια της παραθερίζουν στην Ανάβυσσο. Η πισίνα που διαθέτει στο σπίτι τους, ασφαλώς, ήταν ένα ισχυρό δέλεαρ καταμεσής της περιόδου των “κυνικών καυμάτων”* που διανύουμε, με τις πλαζ της Αττικής στο “αδιαχώρητο”.                       

                Στο βουνό, δυο ολόκληρες ημέρες που θα έμενα, είχα προγραμματίσει συνάντηση με τον καλλιεργητή  που μας φροντίζει τον κήπο και τα δέντρα (ιδιαίτερα θα με ενημέρωνε για τον αμπελώνα μας, που πέρυσι δεν πήγε τόσο καλά), θα διέθετα λίγο χρόνο, έχοντας την απαραίτητη ησυχία, να μελετήσω κάποια σημεία μιας δύσκολης και μπερδεμένης, επαγγελματικής μου υπόθεσης, αλλά, κυρίως, τα βράδια θα παρατηρούσα τον έναστρο ουρανό, με το υπερσύγχρονο νέο μου τηλεσκόπιο, που πρόσφατα είχα παραλάβει, μετά από ειδική παραγγελία, από τη Γερμανία. Ο ουρανός, τις καλοκαιριάτικες νύχτες, στο υψόμετρο των 1.000 μέτρων, πολύ μακριά από την οπτική μόλυνση των πόλεων, είναι μεγαλειώδης!    

 6)           Η συζήτηση αυτή - βέβαια - με τους βοσκούς είχε παρατραβήξει για μένα……

              - Πριν σας αποχαιρετήσω, μια τελευταία κουβέντα: Μπορείτε - τελικά - να μου πείτε τι “στην ευχή”, νομίζετε, ότι έπαθαν τα πρόβατα σας;  Κάτι - οπωσδήποτε - θα τους έχει συμβεί!

              - (Κυρ’ Θανάσης)  Τα πρόβατα μας ζουν και μας περιμένουν κύριε Γιάννη!  Το πιο πιθανό, για να μην πω σίγουρο, είναι να έχουν κατρακυλήσει σε απότομο γκρεμό και να μην μπορούν να αναρριχηθούν…. Θα ζουν, αφού τροφή και νερό δεν θα τους λείπει.  Απλά, τα καημένα, δεν θα μπορούν να ανέβουν και να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής….. Δείτε!.... (Μου δείχνει με το χέρι του)…… Βλέπετε ‘κει δα μια πλαγιά με θάμνους, που στη κορφή της διακρίνονται όρθιοι πολλοί κορμοί καμένων δέντρων; Την πλαγιά αυτή εμείς την λέμε “Τροπολαχίδα”. Στο κάτω μέρος της “Τροπολαχίδας”…. δεν διακρίνονται από εδώ που στεκόμαστε….. υπάρχουν τεράστια αιωνόβια πλατάνια, τα οποία σώθηκαν - ως εκ θαύματος - απ’ την προ ετών μεγάλη πυρκαγιά (εννοεί αυτήν, την πολύ μεγάλη του  2007, η οποία είχε προξενήσει τεράστιες καταστροφές στα δάση της Πελοποννήσου). Εκεί, υπάρχουν και πηγές γάργαρου νερού, αλλά και χαράδρες, γκρεμοί  και σπηλιές. Το μέρος αυτό με τα πλατάνια, τα νερά και τις χαράδρες, ονομάζουμε “Αυλό”…..

                Στις χαράδρες του “Αυλού” θα βρίσκονται τα χαμένα μας πρόβατα, κύριε Γιάννη, που είτε θα κατρακύλησαν από την πλαγιά της “Τροπολαχίδας”, είτε θα πήγαν εκεί για να πιούν νερό και να προφυλαχτούν από τον καυτερό ήλιο, στις βαθιές σκιές των γέρικων πλατάνων…….. Δεν είναι τόσο απότομες οι χαράδρες του “Αυλού”, εμείς παιδιά τις ανεβοκατεβαίναμε σαν κατσίκια, όμως οι γέρικες προβατίνες μας δεν μπορούν να τις ανέβουν….όπως ακριβώς και οι γέροι βοσκοί τους, εμείς, δεν μπορούμε να τις κατέβουμε!         (επακολουθεί μικρή σιωπή – περισυλλογή)

                - (Κυρά Παναγιώτα…..) Πιο πολύ προς στη καμένη πλαγιά της Τροπολαχίδας βόσκει το κοπάδι μας, επειδή το χορτάρι και τα βλαστάρια των δέντρων γίνονται εκειδά πιο μεγάλα και τρυφερά…. Τα καμένα δέντρα, ήταν έλατα, και σήμερα, 5 χρόνια μετά τον εμπρησμό τους, είναι ακόμα απονεκρωμένα. Θα αργήσει πολύ να αναπτυχθούν νέα φυντάνια ελάτης, να αποκτήσει ξανά  φυλλωσιές το δάσος ….

               …… Μάλλον ποτέ δεν θα ξαναγίνει δάσος εκεί, έτσι που το πάνε αυτοί!.... Ενίσταται η “οικολογική” μου συνείδηση (ενώ προ ολίγου η “σοσιαλδημοκρατική” μου συνείδηση σιώπησε) και σχεδόν εκνευρισμένος τους λέω:.

              - Μα, βόσκοντας τα κοπάδια σας στα δάση και ειδικά στα καμένα δάση, δεν εμποδίζετε την φυσική αναγέννηση του;  Αυτό δεν θα μειώσει και το εισόδημα σας αύριο; Σε τελευταία ανάλυση από το δάσος και το πράσινο που προσφέρει, δεν ζείτε…… δεν ζούμε όλοι μας;

              - (Μουρμουρίζει μέσα από τα μισοβγαλμένα δόντια της, κουνώντας το κεφάλι της, η κυρά Θανάσαινα).... Ας μην είχαμε φοροαπαλλαγές, ας μη μας έδινε η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτήσεις κι ενισχύσεις, και ας μη δηλώναμε κάθε λίγο και λιγάκι και “με ψύλλου πήδημα” καταστροφές στο ζωικό μας κεφάλαιο και στα προϊόντα μας, για να πάρουμε αποζημιώσεις, και θα σας έλεγα εγώ από που ζούμε!  

               - (Κυρ’ Θανάσης, συγκαταβατικός)  Προς Θεού κύριε Γιάννη! Ποιος θέλει να χαλαστεί το δάσος;! Όλοι αγαπάμε το δάσος, και όλοι ζημιωθήκαμε με τις φωτιές..…. Εμείς τότε χάσαμε τέσσερα πρόβατα….

               - (Κυρά Θανάσαινα, απτόητη, “δεν καταλαβαίνει τίποτα”)….. Δηλώσαμε βέβαια ότι μας κάηκαν, κι’ αποζημιωθήκαμε για επτά, όμως όλοι οι άλλοι δήλωσαν ότι έχασαν από την φωτιά πιο πολλά, αναλογικά!...... “Έπεσε κι’ από  ‘να τριχίλιαρο” σε κάθε οικογένεια, σχεδόν αδιακρίτως, είτε το δικαιούνταν είτε όχι….  

               - (Κυρ’ Θανάσης απολογητικός, προσπαθεί να διορθώνει τις γκάφες της γυναίκας του, αλλά δεν αποφεύγει δικές του)   Πάντως κι αν ακόμα, πότε-πότε, μερικοί από μας βάζουν καμιά μικρο-φωτιά για να μεγαλώσουμε λίγο τα βοσκοτόπια μας, όλοι προσέχουμε μη μας ξεφύγει η φωτιά, απλωθεί και κάψει σπίτια.

               - (Κυρά Θανάσαινα)  Μα, μόνο εμείς βάζουμε φωτιές στα δάση Θανάση μ’; Κάθε χρόνο οι οικοπεδοφάγοι “καρβουνιάζουν”  την  Αττική και παντού,  για να κτίσουν μετά οι πλούσιοι τις  βιλλάρες τους ….. Και οι ξένοι πράκτορες που “αλωνίζουν” την Ελλάδα ανενόχλητοι;  Και - “ήμαρτον Χριστέ” μου - και οι “τρισκατάρατοι”, αυτοί που Σε σταύρωσαν;..... Αυτοί όλοι, δεν μας βάζουν πυρκαγιές κάθε χρόνο για να…… “αποσταθεροποιήσουν” τη χώρα μας;    

                - (Κυρ’ Θανάσης)  Τέλος πάντων!…. (Προς εμένα)  Κύριε Γιάννη, για τα πρόβατα μας που χάθηκαν, σας το είπαμε: Πήγαν στο καμένο δάσος, εκειδά που σας έδειξα, και θα πέσαν σε κάνα γκρεμό!  Την περιοχή αυτή εμείς την ξέρουμε πολύ καλά.  Όπως σας είπαμε, πηγαίναμε εκεί πάμπολλες φορές το χρόνο για βοσκή, αλλά και γιατί στις σπηλιές του “Αυλού”, όπου χειμώνα – καλοκαίρι υπάρχει δυνατή δροσιά, αποθηκεύαμε και τα τυριά μας, όταν δεν υπήρχαν τα ψυγεία.  

               - (Κυρά Θανάσαινα)  Τώρα, γέροι και αδύναμοι δεν μπορούμε να παρακολουθούμε “κατά πόδας” τα ζωντανά μας κι’ αυτά πηγαίνουν, όπου θέλουν….. Πονάνε τα κόκκαλα μας, δεν μας σηκώνουν τα πόδια μας….(συγκινείται)…… Είχαμε κάποτε το γαϊδουράκι μας, τη “Λουΐζα”!  Θα τη θυμάστε!  Την καβαλούσαμε και μας πήγαινε παντού… Όμως γέρασε και πέθανε….

                 (Την πρόλαβα ζωντανή, πολύ ταλαιπωρημένη και γερασμένη, τη “Λουΐζα”. Ήταν τότε στην αρχή που έχτιζα το σπίτι στο χωριό.  Όταν η γαϊδουρίτσα πέθανε την έκλαιγαν επί μήνες τ' αφεντικά της…. Τώρα, για το ποιοι καβαλάνε τα ζώα, όλοι ξέρουν ότι στα χωριά, οι άντρες συνήθως πάνε καβάλα, οι γυναίκες τους πεζοπορούν δίπλα, ακόμα και αν αυτές είναι  φορτωμένες….).  

               - (Κυρ’ Θανάσης)   Κύριε Γιάννη, ίσως εμείς είμαστε οι τελευταίοι “παραδοσιακοί” βοσκοί της Πελοποννήσου, οι πιο ηλικιωμένοι σίγουρα!  Κανείς νέος δεν δέχεται πια να γίνει βοσκός και να κοπιάζει όπως κοπιάζουμε εμείς και οι γενιές πριν από ‘μάς.  Η κτηνοτροφία πλέον γίνεται με πολύ σύγχρονες μεθόδους, χωρίς μόχθο ολημερίς. Είναι σαν, κάπως, μια …..ελαφρά βιομηχανία!

               - (Κυρά Θανάσαινα)   Μέχρι και πριν 10 χρόνια είχαμε πάνω από 300 πρόβατα-γίδια, χοίρους, κότες, κουνέλια. Βγάζαμε το κρέας, το τυρί, το βούτυρο, το μαλλί, κοπριά για τα περιβόλια μας και κάποια λίγα χρήματα. Μ’ αυτά ζήσαμε και μεγαλώσαμε τα 4 παιδιά μας, που όμως κανένα τους δεν θέλει τώρα να μας διαδεχθεί.…. Έτσι, μόλις μας πήραν τα χρόνια πουλήσαμε τα περισσότερα ζώα μας…. Τώρα, στην 9η δεκαετία της ζωής μας που ο Θεός μας αξίωσε να  φτάσουμε, έχουμε μείνει με 41….(συγκινείται) ….. με τα 5 πρόβατα που χάσαμε, 36.   

               - (Κυρ’ Θανάσης)   Με αυτά, τα 36 πρόβατα, μάλλον θα μείνουμε!.....  Να πάμε στην Τροπολαχίδα και στον Αυλό, που ξέρουμε “με κλειστά τα μάτια και σπιθαμή προς σπιθαμή”, για να αναζητήσουμε και να σώσουμε τα δύσμοιρα ζώα μας …. μας είναι αδύνατον.  Κι’ αυτό, μας πικραίνει πάρα πολύ!

 7)             Υπέρ τα 30 χρόνια “μαχομένης δικηγορίας”  έχω συμπληρώσει (περισσότερο σαν ποινικολόγος), πέραν άλλων προσωπικών “περιπετειών” (…. και των δύο διαζυγίων μου)  κι έχω αντιμετωπίσει πραγματικά φοβερές υποθέσεις. Εντούτοις, πάντα ήμουν ήρεμος, σχεδόν ατάραχος, γι’ αυτό όλα τα ξεπερνούσα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.  Όμως, με την πιο πάνω -μικρή- ιστορία των πέντε χαμένων προβάτων, ομολογώ, ταράχτηκα, κάτι που μου είναι ανεξήγητο!  Δεν μου έφευγε από το μυαλό όλο το Σαββατοκύριακο, εκεί στο εξοχικό μου πάνω στο βουνό, ώσπου μου ήρθε μια “τρελή”, πραγματικά ολότρελη, ιδέα!  Σαν επέστρεψα στο γραφείο μου την Δευτέρα το πρωί, είχα πάρει την απόφαση μου, και, χωρίς καθυστέρηση, κοινοποίησα σε λίγους διαλεχτούς φίλους, νεώτερους, ή πιο σκληραγωγημένους από ‘μένα, λάτρεις της πεζοπορίας και ορειβασίας:

             …….. Οργανώνω “επιχείρηση” παιδιά!  Πέντε – έξι  άνθρωποι, που θα διαλέξω, μου αρκούν!  (Βέβαια δεν μπορώ να φιλοξενήσω και περισσότερους, εκεί πάνω στο βουνό)  Απαιτείται να είναι δυνατοί, γιατί η “επιχείρηση” που καλούνται να αναλάβουν δεν είναι εύκολη, ούτε ξεκούραστη. Πρέπει και να θέλουν να κάνουν το “ψυχικό”, δηλαδή να ψάξουμε σε κακοτράχαλα βοσκοτόπια να βρούμε και να φέρουμε πίσω τα πρόβατα των βοσκών. Θα το οργανώσω, για το προσεχές Σαββατοκύριακο - ανυπερθέτως -  και…. όσοι πιστοί προσέλθετε!

             Όσοι ανταποκριθούν θα πρέπει να φέρουν κατάλληλη ενδυμασία και υπόδηση.  Αυτονόητο είναι, αλλά θα το πω: “Μη μου έρθουν τίποτα δεσποινίδες-κυρίες με ψηλοτάκουνα παπούτσια, ούτε να είναι παρφουμαρισμένες  με αρωματικά καλλυντικά, αυτό διότι, αν μη τι άλλο, θα προκαλέσουν να τις τσιμπήσουν μέλισσες και σφήκες”!

             Την υπόδειξη του τόπου που θα ερευνήσουμε, τον οποίον γνωρίζουν καλά από τα νιάτα τους, και άλλες χρήσιμες οδηγίες, θα έχουμε από τον βοσκό που τα έχασε, τον κυρ’ Θανάση και τη γυναίκα του κυρία Παναγιώτα.  Για τα υπόλοιπα  που θα  χρειαστούμε θα μεριμνήσω εγώ, και τα αναφέρω εν συντομία,  για να ξέρουν όλοι καλά  τις συνθήκες που θα συναντήσουμε στο βουνό:

-  Φαρμακείο, διόπτρες, walkie-talkie (ασύρματη επικοινωνία), διότι τα “κινητά τηλέφωνα” εκεί δεν πιάνουν, φωτοβολίδες, σε περίπτωση που -ό μη γένοιτο-  χαθούμε κι’ εμείς, γάντια, μικρο-εργαλεία διάφορα (κασμά, φτυάρι)  κλπ.   Θα συνεννοηθώ και με γιατρό, στην πλησιέστερη κωμόπολη, να ευρίσκεται σε επιφυλακή, ώστε να είναι έτοιμος να επέμβει, αν τυχόν κάποιος από εμάς (ή τα πρόβατα, “ψυχή” έχουν κι’ αυτά!) τραυματισθεί ή ασθενήσει.  

-   Δυνατό μεγάφωνο (ντουντούκα), μέσω του οποίου ο κυρ’ Θανάσης θα δίνει τα ιδιαίτερα συνθηματικά  σφυρίγματα - παραγγέλματα του και θα παίζει τη φλογέρα του. Χρήσιμο, κρίνω, είναι να μεταδίδονται και ηχογραφημένα βελάσματα του κοπαδιού του! (Τα πρόβατα κάθε ποιμνίου βελάζουν με τρόπο ιδιαίτερο και μοναδικό, όπως  κάθε άνθρωπος έχει ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά στην φωνή του, που δεν ταιριάζουν με κανενός άλλου)……  Ίσως αυτά τα τεχνάσματα βοηθήσουν το σκοπό μας,  γιατί τα χαμένα πρόβατα σαν ακούσουν γνώριμους ήχους, παραγγέλματα και βελάσματα,  μας αναγνωρίσουν ως “φίλιες δυνάμεις” που ερχόμαστε να τα σώσουμε!  Έτσι, υπολογίζω, θα αναθαρρήσουν, θα αποκαλυφθούν, αν φοβισμένα ή ταλαιπωρημένα κρύβονται,  και  θα συνεργαστούν μαζί μας για την διάσωση τους.

-  Εξοπλισμό ορειβασίας, κατάλληλο σχοινί σε κουλούρα, γάντζοι κλπ. διότι αν και όταν τα πρόβατα επισημανθούν σε χαράδρα – βάραθρο, κάποιο δυνατό παλικάρι θα πρέπει να κατέβει μέχρι κάτω, να τα δέσει ένα - ένα για να τα τραβήξουμε οι άλλοι από πάνω, όπως θα γίνει, φυσικά, και με τον ίδιο τον διασώστη, τόσο κατά την κατάβαση όσο και κατά την ανάβαση του στον γκρεμό.

-  Αν τα πρόβατα επισημανθούν (ζωντανά, εννοείται) μέσα σε επικίνδυνη, για ‘μας τους ερασιτέχνες, χαράδρα, θα τηλεφωνήσουμε στη Πυροσβεστική Υπηρεσία, η οποία - ως πληροφορήθηκα- πολλές φορές επεμβαίνει.

-  Η όλη φιλοξενία (γεύματα, δείπνα, πρωινά, διανυκτέρευση κλπ.) θα γίνει στο εξοχικό μου. Οι μετακινήσεις  στους κακόβατους χωματόδρομους και όπου χρειάζεται, με  το δυνατό (4Χ4)  Jeep που διαθέτω.

              8)              Όταν, χθες, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με το ζεύγος των ποιμένων, τους είπα τις σκέψεις - προθέσεις μου για να βρούμε τα πρόβατα τους, αυτές που κι’ εσείς μόλις διαβάσατε, οι άνθρωποι από τη χαρά τους “πήδηξαν μέχρι το ταβάνι”! Αφού μου έδωσαν χίλιες ευχές, το ίδιο και σ’ όσους ανταποκριθούν στο κάλεσμα, μου δήλωσαν ότι….. όλη την παραγωγή σε γάλα-μαλλί των πέντε αυτών προβάτων, για όσα χρόνια αυτά ζήσουν, θα στέλνουν ανελλιπώς στους διασώστες - σωτήρες τους!  

 9)            Όσοι, λοιπόν, δύνανται και επιθυμούν να συμμετάσχουν παρακαλώ να στείλουν τις δηλώσεις συμμετοχής τους στο e – mail μου, και θα συνεννοηθούν μαζί μου (ή με την γραμματέα μου, αν λείπω) για κάθε λεπτομέρεια. Θα επιλέξω τους καλλίτερους βέβαια, διότι δεν πάμε “εκδρομή”, μάλιστα - προβλέπω -  ταλαιπωρία.  Άλλη, υλική, ανταμοιβή, δεν θα υπάρξει, όμως, κάνουμε μια πράξη φιλανθρωπίας, εν ταυτώ και φιλοζωική. Θα μείνει, ως  κέρδος,  μια εμπειρία, μια περιπέτεια αν το θέλετε, που θα θυμόμαστε, ευχάριστα ελπίζω, σε όλη μας τη ζωή και θα την διηγούμαστε επί χρόνια.

               Εγώ, μεγάλος σε ηλικία (55  χρονών), δεν “με παίρνει”  -παρά την επιθυμία μου-  να συγκαταλέγομαι στους “ενεργούς” διασώστες. Μόνον την όλη  προσπάθεια θα συντονίζω. Στο τέλος της επιχείρησης, στον κάθε συμμετέχοντα, μαζί με τις θερμές ευχαριστίες μου, θα έχω την τιμή να προσφέρω αναμνηστική επαργυρωμένη πλακέτα, που έχει ήδη λάβει οδηγίες να μελετήσει και να σφυρηλατήσει στο εργαστήριό του ο πανελλήνιας φήμης καλλιτέχνης, σύγχρονος “Ήφαιστος” και καλός μου φίλος,  Σωτήρης Δαλής.  Θα την συνοδεύσω με κιβώτιο 12 φιαλών κρασιού.  Το κρασί, συνθέσεως “Cabernet Sauvignon”, προέρχεται από τον ορεινό αμπελώνα μου στην περιοχή, βιολογικής καλλιέργειας,  εσοδείας 2006, εξαιρετική χρονιά σας διαβεβαιώ!..... Εννοείται ότι αν τα χαμένα πρόβατα εν τω μεταξύ βρεθούν (νεκρά ή ζωντανά), η επιχείρηση θα ματαιωθεί, όμως τα δώρα θα προσφερθούν και οι λοιπές εκδηλώσεις θα γίνουν.

 10)                Και κάτι τελευταίο, παραλίγο θα ξεχνούσα! Οι βοσκοί μου διαμήνυσαν ότι, για την προθυμία που δείχνουμε να τους συνδράμουμε σ’ αυτή τη μεγάλη γι’ αυτούς υπόθεση και για να γιορτάσουμε “δεόντως” την διάσωση των 5 προβατίνων τους (την οποία θεωρούν δεδομένη), με μεγάλη τους ευχαρίστηση θα….. σφάξουν και θα μας ψήσουν στη σούβλα 5 από τα καλλίτερα κατσίκια τους  (θα είναι και γάλακτος).... ώστε όλοι, παρέα με τις οικογένειες μας, να φάμε, να πιούμε, να  τραγουδήσουμε (με τη συνοδεία της φλογέρας τους, αλλά και με κασέτες τα καλλίτερα λαϊκά τραγούδια).  Έτσι σκοπεύουν να ανταμείψουν τον κόπο και τα ευγενή και φιλικά μας αισθήματα προς αυτούς και τα ζώα τους!

* ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

-  «Ρηγάς»:  Μέλος της οργάνωσης νεολαίας «Ρήγας Φεραίος», η οποία στα πρώτα μετά την μεταπολίτευση του 1974 χρόνια, υπήρξε δραστήρια και μαζική αριστερή νεολαία, επιρροής του τότε πολιτικού σχηματισμού ΚΚΕ εσωτερικού.

-   Χ       =   Ένοπλη φιλομοναρχική οργάνωση υπό τον Γεώργιο Γρίβα.

-   ΜΑΥ =   Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου  ( Ένοπλες παραστρατιωτικές μονάδες).

-   ΤΕΑ  =   Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης  ( Παραστρατιωτικά σώματα).

-   «Κυνικά καύματα»: Η περίοδος 40 περίπου ημερών (Ιούλιος - αρχές Αυγούστου), ότε σημειώνονται οι πιο υψηλές θερμοκρασίες του έτους.  (Βλ. σχετική ανάρτηση στο blog μου, με τίτλο «Ο Σείριος»)